Φίλος, Εχθρος ή... Κάτι παραπάνω;

Όμορφες Στιγμές... Η Μήπως Όχι;

"Cat noir..."

Τρέχω κοντά του.

Κάθομαι δίπλα του άλλα εκείνος έχει τα μάτια του κλειστά..

Τα μαλλιά του βρεγμένα πέφτουν πάνω στα μάτια του.

"Cat noir ξύπνα!" ψιλό φωνάζω.

"Έλα σήκω!" ξανά λέω και τον ταρακουνάω ελαφρά.

Δεν ξέρω γιατί αλλά έχω αρχίσει να βουρκώνω.

"Cat noir..!" 

Καμία ανταπώκριση...

Σκουπίζω το πρώτο δάκρυ που κυλάει από το μάγουλο μου αλλά τότε ακούω το miraculous του Cat noir να τρεμοπαίζει.

Μάλλον έχει χρησιμοποιήσει την δύναμη του..

"Σε παρακαλώ ξύπνα!" λέω ενώ πλέω έχω αρχίσει να κλαίω κανονικά.

"Σε παρακαλώ!" συνεχίζω το δράμα..

Απλώνω το χέρι μου και κάνω στην άκρη τα μαλλιά που έπεφταν στα μάτια του.

"Παίρνω πίσω ότι έχω πει για εσένα! Δεν είσαι βλακας! Σε παρακαλώ ξύπνα!

Κοιτάζω γύρω μου να δω μήπως είναι κάποιος για να με βοηθήσει..

"Ladybug..." ακούω την φωνή του και γυρίζω προς τα εκεί.

"Είσαι καλά!!" λέω ανακουφισμένη και τον αγκαλιάζω.

"Ναι, μια χαρά είμαι... ηρέμησε." μου λέει και τον αφήνω από την αγκαλιά μου.

Το τελευταίο φωτάκι από το δαχτυλίδι του Cat noir σβυνει και τον καλύπτει μια πράσινη λάμψη.

"A... Adrien!" λέω με την φωνή μου να τρέμει..

Ο Adrien... Είναι ο Cat noir!

Μπορώ να ουρλιαξω;

Καλα θα το κάνω από μέσα μου...

Ααα αααααα ααααα!!

Τώρα μάλλον ήρθε η ώρα να μάθει και για εμένα...

"Ladybug μπο-"

"Βούλες τέλος." πετάω και η στολή μου εξαφανίζεται.

"Marinette!"

Έχει μείνει με στο στόμα ανοιχτό.

"Adrien;" λέω και κουνάω το χέρι μου μπροστά από το πρόσωπο του.

Καμια ανταπόκριση.

"Καλέ!" συνεχίζω.

Καλέ κοκαλοσε!

Παναγία μου τον ξεκανα τον άνθρωπο!

"Κοπανα τον!" μου λεει ο Plagg με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά και η Tikki κάνει faceplam.