Φίλος, Εχθρος ή... Κάτι παραπάνω;

Μικροί, Αθώει Καβγάδες.

Ladybug's POV

"Η ζωή μου ήταν τέλεια πριν σε γνωρίζω! Ξέρεις τι είσαι; εγωϊστης! Νοιάζεσαι μόνο για τον εαυτό σου όπως πάντα! Βλάκα, ηλιθιε!"

Ναιπ, αυτο το ευγενέστατο κορίτσι είμαι εγώ!

Και ποιον κράζω;

Τον Βλάκα, ηλιθιο και δυστυχώς συνεργάτη μου:

Τον Cat noir.

Με τον Cat noir έχουμε μια μικρή έχθρα.

Απο πάντα.

Από την πρώτη μέρα που συναντηθηκαμε.

Δεν θα σας κουράσω όμως με αυτήν την ιστορία.

"Ξέρεις κάτι! Αν έβαζες λίγο πίσω την ξεροκεφαλια σου μπορεί να ήμασταν και καλή ομάδα! Αλλά τι να κάνω με εσένα που έχω μπλέξει!" μου φωνάζει.

"Ναι! Κοιτάξτε πιος μιλάει!" φωνάζω κι εγώ.

"Θα σταματήσεις λίγο να μιλάς!" μου λεει.

"Όχι!" απαντάω και νευριάζει κι άλλο.

"Αχ δείτε το μωλε νευβλιασε! "λέω με μωρουδιστικη φωνή και γελάω.

"Γιατί είσαι πάντα τόσο κακία;!" μου φωνάζει.

"Χάρισμα τι να κάνουμε!" λέω με θαυμασμό.

"Με εκνεβριζεις ώρες ώρες!" φωνάζει.

"Αχ τι σύμπτωση, παρομοίως!" συνεχίζω να ειρωνεύομαι.

Γιατί τσακωνόμαστε;

Τώρα που το σκέφτομαι... Δεν θυμάμαι πως ξεκίνησε αυτός ο καυγάς...

"Τσακώνεστε;" ακούγεται η φωνή ενός παιδιού.

Όχι ιδέα σου...

"Εμείς, όχι!" λέει ο Cat noir και για να καλύψει τον καβγά τυλίγει το χέρι του γύρω μου κι εγώ χαμογελάω ψεύτικα.

"Μάζεψε τα ξερά σου!" λέω μέσα από τα δόντια.

"Για μια στιγμή νόμιζα πως μαλώνατε." μας λέει χαμογελαστό.

"Αυτό δεν είναι τίποτα!" λέω εγώ και ο Cat noir με σκουνταει.

Μετά από λίγο το κοριτσάκι έφυγε.

Ο Cat noir με αφήνει και εγώ του ρίχνω γροθιά στο στομάχι.

"Τι βαράς;!" μου λέει ενώ έχει διπλωθεί στα δύο.

"Μην τολμήσεις και με ξανά αγκαλιάσεις το έπιασες;" του λέω και κάνω να φύγω αλλά με πιάνει από το χέρι.

Φταίω εγώ τώρα να τον ξανά χτυπήσω;

"Μην το παίζεις και τόσο μαγκιά εσύ μικρό." Μου λεει και νευριαζω.