Φίλος, Εχθρος ή... Κάτι παραπάνω;

Νέα Σχέση Αλλά Για Πόσο;

Ladybug's POV.

Ύστερα από λίγο ανεβήκαμε πάνω σε εκείνη τη στέγη που ήμασταν..

Κοιταζω τον ουρανό ο οποίος δεν έχει σύννεφα και φαίνονται τα αστέρια..

Είναι πολύ μαγευτικά...

Σε λίγο όμως θα πάω σπίτι γιατί άρχισα να νυστάζω..

"Πάντως θα το παραδεχτώ.." λέει ο Adrien και γυρίζω προς αυτόν.

"Τι;" των ρωτάω.

"Είσαι καλή ηθοποιός." μου απαντάει και χαμογελάω.

"Αλλά μην ξανά κάνεις κάτι τέτοιο!" με μαλώνει.

"Εντάξει! Φοβιτσιάρη!" τον πειράζω.

"Βρε αλήθεια Τρόμαξα!" μου λεει και γελάω.

Ανοίγω το γιογιό μου και κοιτάζω την ώρα.

"Πρέπει να φύγω." λέω και σηκώνομαι.

"Γιατι από τώρα!" παραπονιέται.

"Γιατι έχουμε σχολείο αύριο; " ειρωνεύομαι.

"Ααα ναιι!" λέει εκείνος και σηκώνεται.

"Kαι δεύτερων... Νυστάζω!"

"Άρα πρέπει κι εγώ να φύγω..." λέει και με πλησιάζει.

"Θα τα πούμε αύριο μικρή.." μου λέει γλυκά και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο.

"Adrien περίμενε!" τον σταματάω.

Εκείνος γυρίζει κι εγώ τον φιλαω στο στόμα.

Όταν χωρίζω τα χείλη μας εκείνος με κοιταζει γεμάτος απορία.

"Νομίζω κατάλαβες..." του λέω και χαμογελάει.

Εκείνος με πιάνει από την μέση και με σηκώνει στον αέρα.

Αρχίζω να γελάω όπως αυτός.

Με αφήνει κάτω κάτω και με κοιτάει στα μάτια.

Μου αφήνει ένα απαλό φιλί στα μαλλιά και χαμογελάω.

Ύστερα με πλησιάζει και με φιλάει στο στόμα.

Εγώ ανταποδίδω και απολαμβάνω την στιγμή..

Βάζει τα χέρια του στην μέση μου και με φέρνει πιο κοντά του κάνοντας με να κοκκινίσω.

"Adrien θα πάω σπίτι κλείνουν τα μάτια μου..." του λέω όταν 'σπάσαμε' το Φιλί και μετα χασμουριέμαι.

"Θέλεις να σε συνοδεψω σαν κύριος που είμαι;" με ρωτάει και αφήνω ένα γελάκι.

"Είσαι εσύ κύριος;" κοροϊδεύω.