Φίλος, Εχθρος ή... Κάτι παραπάνω;

Μάχη.

Adrien's POV

"Τι θέλεις να μου πεις;" ρωτάω και εκείνος ξεφυσαει.

"Adrien... Γιε μου.." ξεκινάει.

"Ξέρεις πόσο θα ήθελα να είναι εδώ η μητέρα σου... Κι εσύ το ίδιο..." μου λέει.

"Ναι... Μου λυπεί η μαμά.." απαντάω.

"Μπορώ να την φέρω πίσω." μου λέει και τον κοιτάω γεμάτος απορία.

"Τι;" πεταω.

"Το μόνο που θέλω... Είναι το Miraculous σου." λέει και παγωνω.

Ξέρει;

"Τι πράγμα; " το παίζω ανηξερος.

"Adrien, ξέρω τα πάντα..." συνεχίζει και σηκώνομαι όρθιος.

Μισό λεπτό... Μήπως...

"Εσυ... Εσύ είσαι ο..." λέω καθώς η φωνή μου τρέμει.

"Ναι.. Εγω είμαι."

"Έλα μαζί μου Adrien... Το κάνω όλο αυτό για την μητέρα σου... Φέρε μου το Miraculous της Marinette." μου λέει.

Ξέρει και για εκείνη!

"Δεν υπάρχει περίπτωση να έρθω με το μέρος σου!" φωνάζω.

"Δεν θέλεις να επιστρέψει η μητέρα σου!" μου λεει.

"Θέλω αλλά όχι έτσι!" φωνάζω.

"Adrien!"

"Δεν έχεις επιλογή!" φωνάζει.

"Φυσικά και έχω! Και μια μου επιλογή είναι να μείνω μακριά σου! " λέω και πάω να φύγω από το δωμάτιο αλλά η πόρτα είναι κλειδωμένη!

Ω να σου...

"Σου είπα Adrien δεν έχεις επιλογή. " ακούω από πίσω την φωνή του.

"Ακόμα και κλειδωμένος εδώ μέσα δεν θα έρθω μαζί σου... "λέω άγρια.

"Plagg νύχια γαμψα." μεταμορφώνομαι.

"Η επόμενη κίνηση μου Adrien είναι να πάω στην Marinette... Κι εκεί δεν θα την λυπηθώ." μου λέει.

"Όχι... Όχι την Marinette." τραυλιζω.

"Τότε...ποια επιλογή σου μένει;" ρωτάει ειρωνικα.

"Νύχια μέσα..." λέω βουρκωμενος.

"Καλός.." απαντάει ευχαριστημένος.

"Πάμε να πάρουμε το Miraculous."

"Μόνο... Μην την πειράξεις... "

Marinette's POV

Κάθομαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι και συζητάω με την Tikki.

"Θεέ μου!" ακούω την μαμά μου από κάτω.