Destiny Snow - the Hunger Games Fan Fic -

hoofdstuk 11

De volgende ochtend werd ik wakker met Gale naast me in bed. Ik raakte met mijn vingers nog eens mijn lippen aan. Heeft Gale me gisteren echt gekust? Ik sloop zo stil mogelijk uit bed om me om te kleden en weg te gaan. Gale had vandaag zijn vrije dag, maar ik moest even tot mezelf komen en naar het bos gaan jagen. Hazelle was buiten met de kinderen, dus die wilde ik ook niet storen en sloop zo ongezien het huis uit.

- Gale's POV -

Ik had nog nooit van m'n leven zo goed geslapen. Na gisteravond wist ik het zeker. Ik was verliefd. Ik draaide me om in verwachten een warm lichaam een omhelzing te geven, maar er lag helemaal niemand naast me. Ik wreef in mn ogen, blijkbaar was ze al wakker geworden en is ze vast al bij moeder. Ik kleedde me snel om om in de tuin te kijken. 'Goeiemorgen mam.' zei ik toen ik haar zag. 'Hallo Gale, heb jij Destiny gezien?' vroeg ze. 'Ik wilde eigenlijk net hetzelfde aan jou vragen.' ze keek verontrust. 'Ik heb haar vanochtend niet gezien.' Ik rende naar binnen om te kijken of ze haar messen en pijl en boog mee had genomen en die lagen niet in de kast. 'Nevermind mom! Waarschijnlijk is ze te jagen, ik ga wel even kijken waar ze is!' riep ik van uit huis en klapte de voordeur achter me dicht.

Ik was in no time in het woud, maar had Destiny nog steeds niet gezien. Ik was ook al langs de open plek geweest, waar ze altijd praat met haar vader, maar daar was ook niemand te zien. Ik besloot dieper het woud in te gaan, normaal doen Destiny en ik dat nooit, ik heb het alleen een paar keer gedaan met Katniss. En mijn gedachte ging meteen naar Peeta, maar daar moest ik me neit op focussen. Die bakkersjonge die kreeg nog wel een keer wat hij verdiende, maar ik meost nu Destiny vinden. Ik dwaalde door het bos en was diep in gedachten totdat ik een vreemde fluit hoorde, die niet van een vogel kwam. Ik draaide me om en ineens stond ze daar met haar bruine lokken. 'Missed me?' zei ze plagerig. En zoals ze daar stond in haar jagersoutfit met twee messen om haar middel en een pijl en boog bij haar kon ik wel door m'n knieëen zakken zo sexy.

- Destiny's POV -

'Missed me?' Ik had hem al vanaf een kilometer zien aankomen, maar blijkbaar was hij zo ingedachten dat hij me helemaal niet had zien zitten in de boom. Hij keek me met een verleidelijke blik aan. 'Zeker weten.' En voordat ik het wist waren zijn zachte lippen alweer tegen de mijn geduwd. Ik sloeg mijn armen om hem heen en woelde met één hand door zijn krullende haar. Hij duwde mijn heupen tegen die van hem aan en ik besloot te springen en mijn benen om zijn heupen te gooien. Hij ving me op en duwde me tegen een boom aan. De zoen was zo intens en ik kreeg het er warm van. Helaas duurde dit niet lang, want er vloog een schip van het Capitool over het woud en Gale zette me abrupt neer, pakte m'n hand en we begonnen te rennen. Het schip stopte even verder in het open veldje, waar ik mijn vader herdacht. We scholen in het struikgewas, maar waren net dichtbij genoeg om te horen wat de Seekers zeiden. 'Jullie hebben vandaag een nieuwe opdracht. Zoals jullie weten heeft Destiny nogal een barst in het Capitool gemaakt en hiervoor zal ze boeten. Nu is het jullie taak als Seekers om haar op te sporen. Al kammen jullie het hele District uit. Ze moet en zal gevinden worden en jullie mogen elke maatregelen treffen waarvan jullie denken dat ze nodig zijn.' zei de Lord Commander. 'Wie zijn dat?' vroeg Gale. 'Seekers, speciaal opgeleide soldaten om mensen op te zoeken. Ze zijn goed getraind en kunnen zich op elk terrein aanpassen. Dit zijn de echte jongens. Die man die de orders uitgeeft is de Lord Commander. De hoogste in hun rang en hij heeft heel wat mensen moeten omleggen om daar te komen, geloof me. Mijn opa heeft in totaal maar 5 Lord Commanders, die hebben elk wel 100den mensen moeten omleggen om daar te komen.' Gale keek me verschrikt aan. Ik trok mijn mes, maar Gale hield me tegen. 'Is dit wel een goed idee Destiny?'

'Ze komen hier voor mij Gale. Dus ik moet dit ook oplossen. Jij gaat je niet in dit gevecht mengen, want dit is niet jou gevecht.' Ik werd bijna boos. 'Ja maar ik ga hier ook niet aan de zijlijn zitten toekijken.' Ik snapte wel dat hij dat niet wilde. 'Gale, ga naar je moeder. Zorg dat ze veilig zijn. Ze sturen vast ook mensen naar de bewoonde wereld.' Ik keek hem hoopvol aan dat hij zou doen wat ik hem vertelde, maar ergens wist ik dat hij dat neit ging doen. 'Gale ga alsjeblieft. De mensen zullen je verlinken en zeggen dat de 'nieuwe' bij jullie verblijft en dat wil ik jullie niet aandoen.'

'Maar wat ga je doen dan?' Ik gaf hem een kus op zijn mond en liep rechtstreeks het open veld in. 'Zoeken jullie naar mij?' schreeuwde ik. Ik draaide me nog één keer om en keek recht in de ogen van Gale. Het leek alsof hij meteen wilde ingrijpen, maar iets hem tegen hield. Hij wist dat hij naar zijn familie moest. 'Dankjewel' fluisterde ik en ik kon nog net liplezen dat hij 'Maar ik hou van je' zei. Ik draaide me weer om naar de Seekers. 'Destiny, dat kleurtje staat je prima.' en ik keek recht in de ogen van de tweede Seeker. 'Kom je je eindelijk overgeven na een maand lang weg te zijn geweest van thuis?' Ik kon hem wel wurgen. 'Fijn.' zei ik met een zucht. 'Ik geef me over. Breng me maar weer terug, naar waar ik hoor. Grandpa will be thrilled.' Ik draaide mijn rug naar de Seekers zodat ze me konden vastboeien. Ik zag dat Gale was verdwenen en voelde dat er een traan over mijn wang liep. Ik zou er alles aan doen om hier weer terug te komen.