Destiny Snow - the Hunger Games Fan Fic -

De 74ste Hongerspelen

Proloog.

De kleindochter van president Snow zijn is niet altijd even makkelijk, geloof me. Als zijn enige kleindochter zou ik zijn pareltje horen te zijn, maar niets is minder waar. Zijn eigen zoon, mijn vader, is lang geleden dood gegaan en nu zorgt hij voor me. Met Seneca als zijn rechterhand word het er niet makkelijker op, ik heb een hekel aan die gluiperd. Je zou zeggen dat leven in het Capitool geweldig is, maar voor mij is dat niet. Ik ben een buitenstaander, ik wil niet op iedereen lijken. Heb je ze wel eens gezien? Ze lijken op clown's met al die kleuren en pruiken. Ik vind het maar niks, ik wil gewoon basic blijven.

Dit jaar beginnen de Hongerspelen weer, de 74ste. Ik vind het verschrikkelijk dat hij dit doet, alleen om de mensen in de Districten angst in te boezemen. Ik ben zelf al 17, maar omdat ik in het Capitool ben word ik niet geselecteerd, niet dat mijn opa dat ooit goed zou vinden. Ookal zou ik nooit uitgekozen worden, toch moet ik van Seneca vecht lessen nemen om te trainen. Volgens mij deed hij het om me bezig te houden. De spelen dit jaar waren anders, ik had er zo mijn gevoel over.

En wat als mijn gevoel juist was?