"Gökyüzündeki tüm yıldızlar bile benim için yanlış olduğunu görebiliyordu,Ron.Benim için mükemmel derecede yanlışsın."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pansy Parkinson dizlerini kendine çekti ve ağlamasını durdurdu.Aynadaki yansımasına baktı,o Pansy'ye bakmıyordu ama.Küsmüştü sanki.Bütün bunlar Pansy'nin suçuymuş gibi. Pansy Parkinson 5 gündür bu odaya kapalıydı. Annesi öğrenince delirmişti ve Ron'a zarar vermiş olabilirdi.Kendi kızını bile bir odaya kapatıp günlerce cezalandırabiliyorsa Ron'a kim bilir neler yapmıştır! Pansy'nin yemek saatlerinde bile odasından çıkması yasaktı.Artık tam anlamıyla delirmek üzereydi. Ama bu akşam değişik bir hareketlilik vardı konakta.Bir hazırlık,bir telaş.Pansy bunu Voldemort'un gelişine yormuştu.Karanlık işaretini mi alacaktı acaba?Draco almış mıydı ki?Önce onun alması gerekirdi,öyle olmalıydı çünkü Pansy korkuyordu.Önce Draco almalıydı sonra Pansy'i teselli etmeliydi. Pansy ev cinlerine bağırdı. "Willy,buraya gel!" Willy birkaç saniye sonra Pansy'nin odasındaydı. "Buyrun efendi Parkinson,ne istemiştiniz?" Pansy ağlayacak gibiydi. "Willy,kim geliyor?" dedi. Ardından kendini yere atıp Willy'nin ellerini tuttu. "Lütfen söyle Willy,ben de Parkinson'um,benim de emirlerimi dinle,lütfen." Willy soğukluğunu bozmadan "Malfoylar gelecek." dedi.Ardından geldiği gidip yok olup gitti. Pansy mutluydu,Draco geliyordu.Tek arkadaşı ve aynı kandan olmamasına rağmen kardeşim diyebileceği tek kişi.Acaba annesi Pansy'nin aşağı inmesine izin verir miydi? Bu sırada kapıda tüm öfkesiyle Bayan Parkinson belirdi. Kapıyı açıp içeri girdi.Pansy'nin yanına geldi ve saçlarını elleriyle geriye itti. "Güzel kızım," dedi. "Nasıl göründüğüne bak!" Pansy'i elinden çekip aynanın karşısına götürdü. "Aynaya bakınca ne görüyorum biliyor musun?Güzel,genç,özgüveni yüksek ve başarılı bir genç hanım." Pansy'nin düşük omuzları yükseldi,özgüveni yerine geldi.Yüzüne bir gülümseme yerleşti.Annesi dalgalı saçlarından bir tutamı parmağına dolarken bir yandan da aynaya bakıyordu. "Aa,bak!" dedi. "Sen de buradaymışsın." Ardından kahkaha atmaya başladı.Bu kadın deliydi,kaçıktı,kopuktu.Pansy'yi yatağa itti. "Git bir duşa gir,yüzüne bir şeyler yap,makyaj falan yap." dedi. "Akşam için güzel ol." Bu kadının aklında yine ne vardı?Niye Pansy'nin bu kadar süslenmesini istiyordu ki? Pansy bunu fırsat bildi. "Asamı alabilir miyim anne?Yüzüm berbat halde,ve ben makyaj yapmayı bilmiyorum." Annesi sağlam bir kahkaha attı. "Hayır." Pansy'nin yüzüne baktı ve "Sen giderken ben dönüyordum Pansy." dedi ardından bir kez daha kahkaha attı. "Beni kandıramazsın güzel yavrum." Gerçekten sıkıntılıydı. Pansy "Neden?" dedi. "Neden bu kadar süslenmemi istiyorsun?" Annesi Pansy'e bir bakış attı. "Ne salak bir kız bu?" der gibiydi. "Malfoylar bize neden gelebilir kızım,seni isteyecekler işte.Safkan evliliği mantığı,sizi şimdiden nişanlamamız gerekiyor.Aksi takdirde neler olabileceğini gördük!" Kapıyı çekip çıktı. Pansy bunun gerçekleşmeyeceğini biliyordu,Draco'nun da buna müsade etmeyeceğine emindi.Ama akşam rol yapması gerekecekti,evden kaçabilmek için ne gerekirse yapardı. Kalkıp hazırlandı ve kendine aynadan baktığında oldukça beğenmişti.Ron da beğenirdi muhtemelen. "Hayır," dedi iç sesi "Bayılırdı!" Annesi geldi ve kapıyı açtı. "Vay vay!" dedi. "Fena görünmüyorsun." Bu kadar mıydı?Pansy iki saattir süsleniyordu ve karşılığı bu muydu?Annesini etkileyebileceğini düşünmüştü. Annesi Pansy'nin elini tuttu ve aşağı indiler. Pansy günler sonra ilk kez odasından başka bir yerdeydi.Sevinçle baktı,salonuna.İlk defa görüyor gibiydi,mutluluğu gözünden okunuyordu.Kapının tokmağı zarifçe vuruldu ve Parkinsonlar onur konuklarını karşılamak için sıraya girdiler. Büyük yeşil kapı gıcırtıyla açıldı ve kapıda Pansy'nin aşina olduğu sarışın bir oğlan göründü.Pansy koşup boynuna atladı.Draco Malfoy'u gördüğüne ilk defa bu kadar çok seviniyordu.
