Merhaba Daniel !
Geceler beni yoruyor, sürekli düşünceli bir haldeyim, neden böyle oluyor? Neden hep üzülüyorum? Neden hep ağlamaya mahkumum?
Ne yaptım ben?!
İnsanlar beni sevdiklerini söylüyorlar ama tek yaptıkları onların yanına rahatsız hissetmemi sağlamak, diken üstünde gibiyim hep zorlanıyorum bir şeyler yapmaya! Ama hiç rahat değilim. Oturduğum yerden, konuşurken kullandığım kelimelerden, her şeyden rahatsız oluyorum!
Beynimi düşünceler kemirip duruyor, bana diyorki "onların yanında rahat değilsen, daha fazla durma!" Ama düşünüyorum , benim başka arkadaşım yok ki! Yapyalnızım onlarsız, yalnız olmak daha mı iyi sanki? Hayır değil, yalnızken bir sürü böcek beynimi ele geçirmeye çalışıyor ama etrafımda rahatsız olmama sebep olsada insanlar var ve o böcekler insanlar varken ortaya çıkamıyor. Düşünmüyorum çünkü, yalnızlığı, mutsuzluğu.!
Hoşçakal.!
Sevgilerle, hayalet
![](https://img.wattpad.com/cover/210012178-288-k983081.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
distances in the heart ➳ changkyun+yerim✓
FanfictionKim Yerim ve Changkyun mektup arkadaşıydı. [05012020-20042020] [texting+düzyazı+mektup] wattpadde ki ilk 'changri' kitabıdır!