"Hindi ako katulad ng inaakala mo."
✦ He always thought that he's
the bad guy until he met her and
learned what she's capable of.
✧ Haruto Watanabe.
TreasureLand Series
#1. Seoilteru 2020.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
S E O Y O U N G ' S
Ang sarap ng ganito, yung gumigising ka sa oras na gusto mo tapos walang kailangang alalahanin. Kaso ansakit ng mata ko, jusko. Nagpaka-drama nanaman ako kagabi..
Tumingin lang ako sa ceiling.
Sa totoo lang, absent ako ngayon hahaha. Di ako pumasok, kasi nga, death anniversary niya. Pero wala din naman akong balak na pumunta sa puntod niya lol, para saan pa? Ayaw naman sakin ng mga kamag-anak namin.
It was already 4 years simula ng mamatay ang kuya ko. Ang alam ng lahat ay isang suicide ang nangyari, but I am sure it wasn't.
Tumayo ako mula sa pagkahiga ko. I'm living alone. I feel isolated from everyone, except from one person.
Haruto Watanabe. Napangiti na lang ako ng maalala ko ang mga napag-usapan namin kagabi. Pakipot pa sa una, bibigay din naman pala haha.
Agad akong nagbihis pang-alis. This is what I always do tuwing drath anniversary ng kuya ko. Umaalis ng dorm, bahala na kung saan ako mapapadpad.
# ✧ ㅡ
I'm in a one-stop shop. Kumakain lang ng noodles as usual at pinanonood ang mga tao sa labas. Sana all happy.
"AH!" mahinang sigaw ko ng biglang may sumulpot na mukha sa harap ko mula sa labas.
Tawang-tawa boy?
Pero ang cute niya tumawa, hmp!
"AHAHAHA! Yung.. Yung mukha mo! AHAHA!" sabi niya sakin ng pumasok siya ng shop. Sige, tawa pa, pasalamat ka at cute ka Haruto.
"Bwiset." bulong ko at ngumuso. Ang sakit teh ha, natapon sakin yung noodles.
Tumabi naman siya sakin. Feeling close 'to bigla ah? Pero ok lang, stokoyan hehe.
"Bat ka andito? Di ka din pumasok?" tanong niya sa akin.
"Mukha ba akong makakakain ng noodles dito kung pumasok ako?" sagot ko at inirapan siya. Nakita ko naman yung itsura niya, parang ganito..
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Grabe, ikaw pala ang masungit sating dalawa sa personal."
"Ikaw kasi eh! Pwede naman mag-hi ka na lang ng maayos, nanggulat ka pa. Tsk. Ayan tuloy natapon sakin yung noodles!"
Hindi ko alam pero bigla na lang siya lumapit sakin. Tangina teka lang, di man lang ako nakapag-ayos ng mukha. Wag naman sobrang lapit mehn.
May pinunasan siya sa may pisngi ko, "Ang dami mong noodles sa mukha.". Tss. Kasalanan mo 'yan, ginulat mo ko eh.
Kukuhanin ko na sana yung panyo ko kaso naunahan niya ako.
Grabe, pinunasan niya yung buong mukha ko pati na din yung jacket ko na natapunan ng onting sabaw nung noodles. Alam niya namang crush ko pa din siya diba? Wag naman ganito huhu.
MARUPOK AKO!
"T-Thank you.." sabi ko, ayan gagu na-utal pa.
"Bakit ka nag-absent ngayon?" tanong niya muli.
"Hm.. Death anniversary kasi ng kuya ko ngayon."
Bigla naman kami naging tahimik. Sinilip ko siya, parang nakatingin lang siya sa kawalan ngayon.
"Ngayon..?"
"Oo, ngayon.. Ngayon siya namatay.."
"Parehas pala sila.." bulong niya.
Sorry.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
