Love Me on December

Kabanata 5

Kabanata 5: Family

I was left zoned out staring at the azure vast ocean, after I pured out all the emotions of pain, hatred, and denial.

Hanggang ngayon, I still couldn't believe my Mom can do this to me and Dad. I've never expected that this kind of issue in a family can also occur to ours, na sa sobrang perpekto ng pamilyo niyo... maaari pa lang magiba at masira ito in the most unpredicted way.

I see our family as a perfect one, just seeing my parents living happily together can surpass the word perfect. Pero dahil sa nangyari na nakita ko kanina, hindi ko na alam kung anong tamang salita na maitutumbas ko na ngayon sa pamilya namin.

"Uminom ka muna ng tubig." I heard the guy spoke beside me, at inilahad na sa'kin ang isang basong tubig sa harapan.

Hindi ko siya nilingon at nanatiling tahimik na nakatingin pa rin sa dagat.

"Are you hungry, couz?" Tahimik na tanong ni Eus. "I'll go upstairs to get you some food." Pagpapatuloy niya nang hindi ko siya sinagot sa unang tanong, at kaagad nang tumayo at dumaan sa harap ko para makaalis.

Hindi na ako nagsalita pa, at itinaas na lamang ang dalawang binti sa inuupuan at niyakap iyon dahil sa malamig na hangin mula sa malalakas na alon ng dagat. I buried my chin on my knees and now my eyes are starting to tear up once again as I stared at the beach.

"Are you cold? Pumasok na tayo sa loob?" Tanong ng katabi ko na hindi ko pa rin pinapansin.

Narinig kong nagbuntong-hininga siya, matapos ang ilang minutong katahimikan.

Talaga bang hindi ko na matutulungan ang pamilya namin? Hindi ko na ba matutulungan si Dad? Hindi ko ba kayang solusyonan ang mga nangyayari sa pamilya namin? Am I too weak to help my family?

I instantly wiped off the tears away from my cheeks, I'm overthinking again and it pains me so much that it makes me tear up even more.

"Tahan na... 'wag ka nang umiyak..." Utas ng katabi ko nang makita niya iyon.

Paano ako tatahan kung ganito na ang nangyayari sa pamilya namin? How can I stay calm when I can't do anything for our family now? Muli kong pinalis ang mga luhang mabilis na nagsipatakan.

Hindi dapat ako nahihinaan ng loob. I know my Mom isn't like that. Alam kong siya ang tipo ng ina at asawa na hindi nangangabit at nagtataksil sa pamilya. Alam kong hindi niya 'yon kayang gawin sa'min ni Dad, base from what I've witnessed in the entire marriage of my parents.

Probably my Dad just misunderstood my Mom. That wasn't my mother's kabit, and I'm sure that man was just a friend lalo na't wala namang ibinanggit na kahit ano si Mom tungkol sa kaniya kanina.

I must talk to Dad about this. Baka mas maiiintindihan na niya ngayon si Mom lalo na't nagkita na sila kanina simula nang umalis si Mom ng halos dalawang taon. My family would be okay as it was like before.

Nang dumating na ang hapunan sa araw, nagsalo-salo kaming lahat sa buong hapag habang tahimik lamang na kumakain.

Mabagal akong ngumunguya habang mapait na iniisip ang buong mga nangyari sa pamilya namin. Ang maisip na unti-unting na itong nawawasak, ay parang katumbas lang nang pagkakawasak ng maganda at matayog na litrato ng isang perpektong pamilya.

"Do you want to immediately prepare the papers for divorcement tomorrow morning, Bob?" I heard Tito Ben asked my father.

"Yes. I want to end everything before we head back to Sydney." Sagot ni Dad kay Tito, na ikinatigil ko na sa pagkain para makealam na.

"You're really filing a divorce to Mom, Dad?" I asked unbelievably.

Hindi niya ako sinagot, nagpatuloy lamang siya sa kaniyang kinakain na malamig ang systema at ekspresyon.