Love Me on December

Kabanata 21

Kabanata 21: Longer

I'm slowly drowning when he deepen the kiss more. I held onto his left shoulder as he tilts me more towards him so he could kiss me longer. Nanghihina na ako rito sa gitna ng mga bisig niya, at pikit ang mga mata habang tinutugunan ang kaniyang mga halik.

He stopped that made me open my drowsy eyes, he stared at me intently while there's a sweet smile now on his lips.

"I love you." He whispered and his lips brushed through my lips as he utter those words.

My eyes widen in surprise after hearing those words from him. Palipat-lipat ang tingin ko sa kaniyang magkabilang mata, hindi makapagsalita dahil sa halo-halong emosyon na nararamdaman na ngayon.

When I didn't utter anything. His smiling lips sealed me with a kiss again, more sweeter and lovelier than ever.

He held my face gently as he kissed me more sweeter now. Ang lambot ng labi niya na parang hinihele at pinapatulog na ako ngayon sa sobrang rahan na rin niyang humalik sa'kin.

In between his soft and butterfly kisses, I whispered onto his lips with eyes now teary.

"I-I... l-love... you... t-too..." Naluluha ko nang bulong sa kaniya na nakapikit ang namamasa na ngayong mga mata.

Napatigil na siya pagkatapos kong ibulong iyon sa kaniya, kaya naman ay ibinukas ko na ang mga mata ko at sumalubong kaagad sa'kin ang mga gulat na niyang mga mata. Napangiti na ako nang siya na naman ang nagulat sa sinabi ko ngayon.

"Now, what?" Unti-unti na akong natatawa sa kaniyang naging reaksyon ngayon nang hindi pa rin siya kumikibo.

"Can you say it again?" He said as if he's pleading.

"I said... I love you, Giftson." Naluluha ko nang sagot sa kaniya habang emosyonal nang nakatitig sa kaniyang mga mata.

Naramdaman kong huminga na siya ng malalim bago niya ako hinalikan ulit.

"I will love you longer... not just this December, Rita... But, longer than our lives would be." He whispered sincerely after his gentle kiss.

Napaluha na ako pagkatapos kong marinig iyon. Siya na mismo ang pumunas ng luhang pumatak sa pisngi ko, at hinalikan na niya pa ako roon. Napapikit na ako habang mapayapang napapangiti ngayon sa gitna ng kaniyang mga bisig. Mas lalo pa niya akong ikinulong sa kaniyang mga braso, habang nakasandal na ang buong katawan sa kaniyang dibdib dito sa hanging chair na inuupuan namin.

I have never thought that I could still meet a man like Giftson after all the misfortunes I have faced in this country. Problema at pag-aalala ang pinuntahan ko rito noon sa Pilipinas, hindi inaakalang makakatagpo pa ako ng lalaking maghihintay at magmamahal sa akin ng ganito. Hindi ko inakala na sa lahat-lahat ng pasakit at pagluluksa ay susuklian din iyon ng kapanatagan at pagmamahal. And this is what I'm feeling with Giftson.

He saw me at my lowest and worst part of my life. He's always there for me, even I never asked for any help from him. He comforted me and made me feel at home every time I'm coming back here despite all the afflictions I have to endure. Sa taong ito, hindi ko na siya pahihintayin... dahil mahal ko na siya at ayoko nang mapalayo pa sa kaniya.

Makalipas ang isang linggo, nananatili pa rin akong nagbabakasyon sa bahay ni Giftson at mas lalo pa kaming nabigyan ng pagkakataon na iparamdam ang pagmamahal sa isa't-isa. I'm all happy and loved by him all these days. He never let me be sad and grieving for my father who's about to have his second death anniversary this month. He helped me to become better and stronger day by day. He gave me comfort and home I've been longing for years.

At ngayon, naglalakad na kami sa gitna ng mall para makipagkita nina Vini, Manu, at Wyatt ngayong lunch. Napagkasunduan namin na rito na maglunch bago pumunta sa hospital para samahan si Eus na nagbabantay ngayon sa kaniyang mga magulang.