Love Me on December

Kabanata 20

Kabanata 20: Lovelier

I've never imagined myself to be reunited with Giftson again this month. Him intertwining our hands while his left hand is holding the steering wheel, sniffing and kissing the back of my palm in every chances he gets in between traffic stop lights while staring at me, and glances at me from time to time as we're taking our way to home now.

After we talked sincerely about us... nagkabati na kami and now, he's now affectionate towards me than from the few hours I arrived here. Gusto kong magtanong kung ano na kami, pero ayoko ring basagin ang mapayapang katahimikan namin ngayon at wala na akong energy na makipag-argue pa sa kaniya.

I must admit... I missed him. I missed him since the last time I saw him, and that was last year. Ayoko na siyang pakawalan pa sa pagkakataong ito, lalo na't naiisip ko na naman na pagkatapos ng ilaw araw ay baka sa susunod na taon ko na naman siya makikita ulit dahil magkahihiwalay na naman kami.

Hindi ako makatulog sa mahabang biyahe namin ngayon, not because it's traffic and busy outside but because Giftson has been intertwining our hands and my chest keeps pounding so loud that won't let me take a nap.

I keep myself busy sa mga tanawin sa labas ng bintana just to distract myself, it's already December but the weather in this tropical country is still like summer. Napakainit at tirik na tirik ang araw sa umagang ito. Naiisip ko tuloy na ang sarap maligo ngayon sa dagat, summer na summer ang ambiance ng lugar kahit tag lamig na sa ibang bansa.

"Are you not going to take a nap?" Tanong na sa'kin ni Giftson sabay halik muli sa likod ng palad ko.

"No, I'm good." I answered shortly, and my cheeks reddened.

"Hindi ka ba nagkakajetlag from the flight?"

"Hindi naman."

"Are you hungry? Wanna pass by to a drive-thru?"

"Okay, I'm craving for burgers and fries."

And that's when we both decided na dumaan muna sa drive-thru ng isang fast food chain, even I ate breakfast kanina sa hospital. I wonder if he had eaten dahil hindi siya sumabay sa'kin kanina mag-almusal.

Nang matapos na kaming mag-order ng mga pagkain namin, tsaka ko palang siya tinanong if nagbreakfast na ba siya.

"Have you eaten your breakfast by the way?" I asked.

"Nope. This will be my first meal." He said, and until now he never let go of my left hand.

"What?! Ba't 'di mo sinabi na hindi ka pa kumakain ng breakfast since kaninang umalis tayo?" Reklamo ko na sa kaniya.

Tumitig na siya sa'kin with his peppy eyes, and sniffed my hand as he kept an eye to eye on me.

"Mas importante kasi sa'kin na magkausap na tayo ng masinsinan bago kita ipakilala sa mga magulang ko pag-uwi bilang girlfriend ko na." He said beaming that made my chest and cheeks flutter more.

Pabiro ko na siyang hinampas sa balikat gamit ang kamay kong kanina pa niya hinahawakan, at binawi na ito. "Now, you're being delulu... sinasagot na ba kita, hah?"

Natawa na lang siya sa sinabi ko, at muling kinuha ang kaliwang kamay ko para hawakan at halikan ito ulit.

"Hmm... hindi ba?" Panunukso na niya, at hinahalik-halikan na ang kamay ko.

Napapangiti na ako dahil hindi ko na maitago ang nararamdaman. Magsasalita pa sana ako ulit, pero napaigtad na kami sa gulat nang may prumeno na sa'min mula sa likod.

Nagmamadali na niyang pinausad ang kotse na hindi pa rin binibitawan ang kamay ko, at nagtawanan na lang kami. Nang makarating na kami sa last section dito sa drive-thru ay nakuha na namin ang mga order naming pagkain, at nagsimula na akong ayusin ito para pakainin na itong driver ko na hindi pa palang nag-aalmusal.