Random Seventeen Stories

Knock Knock | Dokyeom

Tumatakbo ka pero di mo alam kung saan ka pupunta. All you want is to get out of the damned place! Prom niyo kase ngayon and Nicky-- the stupid bitch-- started to bully you again. You just had enough kaya lumabas ka nalang ng venue.

Sabagay, dapat masanay ka na. Nicky hates you kase ikaw na yung rank one ng batch niyo and dahil anak siya ng major sponsor ng school at mayaman siya kaya ganun nalang ang lakas ng loob niyang ibully ka.

Hawak ang laylayan ng napunit mong evening gown mo ay dali-dali kang pumunta sa theatre room since yun nalang sa palagay mo ang mapupuntahan mo kase andaming tao ngayon sa school niyo.

Sa inis mo, sa sahig ka na umupo at pinagpapalo ang sahig.

"May araw ka rin! Argghhhh!" sigaw mo sa inis. Humiga ka naman sa sahig to calm you down. You were staring at the ceiling for ilang minutes nang biglang may pumasok sa theatre.

"Andito ka lang pala. Kanina pa ako naghahanap sayo." You looked at his face.  Ah, yung best friend mo lang pala. Ibinalik mo naman ulit ang tingin sa ceiling. Naramdaman mo naman na umupo siya sa tabi mo.

"Naiinis ako, Dokyeom." sabi mo eyes still on the ceiling.

"Alam ko," he said. "kaya nga kita hinanap agad. Baka mag-wala ka nanaman eh." he chuckled.

Tumingin ka sa kanya. "Huli ka na. Nagwala na ako."

Natigilan naman siya. "Huy, Seryoso?" tumayo siya at tumingin-tingin sa paligid. "May na sira ka ba? Oy Rin, di na ako mag babayad kung may nasira ka nanaman ha---"

"OA neto. Wala akong may nasira." sabi mo habang bumabangon into sitting position. Pagnagagalit ka kase nagwawild ka para malabas yung supressed emotions mo. Unfortunately, may nasisira ka minsan at si Dokyeom ang nagbabayad ng mga nasira mo since broke kang bata ka. Napacrossed arms ka. "Pinalo ko lang yung sahig."

Agad naman siyang lumapit sayo. "Nasugatan ka ba?" He checked your hands kung merong kang sugat or wala. Napa-buntong hininga ka. Kahit kelan talaga ang bilis neto mag-alala.

"Okey lang ako Dokyeom." tinanggal mo yung kamay mo sa pagkakahawak niya. "Naiinis lang ako. Gusto kong sunugin yung pagmumukha ni Nicki. Alam mo bayun?"

A smile suddenly brightens his face. "Hayaan mo na yun. Di niya lang talaga matanggap na mas matalino ka dun."

You stared at your bestfriend. Di mo alam kung sasabihin mo ang reason ba't ka sobrang naiinis dun kay Nicky o hindi. Eh maliban kase sa ininsulto niya ang buong pagkatao mo eh ininsulto niya rin si Dokyeom. Okey lang sana, pero ba't nandadamay siya ng sibilyan?! Kaya you snapped hard.

Dokyeom is like an angel in your life. Siya lang yung makakapagkalma sa mainitin mong ulo. Di mo alam kung paano niya nagagawa sayo yun. Di mo nga alam ba't nandyan parin siya kahit ang komplikado mong tao. Masayahin na topakin na pabebe--yun ka, pero he stays by your side no matter what kaya thankful ka.

He touched your face at pinilit na pinangiti yung nakasimangot mong mukha. "Ngumiti ka na. Papangit ka niyan, sige ka," tumayo siya at pinagpagan ang sarili. "Tara na nga. Magsastart na yung sayawan."

"Ayoko na bumalik sa venue," sabi mo at umayos ng upo. "Sira na gown ko at nababadtrip ako sa pagmumukha ni Nicky. Baka masakal ko na siya next time."

"Ako bahala sayo. Pipigilan kita." sabi niya sabay hila ng kamay mo para tumayo ka but you didn't. Choosy pa to. tsk tsk.

"Ayoko."