An ordinary cinderella story

10

Ik heb mijn tas ingepakt, zet deze bij de deur en kijk op mijn telefoon. Nog een kwartier en dan staat Erik hier met de auto. Olivia heeft me nog eten gebracht wat nu eigenlijk al koud is. ik neem een paar hapjes, maar honger heb ik niet. Ik hoor stemmen in de woonkamertje. 'Ik weet dat Claire hier ergens moet zijn, ik moet echt met haar praten.' Ik zucht en zet het bord op het nachtkastje. Ik pak mijn tas en loop mijn kamer uit, naar de woonkamer. Henry kijkt me aan en glimlacht. 'Hey', zegt hij en zijn ogen glimmen. 'Ga je al weg?' vraagt hij. Ik knik en hijs mijn tas verder op mijn schouder. 'Over vijf minuten word ik opgehaald.' 'Wil je niet hier blijven?' Ik word verrast door die zin. Hij komt naar me toe gelopen en blijft twee meter voor mij staan. 'Ik heb je schoenen nog', zegt hij en haalt mijn schoenen tevoorschijn. De schoenen die veel te hoog waren en waar ik niet op kon lopen. 'Die zijn eigenlijk van Olivia', zeg ik. Olivia kijkt me aan en schud haar hoofd. 'Houd ze maar', zegt ze. Henry gaat op een knie zitten en tilt mijn rechter voet op. Hij trekt mijn schoen uit en doet de rechter hak bij me aan. Ik ga op mijn rechter voet staan en val bijna om. Ik hou me vast aan de muur zodat ik recht blijf staan. Henry kijkt me aan, maar blijft op een knie zitten. Hij pakt een klein doosje uit zijn zak en mijn ogen worden groot. Het doosje gaat open en er zit een mooie diamanten ring in. 'Je bent de eerste waarbij ik me op mijn gemak voel. De eerste waarbij ik echt het idee heb dat we elkaar begrijpen. Ik vond je echt leuk en ik hoop dat jij hetzelfde voelt. Ga als je blieft niet weg, trouw met me', zegt hij. Ik bedek mijn open mond met mijn hand en kijk naar Olivia die glimlacht van oor tot oor. Ik krijg nu ook een glimlach op mijn gezicht. Ik kijk naar Henry die mijn liefdevol maar ook gespannen aankijkt. 'Ja', zegt ik met een glimlach. Henry lachten pakt mijn hand. Een tinteling gaat door mijn hele lichaam. Ik kijk met een glimlach hoe hij de ring om mijn vinger schuift. Hij geeft me nog een kusje op mijn hand voordat hij recht gaat staat. We kijken elkaar aan. Henry legt zijn handen aan de zijkant van mijn gezicht en kust me. Ik sluit mijn ogen en mijn hart gaat te keer. Ik glimlach naar hem en geef hem een knuffel. Hij houdt me stevig vast en ik krijg het warm van binnen. Achter me hoor ik een deur open gaan. Het is de uitgang. Ik draai me om en zie Erik naar ons kijken. Ik laat Henry los en loop naar Erik. Ik geef hem een knuffel. 'Ik ga trouwen', is het eerste wat ik zeg. Erik kijkt me met grote ogen aan. 'Dit is Henry', zeg ik. 'En we gaan trouwen. Ik ga dus niet mee naar huis.' Erik kijkt me aan. 'Ik ben zo trots op jou en ik weet zeker dat je ouders dat ook zouden zijn', zegt hij dan. Ik glimlach. Erik stapt zijn auto weer in en ik loop naar Olivia die me een knuffel geeft. 'Goed gedaan', zegt ze in mijn oor. 'Bedankt voor alles', fluister ik terug. Dan ga ik met Henry de gang op. Hij pakt mijn hand en samen lopen we naar de voordeur. Ik heb nog steeds de hakken aan, maar Henry houd me goed overeind. Bij de voordeur staan mijn stiefmoeder en stiefzussen al klaar om te vertrekken. De ouders van Henry staan er ook bij.  Als ze ons horen aankomen draaien ze om. Hun gezichten zijn onbetaalbaar. Alle drie de monden staan open. De ouders van Henry glimlachen naar ons. Ik glimlach en kijk naar Henry. 'Ik heb een mededeling', zegt hij. 'Wij gaan trouwen.' 'Neeeeee!' zegt Melissa. 'Claire, wat doe je. Dat kan zomaar niet', zegt mijn stiefmoeder, maar ze houd al snel haar mond. Mevrouw Van Gooy komt naar ons toe gelopen. 'Ik wist dat het goed zou komen'. Ze geeft Henry een knuffel en daarna mij ook. Ik schrik er een beetje van, maar het voelt fijn. Mijn stiefmoeder wil nog steeds protesteren maar word de deur uit geduwd door meneer Van Gooy. 

Twee maanden later. 

'Neem jij, Henry van Gooy Claire Willems tot uw wettige echtgenote.' 'Ja'. Ik glimlach. 'Neem jij, Claire Willems Henry van Gooy tot uw wettige echtgenoot.' 'Ja'. 'Dan verklaar ik jullie nu man en vrouw. U mag de bruid kussen.' Ik kijk Henry met een glimlach aan en kus hem. Iedereen juicht en ik kan niet stoppen met glimlachen. Henry pakt mijn hand en samen lopen we tussen de mensen door. We komen in de grote zaal en de andere gasten komen achter ons aan. Olivia komt naar me toe in haar bruidsmeisjes jurk. 'Zit mijn make-up nog goed', vraagt ze zenuwachtig. Ik knik. Haar make-up zit helemaal perfect. Henry heeft haar wat geld geleend en volgende week mag ze beginnen met haar studie. Ik ben blij voor haar. De muziek gaat aan en iedereen verzamelt zich rond de dansvloer. 'Jullie dans, ga snel.' Henry en ik gaan op de dansvloer staan. We hebben de dans heel vaak geoefend. Gelukkig want ik kan niet zo goed dansen. Henry legt zijn handen om mijn zij en ik leg de mijne rond zijn nek. We kijken elkaar aan en glimlachen. Ik zie de twinkelingen in zijn ogen die me doen denken aan de eerste keer dat ik hem zag. We dansen zo het hele liedje. Henry draait me nog een paar keer rond en dan is het afgelopen. We lopen de dansvloer af zodat andere ook kunnen dansen. We gaan bij de moeder en vader van Henry staan. Ik mag ze nu bij hun voornaam noemen. Rosalie en Matthew. De mensen van de bediening komen binnen met schalen met eten. Ik zie mijn stiefmoeder lopen met een schaal en ze kijkt me boos aan. Dan komt de taart binnen geduwd door Melissa en Jasmijn. Ik glimlach en loop naar ze toe. 'Bedankt, dat was het', zeg ik. Boos lopen ze weer de deur uit. Ik pak het mes wat naast de taart ligt en Henry legt zijn hand op de mijne. Samen snijden we de taart aan. Iedereen krijgt een stukje en als mijn stiefmoeder ook wat probeert mee te eten tik ik haar op de vingers. Snel loopt ze weg. Ik prik een stukje taart aan de vork en neem een hapje. 'Super lekker', zeg ik. Henry kijkt me aan en geeft me een kus. 'Mijn vrouw', zegt hij met een glimlach en ik glimlach terug. 

En ze leefde nog lang en gelukkig.

The end.