An ordinary cinderella story

7

Henry doet de deur weer open en ik loop naar binnen. 'Ik vond het echt leuk', zegt hij. Ik glimlach en kijk hem aan. 'Ja ik ook', zeg ik. 'Zie ik je morgen weer bij het feest?' Ik zucht en kijk naar de grond. 'Misschien', zeg ik met een grijns en loop weg. Net voordat ik de bocht om ga, kijk ik nog achterom. Henry staat me nog na te kijken en glimlacht. Ik ga de hoek om en kan de hele weg naar mijn kamer niet stoppen met glimlachen. Ik kom bij de personeelskamers en ga regel recht naar de mijne. Ik ga op het bed zitten en glimlach naar de muur. Olivia stormt mijn kamer binnen en komt naast me zitten. Ik kijk haar aan en probeer wat te zeggen, maar er komt alleen maar gebrabbel uit. Ik haal even diep adem en begin dan opnieuw. 'Het was geweldig', zeg ik. 'We zijn naar het bos gelopen en hebben daar bij een meertje gezeten en gepraat.' Olivia kijkt me met een grote glimlach aan. 'Ik wilde dit al vragen toen je voor het eerst met Henry had gepraat, maar heb het toen niet gedaan. Nu ga ik het toch vragen. Vind je hem leuk?' Ik krijg meteen een glimlach op mijn gezicht. 'Ik heb het heel erg naar mijn zin als ik bij hem ben dus ja, ik denk het wel.' Olivia geeft me een knuffel en gilt in mijn oor. 'Jeey, ik ben zo blij voor je.' die avond brengen we weer het eten rond en zet ik met een glimlach het bord bij Melissa. 'Wat is dit? Ik lust geen vis?' Ik kijk naar het bord waar een kip met een krokant laagje op ligt. 'Het is geen vis het is kip.' 'Maakt niet uit, breng me maar een hamburger ofzo.' Ik zucht en ik zie Henry met zijn ogen rollen. Ik moet mijn lach inhouden en neem het bord weer mee. terug in de keuken vraag ik de kok een hamburger te maken en krijg een knorrige ja terug. Na een paar minuten breng ik de hamburger naar Melissa die heel blij begint te eten. Mevrouw Van Gooy glimlacht vriendelijk naar mij en ik loop naar buiten. Olivia steekt een duimpje op. 'Goed gedaan.' We lopen naar de keuken en na het toetje kunnen we terug naar onze kamer. Ik ga op mijn kamer zitten en trek mijn pyjama aan. Ik ben zo moe van deze dag. Dit is bijna net zo zwaar als thuis werken alleen is dit veel leuker. Ik ga onder de dekens liggen en kijk naar het plafond. Dit is zo veel beter dan thuis. De mensen hier zijn veel aardiger dan mijn stiefmoeder en stiefzussen. 

De volgende ochtend word ik vermoeid wakker. Mijn wekker klinkt in mijn oren en snel zet ik hem uit. Ik stap uit mijn bed en neem snel een douch. Ik loop de woonkamer in en zie Olivia al zitten. Ik smeer snel een boterham en eet die op. Dan gaan we naar de poetsspullen en nemen ze mee naar de hal. Ik begin met de kleine beeldjes te poetsen. Ik hoor stemmen de gang door komen. Het zijn Henry en mevrouw Van Gooy. Ik loop naar Olivia toe en ga naast haar poetsen. Het is stil en ik draai me om. Ik houd mijn adem in als ik Henry voor me zie staan. Ik zie hem naar me kijken en ik kijk snel weg. Dit is ongemakkelijk. Ik stap opzij en loop langs hem heen. Ik spoel mijn poetsdoek en loop terug. Ik zie Olivia met Henry praten. Mijn ogen worden groot. 'Goed bezig', zegt Henry. Hij draait zich om en kijkt mij aan. 'Jij ook, ben je nieuw ik heb je nog nooit hier gezien?' Ik zucht en knik. Hij herkent me niet. Was te verwachten. 'Willen jullie vandaag de balzaal weer even dweilen, want vanavond komt de familie.' Olivia knikt. Hij loopt langs me heen en glimlacht. Ik glimlach terug en loop snel naar Olivia. 'Hij herkende me niet', zeg ik. Olivia kijkt me aan en zucht. 'Het spijt me', zegt ze. 'Hij weet niet wie ik ben. Hij kent alleen Ella, hij kent Claire niet.' 

We lopen de gang door en ik staar voor me uit. Ik volg Olivia naar de zaal en ik zet de bak sop neer. Ik begin met dweilen en ik hoor Olivia roepen. 'Claire, daar ben ik al geweest.' Ik draai me om naar haar en ze kijkt me verbaast aan. Ik kijk naar de grond en zie dat het al nat is. Met een zucht loop ik terug naar Olivia. We ruimen alle spullen op en gaan naar de personeelskamers. Ik ga op de bank zitten en kijk voor me uit. Olivia komt iets later binnen en heeft 2 borden meegenomen. Ze geeft een bord aan mij. We hebben nu geen diner dienst, dus kunnen we zelf wat eten om vanavond de hapjes te doen. Ik krijg een bord van Olivia en begin te eten. Olivia loopt naar haar kamer en ik blijf achter. Ik prik in mijn eten en zucht. Ik heb geen zin in vanavond. Met moeite krijg ik mijn eten weg. Olivia komt haar kamer uit en kijkt me verbaast aan. 'Nog niet op?' Ik schud mijn hoofd en zet mijn bord op de aanrecht. 'Geen honger', zeg ik. 'Kom we gaan je omkleden', zegt ze. We lopen naar de kamer met de jurken en ik kijk in de kast. Ik vind een lichtroze jurk en leg die op het bed. Olivia begint met mijn make-up. Daarna is mijn haar aan de beurt. Via de spiegel kijk ik hoe ze bezig is en wat ze allemaal doet. Ik hoor geschreeuw uit de woonkamer komen en mijn oren zijn meteen gespitst. Mijn stiefmoeder is hier. 'Claire, waar ben je!' Ik sta meteen op en loop de kamer uit. Mijn stiefmoeder kijkt verbaast naar mijn opgemaakte gezicht. 'Wat ben je aan het doen?'