Harry Potter: Η νέα γενιά

Κεφαλαίο 8ο

1 χρονος μετά...

Ήρθε η ώρα τις μικρής Λιλης και του μικρού Χιουγκο να ζήσουν από κοντά όλα αυτά που ακούν από τα μεγαλύτερα ξαδέρφια και αδέλφια τους.

Ο Αλμπους, η Ροουζ και η Σκορπιους θα είναι πλέον στο 3ο έτος και οι τρεις τους έχουν δεθεί πολύ.
Το καλοκαίρι που πέρασε βρεθήκανε πολλές φορές, αφού οι γονείςτον παιδιών είχαν αποδεχτεί την φιλία τους. Δεν τρελενοντουσαν γι αυτήν την φιλία και είχανε βέβαια τις επιφυλάξεις τους, αλλά δεν μπορείς εύκολα να πας κόντρα σε 3 εφήβους...

Το τέλος του καλοκαιριού όμως δεν ήταν τόσο τέλειο όσο η αρχή του..

Η μαμά του Σκορπιους είχε χειροτερέψει πολύ τον καιρό που ο τελευταίος ήταν στο 2ο του χρόνο στο Χογκουαρτσ... τέλη Αυγούστου 10 μέρες περίπου πριν αρχίσουν την 3η τους χρονιά στο σχολείο η μητέρα του δεν άντεξε και έφυγε από την ζωή..

"Μαμα σε παρακαλώ μην τα παρατάς... θα βρούμε θεραπεία... θα γίνεις καλά... σε παρακαλώ μην φύγεις... σε έχω ανάγκη" είπε ο Σκορπιους στην εξαντλημένη μητέρα του... "Σκορπιε μου.. γιε μου.. μην στεναχώριεσαι για εμένα.. τα έχω φάει τα ψωμιά μου.. με το να λέμε ψέματα στους εαυτούς μας δεν βοηθάμε κανέναν... κοίταξε εσύ να είσαι καλά και όταν φύγω από τον κόσμο εσύ πρέπει να συνεχίσεις κανονικά την ζωή σου.. Να γίνεις ένας καλός μάγος.. Να βοηθάς τον κόσμο... και να πεις επιτέλους στην Ροουζ πως νιώθεις γι αυτήν... Ναι ίσως δεν κρύβεις καλά τα γράμματα που τις γράφεις.."
"Μα πως θα τα κάνω αν δεν σε έχω δίπλα μου? Μαμα σ'αγαπάω δεν θέλω να σε χάσω... δεν είμαι αρκετά δυνατός... είμαι δειλός..  σε έχω ανάγκη.." είπε βουρκωμένα
"Αγόρι μου εσύ δεν έχεις ανάγκη κανέναν... είσαι πολύ πιο δυνατός απ ότι νομίζεις... και είμαι πολύ περήφανη για εσένα.."
Ο Σκορπιους έκλεγε με λυγμούς και έκατσε στην καρέκλα δίπλα από το κρεβάτι που ήταν ξαπλωμένη η ετοιμοθάνατη μητέρα του.
Ο Ντάκο όλη αυτή την ώρα ήταν καθισμένος στην άλλη καρέκλα του δωματίου προσπαθώντας να μην κλάψει
"Ντάκο" είπε "Αγάπη μου... ευχαριστώ κάθε μέρα τον μερλιν που με έφερε κοντά σου... εσύ μπορεί να θες να δείχνεις στους άλλους ότι είσαι σκληρός και ότι δεν έχεις αισθήματα, όμως όλοι ξέρουμε ότι αυτό δεν ισχύει... έχεις καλή καρδιά μαλφοϋ και ας μην το δείχνεις.. Εγώ όμως το ξέρω... γι αυτό σ'αγάπησα.. σ'αγαπάω με όλη μου την καρδιά.. όση έχει απομείνει τουλάχιστον..."
Ο Ντάκο πλέον δεν μπορούσε να κρύψει  άλλο τα αισθήματα του. Δάκρυα κυλούσαν στο πρόσωπο του, που είχε αποκτήσει ρυτίδες με τα χρόνια... Δάκρυα σαν ποτάμι..
"Μα τι θα κάνω χωρίς εσένα? Εσύ με έκανες αυτό που είμαι.. εσύ και ο μικρός... χωρίς εσάς θα ήμουν το κολοπαιδο που ήμουν πριν 20 χρόνια.. εσύ μου έδειξες πως είναι να αγαπάς.. και εγώ σ' αγαπάω ρε γαμοτο... δεν μπορώ να ζήσω μακρυά σου... δεν θα τα καταφέρω" πλέον εκλεγαν γιος και πατερας με λυγμούς...
"Θα τα καταφέρεις... πιστεύω σε εσένα... Να προσέχετε ο ένας τον άλλον... και μην στεναχώριεστε για εμένα.. θα είμαι πάντα δίπλα σας... σας αγαπώ αγόρια μου.." είπε καθώς άφηνε την τελευταία της πνοή...
Ο Σκορπιους δεν άντεξε... έβγαλε μια σπαρακτική κραυγή και έπεσε πάνω στο νεκρό σώμα τις μητέρας του...
Ο Ντάκο δεν άντεξε.. βγήκε έξω από το σπίτι και άρχισε να σπάει πράγματα... στο τέλος έκατσε σε μια γωνιά να ηρεμήσει και μπήκε πάλι μέσα
Ο μικρός έκλαιγε ακόμα πάνω στην
νεκρή του μήτρα...