Pse unë?✔

🧸🖤🖤🖤

Aléna P.O.V.

Ndodhesha para ne vile gjigante. Parkova makinen dhe u afrova hyrjes. Po nguroja te trokisja, por se prisja qe dera te hapeshte nga gjyshja ime, e cila prej vitesh kish jetuar ne Rusi. Syte mu mbushen me lot dhe renda drejt saj. E kapa perqafe e z'doja ta leshoj. Por se isha une e lumtur kjo z'do te thot qe te gjithe te jen te tille.

Ajo vendosi duart e sja te rrudhura ne te dyja faqet e mia dhe me puthi ne ball. Syte e saj ishin te mbushur me lot dhe vetem me veshtronte e thyer. Me leshoi dhe u kthye nga im at ,te cilin as se kisha ven re qe ai dhe mami ndodheshin aty. Me ate rusishten e ftohte si akulli, te paster e pa gabime i foli atij:

"ты нес это своими руками к черту восемь дочерей.  Знайте, что она будет калечена этой лихорадкой или хуже... Я пытался поднять вас со всем хорошим и держать вас подальше от них.  и ты видишь что... Ну, у тебя есть я, не плачь позже, кроме твоей души."(E cove vete me duart e tua drejt ferit tet bije. Dije qe ajo prej ketij feri do dal e gjymtuar ose me keq akoma...U mundova te te rris me te gjithe te mirat e te te mbaja larg tyre. E ti shih cbere... Mirembetshi, e tek une mos ejani te qaheni me vone pervec teje shpirt.)me puthi ne ball dhe hipi ne taksin e cila ndoshej perpara shtepise. Nuk po kuptoja asgje. Jo se nuk kuptoj gjuhen, ate e di shume mire. Por gjeja qe s'kuptoja ishte ftohtesia e zerit te saj. Pse kaq e ftohte?

Ajo s'ishte me aty qe ta pyeste per te verteten. Vetem ajo mund te ma tregonte te verteten. U afrova tek babi, por ajo qe une nuk prisja ishte veshtrimi i tij i ftohte. Pa pritur qe une te flas, me ftohte se akulli tha ato fjale qe nga goja e tij deportuan si predha ne zemren time:

"Dasma eshte vendosur. Do behet pas tri javesh. Nga ti z'dua as edhe nje fjale. Nuk dua t'ia di per mendimin tend. E kam biseduar edhe me Arturin. Nuk ka kundershtrime."e me ato fjal te hidhura u largua nga aty. U shemba ne toke dhe vetem qaja, nuk mundesha te flisja. Doja te bertisja, por zeri nuk me dilte. Qaja ne heshtje e pa fuqishme per asgje. Ndjeva krahet e nenes te me perqfonin ama s'kishte asnje vlere. Une tani ndihesha bosh.

"Pse un mam? Pse?"thash me zerin qe me dridhej. Ndjeva lotet e saj mbi koke. Ajo po qante. Por a kishte vler...

Xhek P.O.V.

Isha takuar me te ashtoquajturin xhaxhain tim dhe kishim biseduar per kete ceshtjen e fejeses. Me tregoi ter historine, por mu duk e palogjikshme. Me siguri ai nuk eshte versioni i vertet i asaj historie, por gjithsesi i premtova qe do marr hak kur te vij koha e duhur.

Per momentin ndodhem ne shtepi i ulur ne divan dhe po merresha me Killerin te cilin e shihja i perhumbur. Ne cast me erdh ne mend projekti qe ishte pas 2 javesh e 3 dite nga sot dhe do jet dita qe do te prezantoj projektin tim te madh. Te pakten kshu shpresoj. Ka ardhur momenti qe te shfaq veten se cili jam ne te vertet.

Por, prit nese une e kam per te ber kete projet per shkak te sekretares sime shume te 'pergjegjshme' ateher i bie qe edhe mafishja ka per te ber te njejten gje, por problemi do jet se nuk do te gjej me laptopin. Dhe une si kernac qe jam nuk kam bler dy laptopa por 😏vetem nje.

Shkova tek dhoma e saj dhe mbi nje tavoline te mbushur me dokumente gjeta laptopin. E morra, e cova ne dhomen time dhe e futa ne dollapin e rrobave. Vetem nje idioti do ti shkonte mendja te kontrollonte aty...

Aléna P.O.V

Mberita ne shtepi dhe gjeta Xhekun dhe Killerin ne divan duke fjetur. Nuk ishin mbuluar dhe per dreq nuk e di pse mu dhimbsen. Shkova ne dhomen time dhe mora nje batanije. U afrova dhe ia leshova atij. Mu duk sikur levizi dhe prandaj ja futa vrapit.

Hyra ne dhome dhe po kerkoja laptopin, por jo s'po e gjeja dot askundi. Po c'dreqin duhet te bej? Fleta nuk kisha asnje te gjitha te perdorura. Ti kerkoja ndihme Xhekut s'ka shanse. Ok epo ka vetem nje menyre...

3ore me vone...

Po meresha ende me projektin, kur prap ai dhe ajo lavjera nisen rutinen e tyre te preferuar. Tashme s'me bente shume pershtypje. Epo eshte bere pjese e rutines tashme. Ndenja edhe pak deri sa i dhashe edhe nje dore te fundit projektit dhe rash te flija. Nese do arrija ta beja kete te fundit.

Te nesermen...
Ndodhem ne zyren time. Kam vene dy qeska caji ne sy. Degjova dern e zyres te hapej.

"Nje tjeter nate pa gjum apo jo?' Ishte Euni. Tunda koken ne shenje pohimi. Epo ai ishte ber si vellai qe nuk kam patur kurr dhe nuk e kisha problem ti flisja lirshem. 'Po me projektin a arrite te mereshe dot?"pohova me koke dhe i bera me gisht drejt projektit. Hoq qeset nga syte dhe pash ate te merte nje usb aty prane qeses ku ndoshej projekti.

"Jo usb-n. Ate qesen.'E hapi dhe nisi te qeshte. Nxori ate dhe vazhdonte e zgerdhihej. 'C'ke qe qesh. Carcafi ishte i vetmi vend ku mund te shkruaja. Me kishte marr laptopin zhgaravina e letra te bardha nuk kisha. Tani ti mund e ke dhe hidhe ne laptop ate nese te pelqen. Se te them te drejten me bejn syte xixa."vazhdonte e qeshte teksa carcafin e kishte shtruar ne dysheme dhe po shikonte shkrimet e mia te shkruara me buzekuq. Kisha mbyllur syte dhe po prisja ate qe te folte.

"Ke punuar shume mire. Me pelqen pasioni yt per punen qe ben. Megjithese ke ide te cmendura. Vazhdo dhe puno kshu. Une po shkoj dhe do marr edhe carcafin qe ta coj ne pastrim kimik pasi te kem mbaruar pune me kopjimin e tij."ngrita doren duke ja ber me shenje ok👌🏻 dhe leviza buzat per te peshperitur po te njejten fjale.