𝗦𝗵𝗲 𝗶𝘀 𝗳𝗼𝗿 𝗺𝗲

Κεφάλαιό 11

Μια εβδομάδα αργότερα.

Άγνωστος ποβ.

"ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΣΑΣ ΞΕΦΥΓΕ ΠΑΛΙ? ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΕΧΕΙ ΑΥΤΉ Η ΚΟΠΕΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΠΙΑΣΕΤΕ"

"Κυρία δ-δεν φταίω απλά α-απλα ξέφυγε και σκότωσε δύο από τους καλύτερους μας. Όμως καταφέραμε να την τραυμάτισουμε"

"Τι εννοείς?"

"Εννοώ ότι την πυροβόλησαμε στην κοιλιά"

"Τέλεια άρα θα είναι καλά τραυματισμένη τέλεια κερδίζουμε λίγο χρόνο. Ωραία έξω και κοιταχτε να είστε πιο προσεκτικοί"

"Μάλιστα κυρία"

Gabi pov

Ξύπνησα στο γνωστό δωμάτιο του νοσοκομείου με μια ελαφρή ζαλαδα δεν θυμάμαι τι έχει γινει γιατί βρίσκομε εδώ?

Η πόρτα άνοιξε και πρώτος πετάχτηκε ο Άρης φαίνονταν ότι έκλαιγε και είχε κατακόκκινα μάτια.

Καλέ αυτό τρέμει.

"Λοιπόν το λέω εγώ?"λέει ο Άρης τρομαγμένα και κοιτάει τους άλλους.

Όλοι γνέφουν.

"Gabi μωρό μου θελ-θελω να σου πω κάτι      αλλά πρέπει να το πάρεις ψύχραιμα"

"Τι έγινε γιατί είστε σοβαρή έπαθε κάτι κάποιος?"

"Στην τελευταία πορεία μας έκαναν επίθεση οι Αντρες της ροζ και εσύ ει-ειχες ένα ατύχημα πολ-πολυ σοβαρό"

"Χριστέ μου το παιδί είναι καλα?"και πιάνω την κοιλιά μου στην οποια είναι τυλιγμένη με μια κατακόκκινη από αίμα γαζα.

"Όχι όχι έχασα το παιδί πείτε μου ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ?"άρχιζα να ουρίλιαζοντας κλαίγοντας.

Απλά εγνεψαν και ο Άρης αμέσως με έκλεισε στην αγκαλιά του.

"ΟΧΙ ΟΧΙ Δ-ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ"

Ο Άρης προσπαθούσε να με ηρεμισει λέγοντας μου τα γνωστά λόγια.

"ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΟΤΙ ΜΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΠΛΑΚΑ ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΟΤΙ ΜΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΠΛΑΚΑ "είχα βγει εκτός ελέγχου είχα γίνει κατακόκκινη και δεν είχα σταματήσει να ουριαζω και να χτυπιεμαι πάνω στο κρεβάτι του νοσοκομείου.

Δύο γιατροι και νοσοκόμες μπήκαν μέσα και με κάρφωσαν με μια ένεση όμως είμαι τόσο συνηθισμένη που δεν έκανε απόλυτως τίποτα.

Το κλάμα μου άρχισε να γίνεται βουβο σαν μοιρολόι.

"Παιδιά τι να της δώσουμε δεν πιάνει τίποτα"λέει μια νοσοκόμα στα παιδιά.