Face to face (#FMSC) ✅

~1~

"Ρε γαμω σκασε πρωί πρωί!" μουρμούρισα στο ξυπνητήρι που χτυπούσε σαν μανιακό.

Ναι μιλάω και με τα ξυπνητήρια.

Το θέμα ειναι ότι δεν με ακούνε οπότε αναγκαστικα πρέπει να σηκωθώ να το κλείσω εγώ.

Οπα όπα όπα αυτό που ακουμπάω σίγουρα δεν είναι ξυπνητήρι.

Είναι μαλακο και, και τριχωτό;

ΑΑΑΑ ΝΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΑΠΌ ΧΘΕΣ!

"Καλημέρα όμορφη" ακούστηκε η αγουροξυπνημένη φωνή του τύπου.

"Και σε σένα" απάντησα αδιάφορα και πήγα να φύγω.

Όχι τίποτα άλλο έχω αργήσει στην συνάντηση με τα παιδιά και ποιος τους ακούει μετά.

"Που πας;" ρώτησε ο τύπος ενώ με έπιασε από το χέρι.

"βόλτα" είπα ξερά και τράβηξα με δύναμη το χέρι μου.

"Μπορούμε να βγούμε κανονικό ραντεβού κάποια μέρα;"

θεέ μου έχει αρχίσει να γίνεται πολύ ενοχλητικός.

"κοίτα αγόρι μου ωραίος είσαι αλλά ούτε το όνομα σου δεν θυμάμαι"

"Λευτέρης"

"Να το χαίρεσαι αλλά επιμένω στο όχι" πήγα πάλι να ξαναφύγω αλλά μαντέψτε...

Με ξανα έπιασε από το χέρι.

Ε ρε μπελά που βρήκα πάλι πρωινιάτικα

"Μπορούμε να ξανακάνουμε σεξ;"

"Μμμ ναι" είπα και αυτός μου χαμογέλασε στραβά.

Επιτέλους δηλαδή ακούστηκε και μία ενδιαφέρον πρόταση

"Ναι όμως θες να μου αφήσεις το χέρι γιατί θέλω να φύγω και εσύ με καθυστερείς;" ρώτησα ειρωνικά

"Ε ναι, σορρυ Κουκλα. Σου άφησα το τηλέφωνο μου πάνω στο γραφείο σου οπότε θες πάρε με"

"Ναι δεν θα παραλείψω". Άνοιξα την πόρτα και τον περίμενα να φύγει...

Μόλις βγήκε πήρα και εγώ τα κλειδιά της μηχανής μου και ξεκίνησα για το στέκι μας.

(...)

Ουφ ανάσες Νεφέλη...

Ναι έφτασα στο στέκι αλλά σκέφτομαι πολύ σοβαρά το αν θα μπω.

Όχι γιατί φοβάμαι, απλά δεν έχω καμία όρεξη να ακούω τον αδερφό μου να γκαρίζει.

Οκέι ναι δεν θα μείνω εδώ για πάντα. Κάνει και κρύο.

Ύστερα από αρκετή ακόμα σκεψει το πήρα πια απόφαση...

"Οπα κοίτα ποια μας θυμήθηκε" είπε γελώντας ο Κώστας και εγώ του χαμογέλασα ειρωνικά.

"ΠΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΉΣΟΥΝ ΚΟΡΊΤΣΙ μου;" Και προς στιγμήν νόμιζα θα την γλύτωνα γαμω.

Και ναι αυτή η γλυκύτατη φωνούλα ανήκει στον Αλεξ ακα αδελφόν μου.

"Τι φωνάζεις ρε μαλακά; Ηρέμησε λίγο, τώρα ξύπνησα!" είπα έντονα και πήγα να κάτσω στον καναπέ.

"Σου είπα στις 11 να είσαι εδώ!"

" Ε ωραία εγώ γούσταρα να έρθω τώρα υπάρχει πρόβλημα!" συνέχισα με τον ίδιο τόνο.

Δεν θα μας κάνει και ο Αλεξ ότι θέλει τώρα.

"Ναι υπάρχει!"

" Στο ίδιο σπίτι ζούμε άμα ήθελες να είμαι εδώ στην ώρα μου να με ξυπνουσες!"

"Ναι αυτό πήγα να κάνω αλλά είχες κλειδωμένη την κολοπαρτα, λογικά θα είχες παρέα!"είπε ο Αλεξ ακόμα πιο

Ακουγοντουσαν επιφωνήματα από πίσω. Και για αυτό δεν συνεχίσαμε

Αλεξ: Ναι.. Ας γυρίσουμε στο θέμα μας. Σας έφερα εδώ τόσο πρωί, γιατί έχει γυρίσει στην γειτονιά η Συμμορία του Χρήστου οπότε θα έχουμε πρόβλημα

Όλοι άρχισαν να φωνάζουν και εγώ δεν καταλάβαινα τι σημβαινει έτσι πήρα την πρωτοβουλία να ρωτησω

Νεφελη: Εμ ποια είναι η Συμμορία του Χρήστου??? Και ποιος είναι ο Χρήστος???

Νικος:Ήταν πριν μπεις εσύ στην Συμμορία μας. Ήταν στην περιοχή μας και είχαμε αρκετές κοντρες μεταξύ μας

Αλεξ: Για αυτό μακριά!!!!

Νεφελη:Και τι θα κάνουμε τώρα που θα έρθουνε

Πανος: Άμα θέλουν μπελάδες θα τους έχουν

Κωστας: Δεν κάνανε καλά που ξανά ήρθανε
*είπε με ένα σατανικό χαμόγελο*

Νεφελη:Και σε ποιο σχολείο θα πάνε

Νικος: Στο δικό μας

Αλεξ:Θα περάσουμε καλά την τελευταία χρόνια από ότι καταλάβατε
*είπε με ειρωνεία ο αδελφός μου*

Νεφελη: Ώρα είναι λοιπόν να γνωρίσουν κι εμένα λοιπόν...
*είπα με ένα στραβό χαμόγελο*

Νικος: Όπα κολλητουλα ηρεμισε

Νεφελη: Γιατί!? Άμα θέλουν τσαμπουκά θα τον έχουν

Αλεξ:Πως φαίνεται ότι είσαι αίμα μου

Νεφελη:Χαχαχαχαα

Πανος: Ανυπομονώ να τους δω ξανά αύριο

Νεφελη:Και γω να τους γνωρίσω

Πρώτο κεφάλαιο. Νομίζω ότι θα μου αρέσει πολύ αυτή η ιστορία θα ανεβάζω συχνά πάντως.