Face to face (#FMSC) ✅

Επίλογος

Φτάσαμε στην καφετέρια με τον αλεξ και τον Χρήστο σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Περιμένω να πει κάποιος κάτι αλλά κάνει από τους 2 δύο δεν μιλάει, οπότε αποφασίζω να μιλήσω εγω.

Νεφελη: Συγγνώμη πάτε καλά!

Χρήστος: Τι έγινε μωρό μου?

Νεφέλη: Τι, τι έγινε! Εδώ και 20 λεπτά καθόμαστε όλοι μαζί και μιλάτε λες και είστε κολλητοί!

Αλεξ: Μα είμαστε.

Νεφελη: Α ναι εννοείται. Κολλητοί απλά δεν το θυμόμουν... Τι λέτε μωρέ!!!

Χρηστος: Γιατί κανείς έτσι??

Νεφελη: Γιατί πριν λίγο ήταν έτοιμος να σε σκοτώσει λέω εγώ τώρα!!!!
*μα καλά αδικώ έχω*

Αλεξ: Απλά του είπα ότι του δίνω μία ευκαιρία και ότι δεν θα υπάρξει δεύτερη

Νεφελη: Α εσύ θα του δώσεις ευκαιρία. Μήπως να τα φτιάξεις εσύ μαζί του!!!

Χρήστος: Ε είμαι και γω εδώ!

Νεφελη: Α όντως γιατί δεν σε βλέπω να μιλάς!!

Χρήστος: Αφού βλέπεις ότι δεν έχει πρόβλημα γιατί πρέπει να του πας κόντρα!

Νεφέλη: Νταξει... Εδώ δεν έχεις αδικο

Αλεξ: Τώρα που τα βρήκαμε, ας πούμε και ένα ευχάριστο. Πότε ο γάμος?

Περιττό να πω ότι πνιγηκα με το σάλιο μου. Μετά βεβαια κατάλαβα ότι μου κάνουν πλάκα και γω σαν λογικός άνθρωπος αντέδρασα ανάλογος. Άρχισα να γελάω και να κοπανιεμαι σαν φώκια. Αλλά ρε παιδιά δεν γελάει κάνεις άλλος γιατί?

Χρηστος: Γιατί γελάς...

Νεφελη: Α μιλάτε σοβαρά!

Αλεξ: Απόλυτα

Τότε ήρθε ο Χρήστος και γονάτισε μπροστά μου. Μα καλα χαζό είναι ρεζίλι γινόμαστε.

Χρήστος: Νεφελη... Θες να με παντρευτείς...?

Νεφελη:.... Όχι...

Χρηστος/Αλεξ: Τιι???

Νεφελη: ΚΑΛΆ ΜΩΡΈ ΠΆΤΕ ΚΑΛΆ!!! Άσε που πρόταση γάμου και με τον αδελφό μαζί πρω φορά βλέπω!!!

Χρήστος: ΕΓΏ ΕΊΠΑ ΝΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΣΩ!

Κατάλαβα οτι το παρακανα και προσπάθησα να ηρεμισω. Αλλά αδικώ έχω.

Νεφελη: Ρε μωρό μου... Πως σου ήρθε να παντρευτουμε, είμαστε μικροί ακόμα. Πως σου πέρασε αυτή η ιδέα.

Χρήστος: Δεν το έκανα επειδή βιάζομαι να παντρευτώ αλλά επειδή φοβάμαι να μην σε χάσω..

Νεφελη: Άμα είσαι εντάξει δεν θα με χάσεις.

Πηγα να τον φιλήσω αλλά ακούω χειροκροτηματα από πίσω μου. Εννοείται είναι το βλαμμένο ο αδελφός μου

Αλεξ: Να ζήσετε!

Νεφελη: Τι λες μωρέ!?

Αλεξ: Ε συγγνώμη παρασύρθηκα

Το βράδυ πήγα και κοιμήθηκα στο σπίτι του Χρήστου. Χαίρομαι που είμαστε καλά μεταξύ μας.

Νεφελη: Χρηστο..

Χρήστος: Μμμ...

Νεφελη: Σε αγαπάω..

Χρήστος:... Και γω και να ξέρεις ότι είσαι η μόνη κοπέλα που το έχει ακούσει από το στόμα μου

Νεφελη: Ναι γιατί εγώ δεν είμαι σαν τις άλλες!

Χρηστος: Το ξέρω μωρό μου για αυτό στο είπα. Μην θυμώνεις..

Νεφελη: Είπα μήπως..

Χρήστος: Δεν θα ξανά κάνω καμιά μαλάκια στο υπόσχομαι! Είμαι ερωτευμένος μαζί σου.

Τον κοίταξα βαθιά μέσα στο ματιά και τον πλησίασα. Ένωσα τα χείλη μας και ήξερα ότι όσα έλεγε τα εννοούσε. Νόμιζα ότι δεν υπάρχει το άλλο μισό του ανθρώπου, αλλά ο Χρήστος κατάφερε να μου αλλάξει γνώμη, από την πρώτη στιγμή που τον είδα.
Γιατί εγώ το βρήκα το άλλο μου μισό.

Ξερω ότι από μέσα σας με βρίζετε που έχω τόσο καιρό να ανεβάσω αλλά νταξει δεν ήξερα τι ακριβώς να γραψω😂

Λοιπόν τελείωσε η ιστορία μου αν και δεν ξέρω κατά πόσο το τέλος θα είναι ικανοποιητικό για όλους.
Εμένα μου άρεσε βέβαια μπορώ να πω.

Και να ξέρετε ότι μέσα στην καραντίνα θα ανεβάσω και άλλη ιστορία. Έχω σκεφτεί περίπου τι.
Ελπίζω να σας αρέσει. 🥀