Naughty Cat Jenlisa

#10# Je ne peux pas oublier

Şarkıyı açıp okuyun.

Yaşayamıyorum. Nefes alamıyorum. Dar geliyor bu dünya bana.
Ölene kadar çığlık atmak istiyorum.
Tüm acımı dışarı vurmak istiyorum.
Kalbimin acıdan cayır cayır yanışını değil,
Aşktan cayır cayır yanmasını istiyorum.
Ama olmaz. Asla öyle yanmayacak. Çünkü benim kalbimi acıdanda, aşktanda cayır cayır yakan kişi aynı...

Benim kalbimi kontrol ediyorsun Lalisa Manoban.
Şimdi elindeki kumanda beni acıdan öldürüyor.
Önceki kumandan daha iyiydi. Çünkü o zaman beni aşktan öldürüyordu.
Zamanın ilerlediğini saatin yelkovanına bakarak anlıyorum artık.

Çünkü benim için saatler değil, sadece dakikalar geçiyor sevgilim...

Acı içindeyim. Tek ilacım sensin. Ama tükenmişsin. Yoksun, bitmişsin.

Şimdi söyle bana sevgilim;
Ben bu kadar acıyı ne yaptımda hak ettim? Ben seni kaybedecek ne yaptım sevgilim? Ben saatlerce ağlamayı neden hak ettim meleğim?

Artık çoğu hislerimi kaybettim. Aşkı kaybettim mesela. Geriye sadece acı ve sevgi kaldı. Sana tekrar aşık olmak istiyorum sevgilim. Ama burada değilsin. Beni kendine aşık eden o vanilya kokun yok artık. Siyah boğazlı kazağındaki koku da kayboldu. Uçtu gitti. Senin gibi...

O bana güzel bakan gözlerin yok. Çünkü burada değilsin. Ama biliyor musun? Dünyaya tekrar gelirsem eğer, bu olacakları bilmeme rağmen yine seni severim... Bu sefer öyle bir hataya düşmeyiz ama. Söz veriyorum.

Bilmeni isterim ki sadece geri dön sevgilim. Geri dönki senin o kokunu tekrar içime çekeyim. Unutamadığım o yüzüne tekrar bakayım.

Ama korkuyorum ki sen geri döndüğünde ben cennette seni izleyeceğimden. Korkuyorum, seninle bir daha karşılaşamamaktan. Korkuyorum, kokunu tekrar içime çekememekten. Korkuyorum, senin sesini bir daha duyamamaktan. Korkuyorum sevgilim... Seni göremeden ölmekten korkuyorum...

Bu deftere yazıyorum. Çünkü geldiğinde beni bulamazsan, seni nasıl sevdiğimi görmeni istiyorum.

Seni seviyorum Sevgilim...

Tam 1 sene sonra

Günaydın sevgilim.
Yazmayalı tam bir yıl geçti. Ama benim sana olan sevgim geçmedi...
Bu hayatım boyunca en çok zorlandığım sene oldu. Sensiz geçti. Seni tanımadan öncede iyiydi. Ama seni tanıyıp gidince hayat bana cehennem oldu.

Sen gittiğinden beri okula gitmedim, Sınavlarıma girmedim, Rose dışındaki arkadaşlarımla görüşmedim.
O çoğu arkadaşımı bir senedir görmüyorum ama hiçbiri seninki kadar koymuyor. Hiç bir özlem seninki kadar ağır basmıyor sevgilim...

Her gün ağlamayı alışkanlık edindim. Ama merak etme insanlara göstermiyorum. Zaten gösterebileceğim çok kişide yok. Akşam yatağıma giriyorum ve ağlıyorum. Sabah kalktığımda yastığımın hâlâ ıslak olduğunu görüyorum.

Annem ile babam beni bu sene yanlarına alıcaklar. Yeni bir ülkede Chanel şirketinin başına geçicekmişim. Ama neresi bende bilmiyorum. Düşünsene Paris'te oluyormuş. Seninle aynı şehirde olduğum için çok mutlu olurdum...

Bu aralar aklıma çok takılıyor. Acaba başka birini buldun mu? Ahh saçmalıyorum. Bulmamışsındır. Çünkü ben senin kalbini ezberledim. Adım gibi...

Umarım sende benim gibi her akşam ağlamıyorsundur meleğim. Çünkü ben sana kıyamam. O güzel gözlerinin harap olmasına kıyamam sevgilim...

Seni seviyorum meleğim.
Seneye görüşmek dileğiyle...