(Writer's Note: Sorry guys ngayon lang ang Chapter 8*** busy magpa'sign ng clearance..hihihi..ookay..here is it...ENJOY READING :) )
SANTI’s POV:
Tuesday ----6:00 AM
PAK!!!!>>>>>>
Aray!!! ………
Isang tampak ang gumising sa akin na agad kong ikinasigaw.
Sa sobrang sa sakit ay napalakas s ang sigaw ko na ikabulabog ng lahat. Tssss… ikaw nga naman tapakin ng pagkalakas-lakas kung di ka sumigaw sa sakit.
Bumangon ako habang himas-himaas ang nasaktan na bahagi ng akin mukha. Sino naman kay ang walang mudo na gumawa nun?! Tanong ko sa aking sarili.
Inilibot ko ang aking paningin, at sa isang sulok ng aking kwarto ay nakitang kung naka-upo si Ven.
Agad ko siyang nilapitan at sabay tanong,
“Anong ginawa mo dito?”…..At pano ka nakapasok dito sa loob?” tanong ko kay Ven.
Pero mukhang wala akong balak sagutin ni Venice, at mataimtim nya akong tiningnan.
Sa isang iglap di namalayan na nakatayo na sya sa aking harapan at hinwakan ako sa kabilang braso.
“Santi, bakit mo ginawa yun?!” tanong sa aking ni Venice.
Hah?! Anong ginawa ko?! Wala naman ah…” sagot ko din kay Ven.
Pero parang walang balak akong balak bitawan ni Venice.
Napakahigpit ng kanyang hawak sa aking braso at masakit talaga ah.
“Ven, ano ba bitawan mo ako!” sinasabe ko to habang hinila ko ang aking braso.
Pero mas lalo pang humigpit ang kanyang pagkakahawak.
“Santi!!!! Santi!!!....” paulit –ulit na lumalabas sa kanyang bibig ang aking pangalan.
“Ven, anong nangyayari sayo?!” patuloy kung kausap kay Ven,di alintana ang sakit na aking nararamdman.
Sa halip na sagutin ako kay may biglang hinugot si Ven sa kanyang tagiliran.
Ang bagay ay kumislap ng tumama sa sinag ng araw at di ko maaninag kung ano yun.
Pero bago ko pa malaman kung ano ay bigla na lang sumigaw si Venice.
“AHHHHHHHHHHHH!!!!!! Santi!!!!!!!!” sigaw ni venice.
Napatulala ako ng Makita kung ano ang hawak ni Venice.
Isang patalim ang handang tumurok sa aking laman.
Pero bago pa ang lahat, inipon ko ang aking lakas at tinulak ng malakas si Venice.
Di ko namalayan ang luhang naglandas sa aking mga pisngi.
Tiningnan ko si venice na nakahilata sa sahig habang hawak ang patalim.
Pero bago pa ako makalayo ay inidayogan na nya ako ng saksak sa taligiran na siya namang aking pagtumba.
Bumulagta ako sa sahig na duguan at hawak-hawak ang nasaktang bahagi.
Sa nanlalabong pananaw ay nakita kung itinaas ulit ni venice ang patalim na handag sumaksak sa isang pagkakataon.
Nang maramdaman ko ang sakit ay napasigaw ako ng malakas…..at isinigigaw ang pangalan ni Venice.
“WAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHGGGGGGGG!!!!! Veniceeeeeeeeee……!”
Tuluyan na ako kinain ng kadiliman.
“WAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHGGGGGGGGGG!!!!!! Veniceeeeee……!!!
Sumisigaw ako ng inimulat ko ang aking mga mata. At agad na tumalon pababa sa aking kama.
Dun ko lang naisip, na pawang katahang isip lang ang nangyari…..isang panaginip…..at bangungot.
Tinignan ko ang aking sarili at kinapa-kapa ang sarili.
Nang masigurado na okay ang lahat ay kinuha ko ang aking cellphone upang tawaga si Venice.
Kailangan ko sa kanyang makausap tungkol sa aking panaginip.
Pero bago ko matawagan si Venice, ay may isang text sa isang di ko kilalang sender.
Binasa ko ang nilalaman ng text at tila nangangamusta.
Napaisip ako kung sino ang nag text, di naman kasi ako mahilig sa textmate eh.
Nireply ko muna ung unknown sender.
To:09169247302
Okay naman po ako..by the way sino po sila?!
_______SENT_______
Nang masend ko ang aking text ay agad ko tinawagam si Venice…
Kring……kring……kring….
Kailang tawag ako, pero parang walang sumsagot ng aking tawag, kung kaya’t tumigil na ako.
Di pa din ako sumuko, sa pangalawang pagkakataon ay di pa din sinagot ni Venice.
Okay, sumuko na ako. Pero di pa din ako mapakali dun sa nangyari sa aking panaginip.
Muni.- Muni. -Muni…
Ilang minuto din ang nag-daan pero wala akong maisagot dun sa nangyari. Napaka-imposible naman gawin yun sa akin ni Venice. Parang kapatid ko na sya.
Hay…kaysa mag-isip ako ng di maganda. Naalala ko naman ang nangayari kahapon.
Hmmmm…ano kaya ang gagawin ko para mahulog sa akin si Blue?!
Kailangan ko mag-isip ng pakulo para makuha ko ulit ang atensyon na.
Ang tanong pano?!...kausap ko sa aking sarili.
Tssss…..ang hirap..
Okay, kaysa masayang ang oras ko, napagdesisyonan ko na maligo muna.
Habang sa naliligo. Kumanta ako ng isa sa mga paborito kung kanta…
Hmmmm…..lalalaala….lalala…..
At dun lang may pumasok sa utak ko ng Bright idea!
TING!****
Yes!
Alam ko na ang gagawin ko.
Whaahahaa…
Humanda ka sa akin BLUE my EVERDo! Mahuhulog ka din sa akin.
(Thanks Abangan ang gagawin ng Lukaret na si Santi kay Blue )
