anime ♡ na jaemin

anime ♡ seventeen

"Hello? Um, Jaemin?" I asked, nang sagutin ko yung tawag niya. Sa totoo lang, kinakabahan ako sa sasabihin niya ngayon dahil nga sa nangyayari.

"Haruhi. Narinig mo na yung kumakalat? I know you're not like that. Besides, magkaibigan lang naman tayo, diba?" Jaemin replied, and I suddenly felt a pang on my chest.

Magkaibigan nga lang naman kami. Bakit ba ang sakit pakinggan mula sa kanya ng mga salitang yun? Dati, pacrush crush lang ako sa kanya, pero hindi ko alam kung bakit lumalalim na yata yung pagkagusto ko sa kanya.

"O-Oo naman. Wag mong isipin yun, Jaemin. Hindi naman nangyari yun, alam nating dalawa-"

"But still. You have to be careful. Bukas, sa akin ka sumabay sa pagpasok," sabi ni Jaemin, and I raised my brows.

"Bakit sayo? Hindi ba mas lalala yung usap-usapan kung makita nila na sabay tayong pumasok? Kila Jeno nalang ako sasabay-"

"Ano naman? At least malalaman nila na sa akin ka sumasama. Na hindi kayo nag-aano ni Hansol hyung. Na hindi totoo yun dahil nasasamahan pa kita. Wala rin silang magagawa sayo kung nakabantay ako sayo," he replied, and I bit my lower lip.

Kelan pa siya naging protective sa akin? Bakit ba ganito siya? Nalilito na ako. Hindi ko na alam kung paano ba kakalmahin yung puso ko sa tuwing ganito siya sa akin.

Hindi naman sana ako ganitong magkakagusto sa kanya, pero sa mga aksyon na ipinapakita niya sa akin, para bang naiisip ko na... baka may pag-asa. Baka-

"Haruhi. Walang hihindi. Bukas susunduin kita. Aagahan natin. Okay? Matulog ka na. Sleep tight, Haru. I love- I mean, sweet dreams," sabi niya, at halos kumawala na ang puso ko dahil sa narinig ko.

I love...?

Kung sana itinuloy mo, Jaemin. Kung sana lang.

Teka nga, bakit ba ganito ako mag-isip? I shouldn't be like this. I can't like him. We're just friends. We're. Just. Friends.

"Okay. Sweet dreams. Tulog ka na rin," I whispered, and then I heard him humming on the other side of the call.

"Yeah. Gotta go. Bye,"

Catch me.