Առավոտ է։ Ես սենյակում եմ։ Պատրաստվում եմ հարսանիքիս։ Հարսանիքիս...նույնիսկ ծիծաղս է գալիս նման բան ասելիս։ Ես ամուսնանում եմ մի մարդու հետ, որին չեմ էլ ճանաչում, ու ավելի՛ վատ, մարդու հետ, ով մարդասպան է, ու սպանել է իմ ամենաթանկին։ Խա՞ղ է սա։ Ես դատապարտված եմ այս կյանքին։
***
-Պատրա՞ստ է իմ գեղեցկուհին,-սենյակ մտնելով ասաց "ամուսինս"։
-Պատրաստ եմ։
-Առաջինը եկեղեցի կգնանք։
-Միայն թե ո՛չ եկեղեցի։
-Ինչո՞ւ։
-Ես չեմ կարող Աստծուն սուտ երդում տալ։
-Ուրեմն այդպես հա՞։
-Այո։ Գոնե դա՛ թող իմ ցանկությամբ լինի։
-Ոչ գեղեցկուհիս։ Մենք անպայման կգնանք եկեղեցի։ Ես միշտ երազել եմ կնոջս հետ խորանի մոտ կանգնելու մասին։
-Ե՞րբ կազատես Դավիթին։
-Երբ անցնի այսօրվա գիշերը։
-Անտանելի ես։
-Բայց դու ինձ այսպես ես սիրում չէ՞։
-Այո՜, անսահման շատ,-ձեռք առնելով ասացի ես։
-Քեզ կարքի՛ն պահիր, ուժեղ աղջիկ։
-Չես էլ պատկերացնի, թե ինչքան եմ զզվում քեզանից։
-Դա ժամանակի հարց է, ընթացքում կսիրես։
-Ուզում եմ հարազատներիցս մի քանիսը ներկա լինեն։
-Խնդիր չկա, ում ուզում ես կարող ես կանչել։
-Քանի՞ ժամ կա, կհասցնե՞ն։
-Մոտ երեք ժամ կա արարողությանը։
-Լավ։ Ես հեռախոս չունեմ, որ զանգեմ։
-Այո մոռացել էի։ Պահարանում նոր հեռախոս կա, նոր համարով։
-Կարո՞ղ եմ միայն մի հարց տալ։
-Իհարկե սիրելիս։
-Ինչի՞ համար է այս ամենը։
-Ի՞նչը։
-Այս ամուսնությունը։ Եթե Արթուրը ողջ լիներ, ես կկարծեի, թե վրեժ լուծելու համար ես ուզում ամուսնանալ հետս, բայց դու արդեն սպանել ես նրան, հիմա ինչի՞ համար ես անում սա, ո՞ւմ ու ի՞նչ ես ուզում ապացուցել։
-Դեռ էլի մարդիկ կան, որոնց պիտի ցավեցնեմ, որ հասկանան իրենց չնչին լինելու չափը։
-Ինչ հոյակապ է այս կյանքը։ Բոլորն ուզում են իրար ինչ-որ բան ապացուցել, ցավեցնել իրար, բայց միայն ե՛ս եմ տուժում, միայն ե՛ս եմ ցավ զգում։
-Ոչինչ։ Այս գիշեր դու կհասկանաս, որ ամենաերջանիկ կինն ես։
-Ավելի լավ էր մեռնեի։
-Դե՜, ես թույլ չեմ տվել քեզ մեռնել։
-Մարդ հանգիստ մեռնել էլ չի կարող։
-Դու էլ, քո կյանքն էլ, իմ ձեռքերում եք։
Նայեցի աչքերին, հետո մեջքով կանգնեցի ու զանգեցի Գայանե քրոջը։
-Այո՞։
-Գայանե քո՞ւյր։
-Էլլի այդ դո՞ւ ես։
-Այո՜, Գայանե քույր...
-Ինչպե՞ս ես աղջիկս, ի՞նչ ես անում, ո՞ւր ես կորել։
-Լավ եմ, մի բան պետք է ասեմ։
-Ասա սիրելիս։
-Կգա՞ս հարսանիքիս։
-Հարսանիքի՞դ։
-Այո։ Այսօր։ Երեք ժամից կսկսվի արարողությունը։
-Մենա՞կ։
-Այո։
-Իսկ մա՞յրդ։
-Ես միայն քե՛զ եմ հրավիրում։
-Լավ անուշս։ Ո՞ւր գամ։
-Ես ամուսնուս կխնդրեմ, նա մարդ կուղարկի քո հետևից։
-Լավ աղջիկս։ Ես արդեն սկսեմ պատրաստվել։
-Լավ,-անջատեցի հեռախոսս։ Շրջվեցի ու նայեցի նրան,-Ինչո՞ւ ես սպանել Արթուրին։
-Նա արժանի էր։ Լաց չլինե՛ս, փչացնում ես շպարդ։
-Ես երբեք չեմ սիրի քեզ։ Դու մարդասպան ես։
-Էլ երբե՛ք չասես նման բան։ Ես դրսում կսպասեմ։
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Հետքերիս Հետքերով
ActionՊատմությունն Էլլիի մասին է։ Փոքրիկ աղջնակ, ով ապրում է մանկատանը, սրտում փափագելով այն հույսը, որ մի հեքիաթային օր կգտնի մայրիկին։ Նա ընդհամենը տասներկու տարեկան է, բայց հասցրել է մեծանալ...
