Chapter 5: Pulled trigger.
---
"I want you out of my head. I want you out of my bed through the night. There's no way I can save you. Coz' I need to be saved too. I'm not good in goodbyes."
---
PS. Goodbyes by POST MALONE.
Try niyo pakinggan. Ang ganda eh. Parang bagay yung kantang 'to sa atmosphere ng chapter na ito.
---
Chris.
In just a short span of time ay nagalaw na agad ni louirse ang trigger ng baril. Napapikit na lamang ako dahil ayaw kong masaksihan ang kahihinatnan nito.
Nang sandaling iminulat ko ang aking mga mata nakatayo pa rin silang dalawa, si trevs buhay pa. At himalang wala itong natamong kahit anong galos.
Iginala ko ang aking paningin sa paligid. Nagulat na lamang ako nang makitang nakahandusay na si moshie. May tama ito sa balikat, at talagang bumabaha na ang dugo sa lupa. Nakooo! Kailangan ko nang tumawag ng ambulansya.
Kinuha ko ang aking cellphone saka dinial ang 911.
"Hello, emergency! Magpadala po kayo ng ambulansiya dito, kailangan nang maagapan ng Lunas ang kaibigan ko. ASAP." Natataranta ko nang saad sa nasa kabilang linya.
"Okay, ma'am. Can you tell us your exact location?" The operator asked.
"We're here---" huminto muna ako saglit, saka sinipat ang paligid. "Outside of this fancy coffee shop. 'La Trina Cafe'." Kinakabahan na ako. "Sa sentrong bayan, ng Sta. Maria." I gasped for air. I am barely breathing, right now.
"Hurry up, my friend's keep losing blood. As of this moment she's near from fainting. Hurry! Emergency!" I exaggeratedly uttered.
"Alright, just wait. We will make this even more fastest, ms." The operator answer and then hang up the call.
As soon as the call ended i heard a multiple gunshots. Myghad! I forgot! Sila trevs nga pala. Pumihit ako paharap at napatulala na lang nang makitang nakahandusay na sa lapag si trevs. Duguan at walang malay. Maraming tama ng bala sa katawan.
This is too much! I come more closer to louirse as I gritting my teeth.
"Ano? Baby? Sabihin mo sakin sino ang mahal mo?!" Sigaw ni louirse.
"Ako o ang g*gong 'yan?" Dahil don hindi ko na pinalampas pa at marahas na dumampi sa mukha niya ang nag-iinit ko ng palad.
Never akong nanampal o nanakit ng walang dahilan. 'Coz I don't want to see people crying in pain, because of my fault. I just hurt someone, if they worthy for it. In this case, louirse deserves my slap. Cause he's too much. And too much is enough.
