Yağmur'un Mevsimi

bölüm 1: yağmurun altında koşmak isterdim

Selamlar dostlar yağmur'un mevsimi nin ilk bölümü sizlerle.
İyi okumalar.

Yine yeni bir sabah. Ama bu sabah digerledinden daha karanlık daha üzücü. Yatakta oturur pozisyona geçip dışarıyı seyrettim, yağmur yağıyordu insanlar yağmurdan kaçıyor, ellerinden geldiği kadar ıslanmamaya çalışıyorlardı, insanları anlamak zordur her zaman her şeyi normal,sradan ve düzene uygun olmasını isterler, bu yüzden farklı şeyleri sevmez, istemez veya kabullenemezler. Sanki sradan ve normal olan şeyler onlar için en iyi, en doğal ve en güvenli şeylerdir bu yüzden hep sıradan hep normal hayatlar sürerler mesela dışarıdaki herhangi bir insana sorsak yağmuru sevmez, istemez veya kabullenemez çünkü yağmurlu bir gün diğer günlerden farklı bir gündür, normal olmayan bir gündür ama ben o sıradan insanlardan değilim mesela sıradan bir insan için en sevdiği hava durumu güneşidir ama ben yağmuru severim diğer insanlar yağmurdan kaçarken ben tam tersine yağmura giderim ve ben en çok yağmurun altında koşmak isterdim.
Kapıdan gelen sesle birden irkildim,
Önce tık tık sesi geldi sonra necla abla seslendi,

Rüzgar oğlum uyandınmı?

Necla ablaya cevap verdim:

Sana da günaydın necla abla.

Necla ablam odaya girdi onun sayesinde tekerlekli sandalye ye oturdum ve yine necla ablanın yardımıyla merdivenlerin önüne geldim. sonra tekerlekli sandalyelerin merdivenlerden inmesini sağlayan o aletin önünde durdum.
Necla ablanın yardımıyla aleti sandalyeme bağladım ve merdivenlerden inmeye başladım inince kendim hareket etmeye başladım sandalyem akülü olduğu için kısmen kendi kendime hareket edebiliyordum ama dediğim gibi kısmen! Yemek masasında kendi yerime geçtim annem yerine oturmuş ve tabağını doldurmuştu bile kız kardeşim yanımda oturmuş ve tabağını dolduruyordu sonra en son babam geldi. Adımları hızlıydı yüzü biraz ekşiydi sanırım kızgındı sonra masanın en baş köşesine oturdu ve bize afiyet oldun dedi ve yemeğe başladık .
Yemeğin bitimine yakın babam söze başladı,

Rüzgar oğlum seninle yarın bi doktora gideceğiz. çok iyi bir doktor alanında uzman bir profesör seni kontrol edecek hatta berki de uygun tedavi ile seni iyileştirecek

Ben söze girdim.

Ben gitmek istemiyorum bu da aynı diğer seferler gibi hüsranla sonuçlanacak çünkü bu durumun bi tedavisi yok. Ben bu duruma alışmaya çalışıyorum bence siz de öyle yapın.

Babam ses tonu yüksek bir şekilde cevap verdi.

Ne demek istemiyorum sen benim sözüme karşı mı geliyorsun rüzgar bey bu doktor çok iyi bir doktor gidicez dedim bitti. Olum Sen koskoca yılmaz bey holdinginin varisisin bu halde mi kocaman bir şirket yöneteceksin

Babama cevap verdim.

Ben öyle birşey istemiyorum baba ben o şirketin başına geçmek istemiyorum.

Babam kızgın bir şekilde cevap verdi.

Ne demek lan istemiyorum sen benim tek varisimsin. İstesemde istemesende geçeceksin o şirketin başına. Dedi
Ve ekledi
Yarın hastaneye gidiyoruz dedim o kadar.

Bazen babamın bizi sadece kendi namını yürütmek için sevdiğini düşünüyorum sanki sadece aynı soyadını taşıdığımız için seviyor bizi
Her neyse

Kahvaltıdan kalktık ve günün gerisini geçireceğim odama doğru ilerlemeye başladım merdivenlerden çıkıp odama vardım kitaplığıma yönelip sevdiğim kitaplardan birini aldım dostoyevski, beyaz geceler her ne kadar onlarca kez bitirmiş olsam da bu kitabı okumayı seviyorum sonunu bile bile okumak güzel oluyor :)
Yaklaşık 2 saat bu kitabı okudum sonra yatağımım yanındaki o hastanelerdeki masalardan biri olan ama daha geniş olan masamın üzerindeki laptop u göbeğinin üzerine koydum ve çalıştırdım sonra arama motoruna blogger yazıp arama tuşuna bastım ardından siteye giriş yaptım ve berkide şu koca dünyadaki tek
Arkadaşıma mesaj yazdım gerçek adını bilmiyorum, nasıl göründüğünü bilmiyorum ama orda biyerlerde olduğunu ve benim arkadaşım olduğunu biliyorum kullanıcı adı haven16 olan bu arkadaşıma mesaj yazmaya başladım

Hayatında hiç kendini olmaman biriymiş gibi hissettinmi?

Çok geçmeden cevap yazmaya başladı

Nasıl yani?

Yani kedini hiç olmaman gereken biri gibi hissettinmi sanki olduğun kişiyi haketmiyormussun gibi düşündüğün oldumu?

Çok geçmeden cevap verdi

Eğer o hayatı yaşıyorsan bunun bir sebebi vardır kimse olmaması gerektiği kişi olmaz hiçbirimiz şans eseri olarak burada değiliz olduğumuz kişiliklere şans eseri sahip olmadık yazdı.

Ve ekledi.

Bu yüzden olmaman gereken kişi değilsin olamazsın da yanı merak etme benim sevgili dostum.

Mesajı okuduktan sonra yüzümde istemeden bir gülümseme oluştu o benim dostumdu ve berkide bu hayattaki tek dostum olacaktı
Sonra geri cevap yazmaya başladım.

Saol dostum iyiki varsın :)

Tbikiside iyiki varım :D sende iyiki varsın

Mesajı okuduktan sonra yüzümde bir gülümseme oluştu.böyle uzun bir zaman onunla konuştuk. Göz kapaklarım aşırı yorulmuştu ve başım ağrıyordu, bilgisayarı masanın üzerine koyup uyumaya çalıştım.

Uyandığımda saat gece 01.30 du masamın üzerinde bilgisayarın yanında soğumuş bir yemek vardı büyük ihtimalle necla abla koymuştu oraya sonra çok aç olduğumu farkettim yemeği yemeye başladım bir yandan da bilgisayarı açıp bir dizi izlemeye başladım.
Saat yaklaşık 05 falandı artık dayanamadım ve yeniden uyumaya başladım

Necla ablanın sesiyle uyandım

Rüzgar kahvaltı için seni bekliyorlar hadi kalk bakalım uykucu dedi

Necla ablaya günaydın dedim ve necla ablanın yardımıyla hastaneye gitmek için hazırlanmaya başladım ve aşşağıya indim kahvaltı için kendi yerime geçtim herkeze günaydın deyip yemeğe başladım.
Yemekten sonra babam
Hazırsan çıkalım dedi. Ben de hazırım dedim

Üzerimde beyaz bir gömlek altında ise siyah bir gömlek vardı.bu kıyafetleri hiç sevmezdim ama babam böyle giğinmemi isterdi hep
Sonra babam yanıma yaklaştı kırışık olan yakalarımı düzeltip

Şimdi benim oğluma benziyorsun
Dedi
Babam beni olduğum gibi kabul etmedi, etmeyecekti de ama her ne kadar o kabullenemesede ben onun oğluydum ve beno böyle kabul etmeliydi.
Sonra evim avlusuna çıkıp arabaya bindik ve hastaneye gitmeye başladık.

Bu bölümün burda sonuna geldik dostlar merak ettiğiniz bir komu varsa yorumlarda sorabilirsiniz

Aşşağıdaki yıldızı parlatmayı unutmayın. Birdahaki bölümde görüşmek üzere.