Alert

40

ㅡThird

"Where am I?" Mahinang tanong ni Tara sa sarili.

"Good you're awake." Sabi ni Tristan na ikinagulat ni Tara. She started to panic.

"Chill. Wala akong gagawin na masama sa iyo. Baka ikaw pa nga ang may gawin na masama sa akin eh." Tristan tried to joke.

" Why are you here?" Tanong ni Tara kay Tristan. Oo nga pala. Hindi alam ni Tara na si Tristan ang pasimuno ng lahat.

"I'm the mastermind of all of this." Sabi ni Tristan. Seryoso ang mukha niya.

"Dahil ba kay Artemis?" Naluluhang tanong ni Tara. Bahagyang tumango si Tristan.

"I should've killed that bitch a long time ago." Galit na sabi ni Tara dahilan para magalit nang husto si Tristan.

"Tara, don't say such thing. Bakit ba galit na galit ka kay Artemis?" Tanong ni Tristan kay Tara.

"Sinong hindi magagalit sa kaniya?! Inagaw ka niya sa akin!" Sigaw ni Tara.

"Tara.. hindi niya ako inagaw sa iyo.." mahinang sabi ni Tristan.

"Hindi mo kasi naiintindihan!" Sigaw ni Tara at humagulgol sa iyak.

"You're obsessed with me Tara! Lahat na lang ng babaeng nilalapitan ko, pinagtatangkaan mo! What is your problem?!" Napatayo na si Tristan. Patuloy lang na humagulgol si Tara. Napaupo si Tristan. He should control his temper.

May dumaan na anghel sa pagitan nila. Minutes felt like an hour. Tristan didn't dared to talk. Not until Tara spoked her heart out.

"Before you came into my life, I was already a mess. Voices. I hear voices inside my head. Do you know how hard it is to pretend that I can't hear them?" Confession ni Tara na nagpagulat kay Tristan. Hindi niya alam. Naguguluhan siya. Voices?

"Itinakwil ako ng mga magulang ko dahil baliw daw ako. Napakawalang kwenta nila 'no? Inabandona nila yung anak nila. Wala naman akong nagawa. T-those voices.. they wanted me to kill my parents b-but I tried my best para hindi makinig sa kanila so I ended up hurting myself." Sabi ni Tara. Umiiyak pa din siya. While Tristan? He's speechless.

"The day I met you, those voices, bigla silang nawala. I don't know why, I don't know why. B-basta, nawala na lang sila."

"But then, nakipagbreak ka sa akin. I-i was devastated that time. L-lalo na nung may tinawag kang baby. I-i was jealous. Parang batang inagawan ng bestfriend. I felt like iniwan ako ng kaisa isang tao na nakakaintindi sa akin. Na iniwan ako ng kaisa isang taong nagmamahal sa akin. Hindi na nga parang eh. Kasi iniwan mo talaga ako."

"T-those voices, they became stronger. Louder. They became my companion for the last five years. Sila ang laging nagcocomfort sa akin. Sila na lang ang nakakaintindi sa akin. Sila na lang ang tumatanggap sa akin. Sila na lang." Hindi napansin ni Tristan na namumuo na pala ang luha sa mga mata niya.

"But as time goes by, they became monsters. T-they became meaner. T-they always say that Artemis is a lot better than me. That Artemis is loveable than me. That Artemis is like this and that, while me? I'm just nothing but nothing."

"I have no choice but to listen to them. Sila na nga lang ang meron ako, iiwan ko pa ba sila? These past few months, they're worst than worst so I decided to consult a doctor. Schizophrenia. Yan daw yung sakit ko." Sabi ni Tara. Tumingin siya kay Tristan na ngayon ay naluluha na.

"Tell me Tristan. Mali ba na maramdaman ko na may nagmamahal sa akin? Mali ba na gusto ko maramdaman na mahal mo ako? Na nagaalala ka sa akin? Mali ba na gusto kong pahalagahan mo ako kahit minsan lang? Mali ba?" Umiiyak na naman si Tara.

'So pathetic. Sa tingin mo maaawa siya sa iyo?'

Napahawak si Tara sa sentido niya na ipinagtaka ni Tristan.

'Walang magmamahal sayo Tara. Kami lang. Kami lang!'

"Hindi yan totoo!" Nagulat si Tristan sa biglang pagsigaw ni Tara.

'Akala mo mamahalin ka niya kasi nakakaawa ka?! Hindi!'

"Stop! Nagsasawa na ako sayo!"

'Iiwan ka ng lahat ng tao na nasa paligid mo!'

"Tama na!" Naalarma na si Tristan nung napatayo si Tara sa hospital bed. Nakalimutan niya na pwede siyang magtawag ng mga nurse.

'Walang magmamahal sayo. Wala. Wala! WALA!'

"I said, stop!" Parang tumigil ang mundo ni Tristan sa ginawa ni Tara. Yung vase na nasa gilid ng bed niya, hinampas niya sa ulo niya. Hindi niya alam kung ano ang nangyayari. Naguguluhan siya. Pero sa isang bagay lang nakafocus ngayon si Tristan. Blood. Dugo na galing sa ulo ni Tara.

"Sir?! What happened Sir?! Nara! Call Doc. Lother!" Sigaw nung nurse na kakapasok lang sa silid na iyon.

@alegzah_'s note:
Epilogue na ang susunod.