Αποτραβηγμένη στην κόλαση...
Προδομένη απο τον άνθρωπο που άφησε την καρδιά της να αγαπήσει..
Καλείται να αντιμετωπίσει την μοίρα της.. Ως διάδοχος.
Το δεύτερο μέρος του the devil inside me..
Η προσπάθεια του να μείνει μακριά απο τον Σαμαέλ, ήταν... Επίπονη;
Δεν ήξερε πως η παρουσία του ήταν κάτι που λαχταρούσε σχεδόν κάθε λεπτό μέσα στην ημέρα..
Προσπαθούσε να αποφύγει την κάθε επαφή με τον Βέλιαλ.. Θα ένιωθε απογοητευμένη.. Πληγωμένη.. Κατεστραμένη από την ίδια της τη δημιουργία.. Θα τα ένιωθε όλα αυτά τα συναισθήματα..
Αν δεν είχε πλημμυρίσει το μυαλό της απο τη σκέψη του..
Περνούσε αρκετές ώρες της ημέρας στο αγαπημένο μέρος της μητέρας της.. Τη μικρή βιβλιοθήκη, με τα σπάνια χειρόγραφα.. Και τα δεμένα με δέρμα και πολυτιμους λίθους βιβλία..
Έπιασε το βιβλίο με το κοκκινο χοντρό δερματινο εξώφυλλο..
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Ανοίγοντας το διστακτικά, ξεκίνησε να διαβάζει..
Το δωμάτιο ήταν κάπως πληκτικό.. Όμως αγαπούσε την κάθε λεπτομέρεια.. Κάθε βιβλίο.. Κάθε μικρό και μεγάλο.. Ότι της θύμιζε τη μητέρα της..
Κάθε λέξη που διάβασε.. Κάθε γραμμή.. Κάθε φύλλο που γύριζε..
Ανακάλυπτε την ιστορία..
Την πραγματική ιστορία του έκπτωτου αγγέλου..
Δε τον έζησε.. Δε τον γνώρισε ποτέ..
Παρά απο μόνο τα βιβλία.. Και τις ιστορίες της μητέρας της..
Για εκείνη ήταν μια φανταστική φιγούρα..
Στις ζωγραφισμένες σελιδες του παλαιού βιβλίου.. Έδειχνε έναν άγγελο.. Με μεγάλα κατάλευκα φτερά.. Λουσμένος με θείο φως...
Εκείνη.. Παρόλο που ήταν ένας απόγονος.. Δεν είχε τίποτε θείο επάνω της..
Μόνο πόνο ήξερε να προκαλεί.. Ήταν καθαρό δηλητήριο για κάθε πλάσμα..
Το μόνο αγνό πράγμα επάνω της ήταν το μενταγιόν της.. Φτιαγμένο από έναν πραγματικό άγγελο.. Που της έσωσε κάποτε την καταραμένη της ψυχή..
