Lalisa Manoban, 19 yaşında tekrar gireceği üniversite sınavına hazırlanan genç bir kız, karşı dairelerine yeni taşınan çocuk ve arkadaşı ise her pisliğe bulaşmış birer uyuşturucu kaçakçıları.
Lalisa Manoban x Jeon Jungkook
| şubat 2020 @satanasovski
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Berbat ve diken üstünde geçen gecenin sonunda bir nevi uykusuzluktan gebererek uyuyakalmamın üzerinden sadece birkaç saat geçmişti ki, gözlerim aniden açılmıştı. Sanki her an yan daireden silah sesi gelecek de polisler suç ortağı olarak beni alıp götürecekmiş gibi hissediyordum. Neden özellikle silah sesi olduğunu, suç ortağı olarak neden ilan edilecek olduğumu bilmiyordum ama kafamda dönen en güçlü senaryo bu olmuştu.
Gece boyu korkudan başımdan indiremediğim ve nefesimi kesen pikeyi kafamdan çektim, derin nefesler alıp vermeye başladım. Yastığımın altındaki telefonumu alarak saate baktığımda henüz sabah 9 olduğunu görmüştüm, rehberde hızla annemin ismini ararken çoktan uyanmış olmasını diliyordum.
"Alo?"
Annem gayet enerjik sesiyle telefonu açtığında yatakta hızla doğruldum ve boğazımı temizledikten sonra konuşmaya başladım.
"Günaydın annelerin bir tanesi."
Telefonun diğer ucundan birkaç hışırtı sesi geldiğinde annemin başka bir yere geçtiğini anlamıştım, saniyeler sonra ters bir sesle konuşmaya başladı.
"Yine ne isteyeceksin Lalisa?"
Yatağımın hemen karşısındaki gardırobumun üzerinde bulunan boydan aynadan yansımama bakarken bir yandan da kuş yuvasına dönmüş açık kumral boyalı saçlarımı elimle düzeltmeye çalıştım.
"Bir şey istemeyeceğim anne, teyzemle bebek nasıl?"
"İyiler iyiler, bebek senin gibi 3.5 kilo doğduğu için doğumu biraz zor olsa da, minik ayımız çok tatlı."
Aslında zayıf sayılabilecek bir kız olmama rağmen dolgun yanaklarım yüzünden sürekli benimle ayı diyerek dalga geçen annemin yaptığı imaya oflarken aynadaki yansımamdan ofladığımda ne tatlı göründüğümü fark ettim, aklımın bir köşesine bunu yazarken konuşmaya devam ettim.
"O zaman bu akşam gelirsin değil mi?"
"Hayır gelmeyeceğim, teyzen bir gün daha yanında kalmamı istiyor. Zaten yarın pazar olduğu için okul da sorun olmayacaktır, sen de Rosé'u çağır bu akşam gelsin."
Evimize yakın bir ilkokulda sınıf öğretmenliği yapan annemin yarın tatil günü olmasına lanet ederken ilk kez evde tek kalmayı istemediğimi fark etmiştim. Rosé'a yaşananları elbette anlatacaktım ama evde Rosé ile kalmak, tek kalmaktan bile tehlikeli geliyordu. Bela mıknatısı gibi bir şey olan Rosé tek kelimeyle etraftaki tüm uğursuzlukları başımıza toplamaya yeminli gibiydi.
