Did you heard the disease called DrakeySyndrome?
Im suffering on it right now.
May time kasi na nasa isang international market ako so mayayaman and some foreigners are there. May nakita pa nga akong isang artista dun eh, Si Bobby Andrews.
After namin mamili, umupo muna ako na lapag kasi pagod nako talaga. Habang nag-tetext ako, I saw a handsome boy. And he looks just like you. So i was shocked. "Si Drake?!" Sabi ko sa sarili ko. So i quickly stood up and followed the boy.
but nawala siya. Kamukha mo talaga. Brown yung Hair nya, nakataas na parang kay San Goku. Matangkad, Maputi, Matangos Ilong, Everything.
Maybe it's just my imagination. pero ayaw kong maniwalang imagination lang yon. After a minute, nag-post ka sa facebook.
'Nasa bilihan ako ng pizza and may naglalandian sa harap ko putspa.' Eh may bilihan ng pizza sa market kaya kinabahan ako. 'Si drake ba talaga yon?' Hinanap kita sa bilihan ng pizza at hinanap ko kung may naglalandiang tao dun sa pila sa pizza. Kaso maraming tao kaya di ko masyadong makita.
Napaka-imposibleng ikaw yon kasi napakalaki ng pilipinas at imposibleng malapit ka lang pala sakin. That's why i called it 'Drakey Syndrome' I always saw you Drake. Nagha-hallucinate ako (parang naka-drugs lang noh? haha) Parang lagi kitang nakikita wherever i go pero hindi ka naman pala yon.
———
A/N:
Guys matatapos na tong diary or what-so-ever you called this thing xD di ko na alam isusulat ko halos lahat ata na confess ko na dito. Last 1 to 2 chapter/s remaining :) x thanks for supporting :*
BINABASA MO ANG
Dear FB Crush
RomanceDear FB Crush, Hindi ko to masabi sa'yo, pero 'Gustong-gusto talaga kita'. I dedicated this book to you and i hope mabasa mo. Mahal kita Drake, Mahal na Mahal♥
