Lo siento Te amo...Joseph

Chapter 13

Fight

“ In our lives, change is unavoidable, loss is unavoidable. In the adaptability and ease with which we experience change, lies our happiness and freedom.”

Mga sampung minuto bago ako maka reply sa chat ni Marc tinitigan ko lang ito, Alam Kong sinasadya mo ito Marc hinding hind Kita susukuan Mahal kita kaya dapat hinding Hindi kita susukuan. alam Kung minsan nagiging manhid kana kasi hindi mo namamalayan na may nasasaktan kana. Alam Kong Hindi kana madali magtiwala dahil ilang beses kanang nasaktan, kaya siguro sinasabi mo yan sakin para sukuan ka, pero nagkamali ka susukuan lang kita pag Alam Kong nasa tamang kamay kana.

Grace:

“ Kahit sobrang gusto kita, hindi ko ibibigay ang pagkaberhin ko sayo, saming mga taga probinsya importanti ang pagiging berhin, ibahin mo ako sa mga babaeng andito sa manila, kung gusto mong ikaw ang maka una saakin pakasalan mo muna ako.” Kung akala mo susukuan kita dahil sa pinapakita mo na masamang ugali Marc nagkakamali ka, mas lalo tuloy ako lalaban para mapasakin ka napangiti ako sa reply ko sa kanya. Wag ako Marc

Marc:

“ paano nga lang, Hindi ko naman sinabi na kukunin ko talaga.” napangiti ako sa reply niya.

Grace:

“ Yon na nga ang sagot ko, ayaw ko, pakasalan mo muna ako bago mo makuha. ” sagot ko sa kanya.

Marc:

“ Magagalit ka, pano nga Lang ang tanong ko, ang Slow mo ” napangiti ako sa reply niya sino ba talaga saamin ang slow, tama naman ang reply ko sa kanya ha. Ganito ako pagdating kay Marc kapag nag sisinoplado siya ay mas lalo sasaya ako imbes na matakot.

Kinabukasan ganon parin ang routine ko maaga pumasok at tatambay sa loob ng classroom, Ewan ko ba kung bakit maganda ang gising ko.

“ good mood ka ata ngayon ha?.”  tanong saakin ni ronna nginiti an ko siya bago sinagot.

“ medyo ” simple kong sagot sa kanya.

Agad Naman akong napangiti ng dumating si munnieck at rishia nagkekwentuhan kami tungkol sa Wattpad ng dumating si ma'am consumo nag umpisa na kaming makinig sa mga dinidiscuss nya .

“ Grace! bili ka? ” tanong ni Rishia saakin ng pumipili ako ng jersey na damit sa may talipapa.

“ ibibigay ko sana kay-” sagot ko sa tanong ni Rishia, pero Hindi ko pa natapos ang sasabihi ko ay pinutol niya na.

“ Gravi! Talaga ang pagka hulog mo Kay Marc no? Ngisi niya saakin habang nag naghahanap din ng damit na bibilhin Niya.

“ Mahal ko si Marc rishia, pero kung dadating man ang araw na makakahanap siya ng babaeng totoong mahal niya, buong puso ko siyang ibibigay, pero sisiguraduhin ko mo nang hindi siya sasaktan ng babaeng iyon.” Sabi ko sabay punas ng tumulong luha ko upang Hindi niya mahalata na umiyak ako

“ Gravie! tagos sa puso ang mga linya mo, hindi pa nga kayo ni marc.” napawi ang mga ngiti sa mga labi ko alam kong totoo ang sinabi ni Rishia, kahit parang sinampal ako ng katutuhanan na iyon mas pinili ko parin ang manahimik” 

Nang natapos na kami bumili ng damit ni Rishia ay umuwi na kami, ng dumating ako sa bahay niyaya na naman ako Ng ate kong kumain sa Sm, Hindi ako sumama dahil mabigat ang bawat pagbuntong hininga ko tinatamad ako na mag enjoy ngayong araw.

Lumipas ang mga araw at naging maayos naman ang ugnayan namin ni Marc, Kung mananatiling ganito kami habang buhay ay tatangapin ko kahit walang label ang relasyon naming dalawa. basta't alam kung masaya kami pareho ay Wala na akong mahihiling pa. Mahal ko si Marc Joseph Agbay kahit pa alam Kong mali na ipaglaban ang lalaking hindi ako sigurado kung Mahal din ako ay Wala akong paki as long as sasaya ako sa tabi niya siya palagi ang pipiliin ko.

“ hoy! Nakatulala kana naman ” gulat saakin ni munnieck

“ ohh, bakit?” simpleng sagot ko sa tanong niya.

“ anong bakit, iniisip mo na naman  si marc noh.” natawa ako sa sinabi niya.

“ palagi naman eh.” proud kung sagot sa kanya.

“ hysst!! Tanggapin mo ang parusa sayo pag masaktan ka dahil sa Kaka asa mo Kay marc” napawi ang mga ngiti ko at umiwas Ng tingin sa kanya.

“ kung dadating man ang araw na yon, gusto Kung handa na ako munnieck, ayaw kong mawasak na naman kahit Alam kung ilang beses na akong nawasak.” malungkot akong tumingin Kay munnieck, Sana Hindi na dumating ang araw na yon munnieck sana hindi, bulong ng isip ko.

Pagkatapos namin magsulat ng pinapasulat saamin ni Sir Donald ay tumingin ako sa labas ng bintana, umuulan pero maganda ang sikat ng araw sabi sa kwento pag makulimlim ang langit nalulungkot ang diwata, paano yan ngayon umuulan pero sumisikat ang araw malungkot na masaya ba ang diwata napangiti ako sa naiisip ko alam Kung kathang isip lang kwentong iyon pero may epekto saakin, may halong lungkot at saya ang nararamdaman ko ngayon. Saya na hanggang ngayon ay nag uusap padin kami ni Marc at lungot dahil alam Kung dadating ang araw na makakahanap siya ng babaeng totoong niya at mawawala na ang atensyon niya saakin.

Ng uwian na ay dumeritso ako sa bahay, malungkot na balita rin ang naabutan ko, ang Tito ko sa probinsya ay binawian na ng buhay at ang Isa ko namang Tito na tinuri kung tatay ay may sakit rin. hindi ko alam Kung saan ako kukuha ng lakas para lumaban sa buhay, tanging ikaw na lang ang makakapitan ko Marc at natatakot ako na dumating ang araw na mawala ka sa akin kahit na matagal ko Ng sinasabi sa sarili ko na matuto akong bitawan kana pero hindi ko parin magawa, alam Kung ako ang may kasalanan ng lahat ng ito ginawa kitang mundo kahit alam Kong magkaibigan lang dapat Tayo.

“ Thousands of candles can be lit from a single candle, and the life of the candle will not be shortened. Happiness never decreases by being shared.”