hoofdstuk 7- de verassing

145 2 0
                                    

P.o.v emely

Ik zat op mijn kamer achter mijn computer te wachten tot jochem mij terug mailde, opeens werd er op de deur geklopt "binnen" "heey emely mag ik hier komen?" "ja hoor kom maar, wat ben je aan het doen?" "ooh dit ik heb een opdracht van pablo gekregen dat ik een nieuw nummer moet schrijven" "ooh cool laat eens zien" "euhm ja dat word lastig ik heb nog niks kan je me helpen" "ja is goed hoor heb je een thema ofzo waarover je moet schrijven" "ja liefde weet jij daar iets mee" ik probeerde iets te verzinnen en toen had ik het "ik weet iets neem nu bijvoorbeeld leon je wilt hem terug maar je durft het hem niet te vertellen en" "maar emely ben je helemaal gek geworden als ik ga zingen dat ik leon terug wil dan schaam ik me kapot" we werden gestoord door violetta haar telefoon ondertussen was ik wat dingen aan het opschrijven voor haar liedje op de gang hoorde ik allemaal ja's, nee's en oke is goed toen ze terug kwam zei ze dat het leon was en dat hij zo kwam. Ik liet haar de tekst zien en zei dat het heel goed was en liep terug naar haar kamer gelijk kreeg ik een appje van jochem dat hij op het vliegveld van buenos aires stond ik keek naar mijn scherm toen ik op keek schrok ik me kapot "euhm leon wat doe jij hier" vroeg ik aan leon die blijkbaar al 5 minuten in de deuropening staat "heey emely hoe is het" "goed hoor, als je violetta zoekt die is op haar kamer" "euhm ja dat is nu net het probleem daar is ze niet maar wat doe je?" voor dat ik het wist zat zijn neus al voor mijn scherm "ooh heb je een vriendje?" "ja en? maar als vio niet op haar kamer is dan zal ze wel bij olga zijn" "oke dankje en nog veel plezier hihi doei" "doei"

p.o.v violetta 

Toen leon mij ondekt had in de keuken met olga gingen we naar de kamer maar ik zat nog geen twee seconden of de deurbel ging alweer ik stond op en liep naar de deur en daar stonden fran,cami,marco,federico en een jongen die ik niet kende, ik keek naar leon die mijn heb-jij-hun-uitgenodigd blik al herkrnde want hij keek naar ons met een verlegen lachje (die eigenlijk best schatig is). Ik liet ze binnen en met z'n allen liepen we naar leon "JOCHEM" ik schrok me kapot toen emely schreeuwend langs ons op kwam die ondertussen ook naar beneden is gelopen, ze knuffelde en kusde elkaar en ze liepen naar ons toe "en dit is" vroeg ik "jochem" zei ze "ja dat hebben mijn oren al gemerkt" en iedereen begon te lachen "nou dit is jochem en hij is mijn vriendje hij blijft een week in Buenos Aires en dan vertrekt hij naar een andere plaats" zei emely "ooh oke" "hey maar als we hier nu toch allemaal zijn waarom kijken we de show niet" zei leon en natuurlijk vond iedereen het goed dus gingen we de show maar kijken.
Toen de show was af gelopen vroeg ik of iedereen bleef slapen en natuurlijk deden ze dat. Wat heb ik toch lieve vrienden.

MY DREAM LIFEWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu