Eskimiş Seneler /Texting

1.0

Sancak | Üşüyorum aldırma

" Anneni kaybettik, başın sağ olsun"

İki kelime yetiyor hayatımın yerle bir olmasına. Kelimeler zihnimi tamamen ele geçirmişti ne yapacağımı nereye gideceğimi, daha doğrusu ne olacağını bilmiyordum.

" Zehra abla, şaka yapma gözünü seveyim"

"  şaka olsa keşke ama malesef"

" Nasıl ya?!"

Yazardan

Genç kızın dizleri bu yükü kaldırmaya dayanamadı, Kayla birden bire yere yığıldı. Onurun eli ayağına dolaşmıştı.Halbuki yetimliği en iyi o bilirdi.

Genç kız bağırmaya başladı annesinin ölümü hala şaka geliyordu ona. Hemşireler genç kızı alıp sedyeye yatırdılar. Kayla direniyordu, ölmemiştir annesi aklı almıyordu olanları.

" Zehra Hanım sakinleştirici getirin"

İstemiyordu genç kız sakinleşmek istemiyordu ama hemşireler iğneyi bileğindeki damara sapladılar.

Genç kızın başı dönmeye başladı olduğu yerde kala kaldı. Sadece göz yaşı akıyordu.

Uzunca uyudu genç kız sonra bi umutla gözlerini açtı ama açmak istemiyordu, ya gerçekten annesi ölmüşse.

" Annem?!"

" Kaylam, malesef kaybettik anneni?"

"BAK LÜTFEN ŞAKA YAP BANA LÜTFEN, ANNEM ÖLMEDİ DE"

" O kadarsterdim ki şaka yapmayı, ama merak etme beraber atlatıcaz"

Çığlık sesi, ardından kesilmeyen ağlama sesleri tüm odayı hakimiyeti altına almıştı. Genç kız ağlarsa annesi gelecekti sanki.

Onur, Kaylanın beline sarıldı sakinleştirmeye çalıştı ama yapamadı . Kayla sakinleşmiyordu.

" Ben, annemsiz yapamam ki."

" Alışıcaz bitanem, unutma annen seni görüyor ve bu halini görse ne düşünür he?"

Onur biliyordu çocukça şeyler söylediğini ama Kayla rahatlıyorum derken yine ağlamaya başlıyordu.

Genç kız, annesini görmek istedi, onur reddetmişti ama onu bu halde görmeye gönlü razı olmuyordu.

Kaylanın yüzü bembeyaz olmuştu annesini görünce. Sonra doktorlar bi mektup verdi ona, annesi odasına bırakmış.

Kayla annesinin başını okşadı.

"Annem bak soğuk burası, hadi kal gidelim"

"Anne lütfen cevap ver"

Olmuyordu, genç kız ne dese annesi cevap vermiyordu. Anlamıştı artık herşeyin bittiğini.

" Peki, annecim sen de git zaten kimse kalmadı yanımda, sende git,"

Gözyaşları akmaya başladı genç kızın ne yapsa ne dese olmuyordu.

" Hoşçakal, annem" diyerek morgdan çıktı Onur kapıda onu bekliyordu. Genç kız ağlayarak Onur'a sarıldı.

...

Kocaman bir evde tek başına kalmak, anıların içinde yaşamak annemin elbiselerini koklamak her gün yaptığım tek aktivite.

Bi de ağlamak, güldüğüm mü vardı ki zaten? Annem öleli 5 gün olmuştu koskocaman 5 gün. Başsağlığına gelenler eksik olmuyordu benimse yaptığım tek şey ruh gibi oturup etrafa anlamsızca bakışlar atmak.

Tek destekçi Onurdu her anımız beraber geçmişti, benimle ağlamıştı asla 2 dakika bile yalnız bırakmamıştı beni.

" Kayla, hadi yemek yiyelim güzelim"

" İstemiyorum"

" Kayla çok kilo verdin bak, annen böyle görse seni?"

Sustum ve annemin beni görse ne yapacağını düşündüm

"Kayla, kız bu ne hal, hadi yemeğe"

Ağladım sadece ağladım ve Onura sarıldım

" Güzelim çok zor biliyorum ama böyle yapma lütfen hadi yemek yiyelim"

" T-tamam"

Onurun spariş ettik pizzadan iki dilim yiyip çekildim sanki boğazımdan geçmiyordu yediklerim.

The end, çok uzun zaman oldu ama alın sie bölüm..

Üşüyorum aldırma sen ağlamama bakma, bi türlü benim olmayanım

12.02.20