fallen in love while on my way | wolfstar

xiii

Noel sabahı sakin geçiyordu. Kahvaltıdan sonra Bayan Potter, hepimize sütlü çikolata yapmıştı ve dışarıda yağan karı izlemek üzere pencerelerin önüne yığılmıştık. Bay ve Bayan Potter, birlikte bir kanepeye yerleşmişler, Euphemia, başını eşinin omzuna yatırmıştı. Biz üçümüzse karşılarındaki bir başka kanepede battaniyenin altında oturuyorduk. Bay Potter, bana ve James'e milyon defa bahsettiği Hogwarts anılarını şimdi de yüzüncü kez Remus'a anlatıyordu. "Fleamont canım," diye araya girdi, Bayan Potter. "Eminim çocuklar okuldaki anılarını yeterince duymuşlardır. Hadi gidip postayı getir, az önce baykuş sesi duydum."

Bay Potter, kırılmış hevesiyle kalkıp kapıya giderken hepimiz kıkırdadık. Bu defa da James annesine bir şeyler anlatmaya başladığında sıcak çikolatamdan bir yudum aldım. Boştaki elim battaniyenin altındaydı, Remus'un elini tutuyordum. Baş parmağımı elinin üstüne sürttüm ve göz ucuyla ona baktım. Bana kaçamak bir bakış attığında gülümsüyordu. Bu durum fazlasıyla hoşuma gitmişti.

İki gün önce, James bizi neredeyse basmak üzereyken durumu kurtarmıştık ve sonrasında da Peter'ın güzel haberleri arasında gerçeği söyleme fırsatımız olmamıştı. Kılkuyruk'un mektupta söylediklerine göre Yumi, onunla sahici bir randevuya çıkmış ve ayrılmadan önce de Peter'ı öpmüştü. Tabii, yanağından ya da dudak olmayan başka herhangi bir yerden de öpmüş olabilirdi, çünkü Peter yerini spesifik olarak belirtmemişti. Yine de kızın tekrar görüşmek istemesine bakılırsa, gerçekten öpüşmüş olmaları da mümkündü.

Dün ise tüm günü Londra'da Lily ile geçirmiştik ve onlar vıcık vıcık aşklarını yaşarken Remus'la sahne ışıklarını çalmak istememiştik. İkisinin birlikte ilk Noel'i sayılırdı, her ne kadar Noel değil de sadece arifesi olsa da. Üstelik Lily, James'e kırmızı bir atkı örmüştü ve bu yüzden James mutluluktan neredeyse ağlayacaktı.

Bugün onlara bir Noel sürprizi olarak açıklamayı düşünüyorduk. Bay Potter, elindeki mektuplarla yanımıza döndüğünde boş fincanımı sehpanın üstüne bıraktım ve Remus'a baktım, söylemek için onun onayını bekliyordum. Bakışımdan anlamıştı, gülümseyerek başını salladı. Herkese açıklamak için Potter ailesine baktım; James yanımda, bacaklarını çaprazlamış oturuyor ve gelen mektuplara heyecanla bakıyordu, annesi anlam veremediğim bir şekilde bana ve Remus'a bakıp gülümsüyordu ki bu bende çoktan bildiğine dair bir şüphe uyandırdı, Bay Potter ise elindeki mektupları karıştırırken bir anda içlerinden birini havaya kaldırdı. "Sirius," diyerek gülümsedi. Heyecanlı görünüyordu, mektubu bana uzattı. "Kardeşin sana mektup göndermiş."

Ona inanamayarak mektubu aldığımda zarfın üstünde düzgün bir el yazısıyla Regulus Black yazıyordu. Hissettiklerimin tarifi yoktu, o anda her şeyi unuttum ve Remus'un elini bırakıp heyecandan titreyen ellerimle zarfı açtım. Regulus'la iki yıldır toplasak üç ya da dört defa konuşmuştum. Benden nefret ediyor gibi davranıyordu ve bu beni her ne kadar üzse de yapabileceğim hiçbir şey yoktu, çünkü Regulus benim gibi değildi. O gerçek bir Black'ti --benim aksime.

Sevgili Sirius,

Mutlu Noeller. Umarım iyisindir ve Potter ailesi sana iyi bakıyordur. Beni soracak olursan; çok iyiyim. Uzun zamandır konuşmadığımızın farkındayım, bunun için üzgünüm. Sana kırgındım, gittiğinde kendimi geride bırakılmış hissediyordum. Ağabeyim ölmüş gibi davranılan bir evde yaşamak benim için çok zordu ve senin suçun olmadığı hâlde çocukça davranıp öfkemi senden çıkardım. Her şey için özür dilerim. Davranışlarımı anlayışla karşılamanı diliyorum.

Ayrıca, sana haberlerim var. Dave Jordan'ı tanıdığını biliyorum, senden hoşlandığını biliyorsundur. Bu sana garip geliyor olmalı, çünkü seni doğru düzgün tanımadığını düşünüyorsundur. Ama Dave benim yakın arkadaşım. Seni gayet iyi tanıyordu -benim yüzümden- ve dün gece bizdeydi. Odanı merak ettiği için onu, odana götürdüm --her ne kadar o odada senden geriye pek bir şey kalmamış olsa da. Neyse, işin aslı, sana kızgın olmamın bir sebebi de Dave olabilir. İtiraf etmeliyim ki, Bartemius ile ayrılmamın sebebi bile Dave'di. Ondan hoşlanıyorum, çok fazla. Dün gece onu senin odanda öptüm. Şaşırdı, ama karşı çıkmadı. Sanırım şu an birlikteyiz. Hâlâ sana karşı hisleri olduğuna eminim, ama sorun değil. Bekleyebilirim.