Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsan; hayatında kendisini değiştirecek, geniş bir pencereden bakmasını sağlayacak bazı anlar yaşayabiliyordu ve bununla birlikte dünü geleceğine uymamaya başlıyordu. Bu değişimi istemediğini oluyordu; acı çekiyordu, dertleri başına alıyordu, yeri geliyor kötü biri oluyordu. Ama ben asla bu seçeneğin içine giremezdim. Evet, geleceğim dünüme uysun istemiyordum artık. Acı, dert istemiyordum öğrendiklerimle daha fazla; sevgi istiyordum, mutluluk istiyordum. Yalan dolanı, umutsuzluğu, üzüntüleri geride bırakıp iyi biri olmak istiyordum. Onun mutlu olacağı biri gibi olmak istiyordum.
Çünkü beni değiştiren; aptallığımı üzerimden atmamı, gözlerimi açmamı ve en önemlisi de kalbimi sımsıcak eden kişi oydu.
Ve ben onu daha fazla hayal kırıklığına uğratmak istemiyordum.
Elimde duran konuşma kağıdına heyecandan baktığım söylenemezdi. Hatta unutmuş bile olabilirdim. Çünkü dünden aklımda sadece o, ben ve geçirdiğimiz onca anı dolaşıyordu. Bu anılarda Jisoo bana sarılıyordu, üzüldüğüm zamanlar yatıştırmak için varlığını hissettiriyordu. Hayır, varlığı demek doğru olmazdı belki de; o aşkını en derinlere kadar hissettirmeye çalışıyordu. Her ne kadar aşkını gerçek anlamıyla belli edemese de ufak hareketlerinin hepsinden okunuyordu şimdi düşündüğümde ve ben, bunların hepsi yeni yeni görüyordum.
Bundan sonra da hep görmeye, hissetmeye ve sevmeye vardım ben.
"Yerinde duramıyorsun."
Taehyung'un kalın sesi beni daldığım evrenden hızla ayırdı ve ona dönmemi sağladı. Yüzünde hafif bir gülümseme geziniyordu, benim gibi mutluydu.
"Tabii ki de duramıyorum. Bugünden sonra her şey düzene girecekmiş gibi hissediyorum," diye kendimden emin bir şekilde konuştum. Her şeyin farkında olan Taehyung desteklercesine elini takım elbisemin omzuna koydu.
"Sonunda at gözlüklerini çıkarmayı başardın."
Kendi yaptığı espriye gülerken ona kızamıyordum bile. Yüzümde asılı duran gülümseme asla silinmedi. Çünkü biliyordum; aptaldım, kördüm ama Jisoo bana deli gibi aşıktı. Ben de adım adım onun çekimine doğru ilerliyordum.
Ve tüm yaptıklarımı telafi etmek için hazırdım.
"Bacak kadar kızın bana dediğine bakar mısın? Ben ondan uzunum!"
Jimin, diğerleriyle birlikte boş sınıfa girdiğinde sitemli konuşması daha da yankılanmaya başladı.
"Ondan uzun olman zaten normal. Önemli olan hemcinslerin arasındaki durumun." Hoseok, Jimin'in yanına geldi ve ona üstten bakarak süzdü. "Jennie haklı."
Onlar kavga etmeye başlarken başımı iki yana salladım. Kızların gösterisindeyken Jimin, Jennie'ye küçümseyici birkaç laf etmişti ve sonucu yerle bir buluşma olmuştu. Hak etmişti de doğrusu.
