Ain't Fictional Story

PROLOGUE

Prologue

" You've read too much! You imagined too much. Know your limitations. Come to think of it, kinakain ka na ng sistema mo!" Galit nitong sabi. Anong karapatan niyang sabihin sakin iyan? Hindi siya o sino man ang may kakayahang diktahan ako kung ano ang dapat kong gawin.

" Oo inaamin ko nagkamali ako! That's why I'm here to say sorry! I'm sorry kung pati ikaw napahiya sa pinaggagawa ko that night but to make it clear I'm really drunk. If you're thinking that I'm crazy over you then you're wrong because I'm just drunk. At higit sa lahat wala kang karapatan na diktahan ako. Alam ko kung ano ang gagawin ko!" Wala na akong pakialam kung may makarinig sa amin I just want this to end.

"Come on, Taliyah be true to yourself alam kong iniisip mo na pagkatapos nito marerealize ko na mali ang mga sinasabi ko, then as days goes by I'm going to like you. And we're going to end up to each other. Right? Kagaya nung mga nababasa mo dyan sa lintek na Wattpad na yan." Iritadong sabi nito. Sa puntong to parang gusto ko na lang umiyak, dahil lahat ng sinabi niya tama. Pero hindi, hindi ako magpapatalo. Hindi ako susuko.

" Wake up Taliyah. Baka sa susunod mas masahol pa don ang gawin mo. You're too desperate. Wag mo ipilit ang love story na pinapangarap mo. Hindi ikaw ang magdedesisyon kung ano o paano magsisimula ang buhay mo. Hindi ito isang kwento na kahit gaano kakomplikado, kahit gaano karaming kahihiyan pa ang mangyari magiging maayos pa din sa huli. Wag mong pangunahan ang tadhana. Matuto kang mag antay." Seryoso nitong sabi.

" This ain't fictional story." Huling sabi nito bago ako talikuran. I can't stop my knees from trembling. My body was shaking, and all I did is crying.

And that slap me hard. It's a wake up call. Thank you Anthony. I've made my decision.

--
Yah! Dahil sa ginawa ko kagabi nakaisip na naman ako. Itutuloy ko ba tooooo? Hihi please support me.🖤🙏.

PLEASE COMMENT DOWN IF YOU WANT ME TO CONTINUE THIS STORY. I NEED YOUR SUPPORT GUYS.♥️