Ucu bucağı görünmeyen dipsiz bir karanlık
Karanlık, aydınlığımın kırılmış kara bir parçası
Nefesime değiyor bu kırıklar soluğum kesiliyor
İçime içime kanıyor her damlası ile acı veriyor
Tükeniyorum günbegün çaresiz ve darmadağın
Soruyorum kendime işte hergün yaşıyor muyum ben
Sarıyorum tekrar tekrar kanlı bezleri gözyaşlarımın açtığı oyuklara
Ne diniyor ne bitiyor bu hâl, kalbimde kocaman bir sızı
Söylesene sen de hiç girdin mi bu denli çıkmaz sokaklara
...
