aynadakine-
senin kalbin kırıldıkça boy veren o ağaç gibi güçlü.
kalbin senin, kesildikçe daha çok uzayan saçların matematiği kadar kesin.
bittim diye ağladığın her gecenin sabahı güneşe açılıyor ve ağzın hâlâ yapabiliyorken her akşam annene çiçekleri anlatıyorsun.
her tohumu bir kez cebine koymuşsun.
her fidan bir kez elinden geçmiş.
hâlâ dokunabiliyorken öfkeye ve sevgiye sağlı sollu uzanmışsın.
asla vazgeçmeyeceksin.
umut yok derken çiçek suladığını fark ettiğin o sabahı hatırla.
senin kendine küslüğün dudağınla omzunun arası kadar.
sırtını duvara ver.
bıçağın sana ihanet ettiği yerden öp.
162-
