"ဒီည လူႀကီးမင္း အိုရဲ႕သား ပြဲတက္မွာ ေသခ်ာရဲ႕လား"
"ေသခ်ာပါတယ္ သူေဌး က်ေနာ္ သတင္း အတိအက်ရထားတာပါ!"
"ဟုတ္ပီ အဲ့ဒါဆို မင္းသြားလို႔ရပီ၊က်န္တာ ငါၾကည့္လုပ္လိုက္မယ္"
အတြင္းေရးမွဴ းထြက္သြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူေ႒းကင္ ေတ်ာက္ အေတာ့ကိုျပဳံးေနခဲ့ပါေတာ့သည္။
"သူေ႒းအို !ခင္ဗ်ားစီးပြားေရး ပ်က္မဲ့အခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့မွာပါ ဟားဟား ဟား"
ေျခာက္ကပ္စြာ ရယ္ေမာရင္း ဆက္လက္ျပဳလုပ္ရမည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ကိုသာ ေတြးေတာေနေတာ့သည္။
"မိန္းခေလး မင္းငါရဲ႕အစီစဥ္ကိုလက္ခံမယ္မလား"
"ဟုတ္ကဲ့ က်မ သေဘာတူပါတယ္ ၊ဒီအစီစဥ္ကို လက္မခံရင္က်မ႐ူးေနလို႔ဘဲေလ အဟက္ "
"မင္း မဆိုးဘူးဘဲ အဟင္းး"
"ဟယ္ရီဘဲေလ ဒီေလာက္ကေတာ့ စေပ်ာ့ပါအဟက္"
"အိုေခ ဒီေန႔ည လုပ္႐ွားမယ္ေနာ္ တခုမွမလစ္ဟာပါေစနဲ႔!"
မိတ္ဆုံစားပြဲက အဆင့္ျမင့္ကလပ္ တစ္ခုမွာ ျဖစ္သည္။
ဆယ္ဟြန္း ကလပ္မေရာက္ရတာ အေတာ္ၾကာပီ၊ဒီညေတာ့ ကလပ္တြင္ အေတာ္အခ်ိန္ျဖဳန္းလိုက္အူးမည္။သို႔ေသာ္ အိမ္ေစာေစာျပန္ ရမည့္ကိစၥက႐ွိေသး ၊ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့ ~
ဆယ္ဟြန္း ကလပ္ထဲ ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ႐ွယ္ယာ႐ွင္မ်ားကပ်ာပ်ာသလဲ စီးႀကိဳၾကသည္။ဘာလို႔ဆို ႐ွယ္ယာအမ်ားဆုံးျဖစ္တဲ့အျပင္ CEO ကိုး~
"အာ CEO ဒီဘက္ႂကြပါ ခင္ဗ် "
"ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ ၊လူႀကီးမင္း တို႔အဆင္ေျပသလို ေနၾကပါ"
" တူေလး! အာ ေဆာရီး CEO ေရာက္လာတယ္ေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလးကင္ ၊က်ေနာ္ CEO ေတ်ာက္အေနနဲ႔ဒီေနရာမွာ ႐ွိသင့္တယ္မလား"
"အာ~ဒါေပါ့ေလ ႐ွိသင့္တာေပါ့"
"အဟက္ ဦးေလးကင္ ေနသာသလိုေနပါ!"
"ဒါနဲ႔ ကုမၸဏီ ကိုကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိူင္ပီလား အဟင္း ၊မဟုတ္ရင္ ႐ွယ္ယာေတြ က်ကုန္မယ္ေနာ~"
"ဟုတ္ကဲ့ အခုလို စိတ္ပူ ေပးတာ ေက်းဇူးပါ ၊ဒါမဲ့ က်ေနာ္႐ွယ္ယာေတြကပိုျမင့္လာပီ အဟက္ ၊ဦးေလးသာ ကိုယ့္႐ွယ္ယာေတြမက်ဖို႔စိတ္ပူပါ"
