SON-BAHAR

4.Bölüm Boş tabak

🪷🪷🪷🪷ALEYNA🪷🪷🪷

Elime pansuman yapan ama adını bilmediğim komşu çocuğu benimle konuşma tenezzülüne girmişti.  Ona karşı yüzüne yüzüne söylemesem bile yine de laf sokuyordum. Onun anlamını bilmediği kibarlığı ona göstererek " Tabi ki yiyebilirsin size getirdim ...neyse iyi geceler. " dedim . Eve girdiğimde şaşkındım ama bir o kadar da kırgın sabah ki davranışını unutmak istemiyordum aklıma sürekli olayı tekrarlatıyordum yoksa farklı düşünmeye çok meyilliydim . Kapı açılınca ablamla ,Murat Abinin geldiğini anladım o gelmezdi. Hani dizilerde olur ya çocuk kızın arkasından falan gider... Ay ne saçmalıyorsun kızım sen kendine gel

- Naber küçük ?

-İyi Murat Abi sen nasılsın?

- Pek iyi gibi değilsin bir şey mi oldu ?

"Biraz yoruldum bugün size ayıp etmek istemem ama uyusam iyi olacak gibi " dedim ve odama geçtim yatağa girdiğimde ablamda peşimden geldi.

-Aleyna neyin var senin ?

Neyim olduğunu bilmiyordum sadece ağlamak istiyordum yorganın altından çıkmak istemiyordum." Aleyna ne olduysa bana anlatabilirsin ben senin ablanım" dedi kafamı yorganın altından çıkardım .

- Bir şeyim yok ablam

- Canını sıkan mesele kalple alakalı olabilir mi ?

- Sanmıyorum . Öyle daraldım

- Peki şu yakışıklı komşu çocuğu olabilir mi ?

- Ne zaman gördün onu ?

- Demek ki o , doğru tahmin etmişim . Hiç konuştunuz mu adı ne kaç yaşında ?

- Abla bu konu hakkında konuşmak istemiyorum

- Neden canım ?

- Hiçbir şey bilmiyorum ismini bile . Çünkü bana berbat hissettiriyor .Yalnız kalabilir miyim lütfen ?

Ablam ne demek istediğimi anlayıp odadan çıktı tekrar yorganı kafama kadar çekip uyumaya çalıştım.  Zihnimden kapıdaki görüntüsünü atamıyordum elimi tuttuğu anı , daha önce hiçbir kesik yarası bu kadar güzel olmamıştı bu kadar acısını unutturmamıştı . Tanrım aklımı kaybetmek üzereyim. Benim şu an düşündüğümün çeyreği kadar düşünmedi beni. Lütfen uyandığımda artık bu anı hatırlamayayım diye umut ederek uykuya daldım

🌔🌔ALPER🌔🌔

Aleynayı son bir haftadır fırında markette görüyordum asansörde karşılaştığımızda bile yüzüme bakmıyordu. Benim ona yaptığımı yapıyordu. Hak ettim de , fırında çalışanlarla bile gülerek konuşan kız artık gülmüyordu ya da ben görmüyorumdur.  Bir bahane bulup olayları düzeltmem lazımdı artık vicdan yapmaya başlayacaktım. Annemin yeni pişirdiği kurabiyeleri tabağa koyup onların dairesine doğru giderken annem merakla bakıyordu kendimi yakalanmış gibi hissediyordum

-Oğlum nereye ?

-Karşıdaki kızlara götürecektim geçen gün size pasta getirmişlerdi ya demek ki bu tarz şeyleri seviyorlar.

Lafı gereksiz yere uzattığımın farkındaydım ama dilimden dökülmüşlerdi. Annemin tepkisini beklemeden evden çıktım .Kapılarının önüne gelince zile bastım karşıma Aleynadan yaşca büyük bir kadın duruyordu ablası olabilirdi.

-İyi geceler ben karşı dairede oturuyorum annem kurabiye yolladı.

-Teşekkür ederiz

-Aleyna nerede acaba ? Kendisini görebilir miyim ? En son eli kesilmişti nasıl diye merak ettim.