SON-BAHAR

10. Kendimi Keşfediyorum

✍️✍️✍️✍️ALEYNA✍️✍️✍️✍️

Kar tatilimiz şimdiden güzel geçmeye başlamıştık. Aklımdaki sorular gitmiş yerine yeniler gelmişti. Şimdi karda el ele yürüyorduk. Bana olan duygularını öyle güzel ifade etmişti ki, ona bir kez daha aşık olmuştum. Kendisinin yandığını söylüyordu, benim nasıl bir halde olduğumu bilmeden. Onsuzluk.... Yanıbaşımdayken ona karşı durmanın zorluğunu ben de yaşamıştım. Tek o acı çekmedi. Şimdi aramızdaki tek ses ayaklarımız altında ezilen kar sesleriydi. Bu anı bozmayı ne o ne de ben istemiyorduk. Alper'e söylediklerinde güvenmem lazımdı. Acabalarla bu ilişkiyi yaşayamam. Kız için cidden üzüldüm daha çok gençmiş. Şu kız .... Çiğdem ona hâlâ takıldım oradan kopamıyorum. Alpere hesap sorması , sen dur bir, seninle illa ki bir yerde karşılaşırız. Telefonumun zil sesi yürüyüş yolunda yankılandı. Arayan ablamdı "Efendim abla, hı hı hı tamam geliyoruz" diye cevap verdim.
-Ne oldu ? Ne garip bir konuşmaydı o ?
-Üşütüceksiniz, hadi artık gelin , akşamı yemeği yiyelim dedi.
-Tamam gidelim.

🌑🌑🌑🌑🌑🌑🌑🌑

Gece yarısı olmuştu. Otelin dışında tahtadan bir kulübe vardı. İçinde şömine vardı ortamda sandalye falan yoktu minderler vardı. Dördümüz burada oturup gerekli, gereksiz her şeyi konuşuyorduk.
-Abi sizin düğün ne zaman ?
Murat Abi
-Ben de bir an önce olsun istiyorum ama Pınar işkolik halinden dolayı fırsat bulamıyoruz.
-Hayatım sanki kötü bir şey yapıyorum.
Murat abi
-En son sürekli içine gömüldüğün dosyaların arasına sokucam imza kağıdını bir bakmışsın karım olmuşsun.
-Abla sanki kararını bir daha mı düşünsen eniştemin yolu yol değil.

Kahkaha sesleri alanı doldurduğunda tabloya baktım . Dördümüz güzel bir aile oluşturuyorduk. Annem ve babam bu resmin eksik önemli parçalarıydı. Acıları kalbimi sızlatıyordu. "Merak etme anne ,biz iyiyiz" diye içimden geçirdim.

🕰️🕰️🕰️🕰️
Gece yarısını geçeli çok olmuştu kolumdaki saate baktım ve uykumda artık bastırıyordu. Odalarımıza çekilmiştik. Kendimi yatağa doğru fırlattım o kadar yorulmuştum bayılmak üzere uykuya dalacaktım. İçimdeki mutluluğun huzuruyla bebekler gibi uyuyacaktım. Üzerimdekileri çıkartıp kırmızı bir pijama takımı giydim üzerinde beyaz bebekleri vardı. Yakalı,düğmeli üstüyle çok rahat ettiğim bir takımımdı. Işıkları kapatıp duvara takılı abarjurları yaktım, karanlıktan korkuyordum. Yatağa geçeceğim an da kapı çaldı. Kapıyı açtım karşımda Alper vardı. Sanırım benim aksime onu uyku tutmadı.
-Hayırdır yerini mi yadırgadın ev kuşu ?
-Aleyna bugün anlattıklarımdan dolayı böyle demen seni saygısız biri yapar! {parmağını yüzüme yüzüme sallarken burnumdan bir makas aldı}
-Niye uyumadın ?
-Yerimi yadırgadım. {dediğinde kahkaha attım}
-pardon pardon çok özür dilerim {derken elimle yüzümü kapatıyordum}
-Seninle uyumak istiyorum şuan rahat edebileceğim tek yer senin yanın.
Ağzım bu sefer şaşkınlıktan açık kaldı olabilir mi böyle bir şey.
-Alper beni yanlış anlamanı istemem ama bu bizim için çok erken yani....
-Dizlerinde uyusam.
-Yani ... tamam . O kadar olabilir.
Alper odaya girerken kalbim ağzımdaydı. Ya ablamlar gördüyse ya ablam anlarsa ,of o zaman ne yapardım. Odanın içindeki beyaz kanepeye oturdum. Alper de gelip yanıma oturup,dizlerimin üstüne kafasını koydu. Sırtımda sıcaklık hissediyordum, nefesimi düzgün tutmaya çalışıyorum ama becerebiliyor muyum bilmiyorum.

-Sakin ol Aleyna. Kötü bir şey yapmıyoruz. 
-Sakinim ben.
-Kalbin hiç öyle söylemiyor.
-Ne söylüyormuş benim kalbim ?
- Senden duymayı daha çok isterim ama söylüyor ki "bu çocuk senin yakınında bir yerler de olduğunda en az onun kadar heyecanlanıyorsun"diye söylüyor.
-Madem sen de böyle hissediyorsun niye belli etmiyorsun ?
-Sana karşı hissettiğim her duyguyu göstermemek için kendimi nasıl tuttuğumu bilmiyorsun.