Duistere geheimen

H2 - What the hell!?

'Je-je-jerarmy zal je bedoelen', zegt Jeremy met een grijns. Ik grinnik zenuwachtig om zijn woordspeling. 'Wat is er aan de hand? Waar ben ik?' vraag ik aan hem. Jeremy loopt naar me toe en doet de deur van de kamer weer achter zich dicht. Hij nodigt me met zijn hand uit om op het bed te gaan zitten, waarna hij naast me komt zitten. 'Even je tweede vraag eerst; je bent in het huis van Enzo. Je verblijft hier een paar dagen', legt Jeremy rustig uit. 'Enzo? Als in Enzo Knol!?' roep ik, terwijl ik steeds iets harder begin te praten uit ongeloof. 'Ja, klopt', antwoord Jeremy lachend. Ik spring op van het bed en spring letterlijk een gat in de lucht. Opeens kijk ik weer om naar Jeremy en kijk hem serieus aan. 'Wat doe ik hier?' vraag ik nogmaals. Ik dacht eerst aan, hebben jullie me ontvoerd?, maar dat is zó bot om te vragen, dus dat deed ik maar niet. Jeremy kijkt opeens minder blij en kijkt weg. 'Wat is er?' vraag ik nu rustig, waarna ik weer naast hem op het gammele bed ga zitten. 'Luister, Anna, er is iets heel erg gaande onder de YouTubers van Nederland. Je moet begrijpen dat alles wat er online wordt gezet op YouTube een dekmantel is voor een groot geheim. Bijna elk Nederlands kanaal heeft er iets mee te maken', legt Jeremy zuchtend uit. Ik kijk naar mijn voeten en probeer te verwerken wat mijn idol zojuist heeft gezegd. Jeremy ziet mijn verwarring en zegt: 'Ik laat je even alleen', waarna hij de kamer uit loopt en me alleen achter laat. Wat zou dat grote geheim zijn? En waarom zijn er zo veel mensen bij betrokken. Het leven van een YouTuber leek juist zo ontspannen en gaaf! Maar dit... Dit veranderd alles!

---
3-kwartier later
---

Ik begin honger te krijgen en loop onbewust de kamer uit, zonder door te hebben dat de deur op slot had moeten zitten. Ik kijk rond en herken al vrij snel Enzo Knols huis, waardoor ik al vrij snel de weg vind. Wanneer ik bijna bij de woonkamer ben, hoor ik hem praten, de grote legend zelf. 'We zijn weer terug in mijn mooie appartement en ik ga jullie iets heel leuks laten zien', zegt Enzo, waarschijnlijk tegen zijn vlogcamera. Ik probeer zo stil mogelijk de woonkamer te passeren, maar Enzo stopt in één keer middenin zijn volgende zin en kijk via het schermpje van zijn camera naar mij. 'Hey, wacht!' roept hij, terwijl hij zich naar me omdraait. Ik ren snel weer terug en smijd de deur van de kamer waar ik zat hard achter me dicht, waarna ik aan de deur blijft trekken, zodat Enzo niet binnen kan komen. 'Anna, laat me binnen!' roept Enzo. Hij klinkt boos. Uit angst begin ik te snikken. 'Nee!' roep ik terug. 'Anna, alsjeblieft', zegt Enzo nu iets normaler. Ik heb een kort overleg met mezelf en laat dan de deur los, waarna Enzo hem zachtjes open duwt. Ik kijk omhoog naar Enzo's ogen en voel wederom een rilling over mijn lichaam. 'Je hoeft niet bang te zijn, ik ben niet boos op je', zegt hij rustig en met een vriendelijke glimlach. Wantrouwend en een beetje fan-verlegen blijf ik staan en kan ik niks uitbrengen. Enzo denkt even na en krijgt dan een idee. 'Wil je wat eten?' vraagt hij, waarop ik zacht knik. Enzo loopt terug naar de woonkamer en door naar de keuken, waarop ik hem langzaam volg. Jeremy staat ook in de keuken met zijn telefoon en kijkt verbaasd naar mij en dan naar Enzo. 'Ze is hartstikke bang man, echt zielig', zegt Enzo zacht als antwoord op Jeremy's blik. Jer kijkt naar mij en knikt vervolgens, waarna hij rustig op zijn telefoon verder gaat.

Even later krijg ik twee boterhammen met chocopasta van Enzo en eet deze rustig op. Ik kijk naar de vlogcamera van Enzo op het aanrecht en dan naar zijn eigenaar. Enzo lacht goedkeurend. 'Geeft niet, ik wacht wel tot je uitgegeten bent', antwoord hij makkelijk. Vlak daarna gaat de bel. 'Daar zijn ze', zegt Jeremy tegen Enzo en beide lopen ze naar de intercom. Enzo drukt op een knop en niet veel later hoor ik de voordeur open gaan. Twee paar voeten komen binnen in het appartement. Ik eet rustig verder aan het barretje, tot ik in mijn ooghoek twee jongens mijn kant op zie komen. Ik kijk op en van de schrik schiet lucht naar binnen, samen met een stukje korst. Een lange hoestbui later kijk ik de vier jongens ongelovig aan. Jeremy, die bezorgd kijkt. Enzo, die, zoals hij meestal is, vrolijk kijkt, zo'n echte "Enzo"-blik. En dan Milan en Don, die me meelevend en een beetje verbaasd aan kijken. 'Oh mijn god', piep ik zacht. 'OH MIJN GOD!!' schreeuw ik nu harder. Alle vier schieten ze in de lach, terwijl mijn glimlach alleen maar groter wordt.