Duistere geheimen

H5 - De nacht

Later die avond bleek dat Link en Emily hier een nachtje zouden blijven. Emily hier op mijn kamertje, aangezien er een extra matras onder het mijne lag, en de andere jongens op de bank en in de logeerkamer. Toen ik weer begon over wat de jongens Emily aan zouden hebben gedaan, wuifde Emily het onderwerp weg en ging verder. Het was raar, omdat we voor de rest best veel gepraat en gelachen hebben. Naja, ik zal er toch ooit wel achter komen, dacht ik toen en ik liet mijn gedachtes varen. Nu lig ik op het bed in mijn kamertje, terwijl Emily al diep aan het slapen, correctie; snurken, is. Wanneer ik eindelijk in slaap val, voel ik me voor het eerst weer relaxed sinds een lange, gespannen dag.

---
+++
---

Ik loop door het huis van Enzo en kan niemand vinden. Waar is iedereen? Opeens hoor ik de stem van Don door het huis gaan, die roept:'Ze kan ons niet helpen!' Ik kijk om, maar zie niemand staan. Wanneer ik weer voor me kijk, schrik ik zo erg, dat ik naar achter val. Ik kijk met hartkloppingen in mijn nek naar boven en zie Enzo staan. 'E-enzo?' vraag ik angstig. Hij begint te lachen op een gemene, achterbakse toon en komt mijn kant op. Ik sta meteen op en ren naar de woonkamer, waar ik een figuur bij het raam zie staan. 'Jeremy, help me, Enzo is gek geworden!' roep ik half huilend naar de schim. Geen reactie. 'Jer!' roep ik, maar nog geen reactie. Ik loop naar hem toe en draai hem bij zijn schouder om. Ik zie opeens dat het Jeremy niet is, maar Link. Hij kijkt me dof aan vanuit zijn ogen en houdt een setje handboeien omhoog. 'Waar is dat voor?' vraag ik angstig, terwijl ik weer bang een paar stappen naar achter zet. Wanneer Link vals begint te grijnzen, draai ik me weer om en zie iemand in de keuken staan. De gene draait zich om en het is Milan. Hij houdt één van zijn mieren in zijn hand en kijkt me zielloos aan. 'Wat is er aan de hand!?' schreeuw ik door het huis, waardoor er een echo is. Opeens hoor ik een heldere stem door het huis: 'Laat me los, sukkel!' Het is Emily! 'Emily, waar ben je!?' roep ik, terwijl ik de keuken uit ga. Opeens loop ik tegen Enzo aan en gil keihard, wanneer hij me beet pakt.

---
+++
---

Met een gil schiet ik overeind. Het zweet druipt van mijn voorhoofd, terwijl ik luid ademend na begin te denken. 'het was maar een droom', zucht ik. Ik kijk naar het matras naast me, waar Emily zou moeten liggen, maar het matras is leeg. 'Emily?' schrik ik op. Ik sta op en kijk de kamer rond. Op de gang hoor ik opeens voetstappen. Twee paar, als ik het goed heb. Eén van de twee personen mompelt geïrriteerd, alsof hij of zij niet kan praten. Ik open de deur op een kiertje en kijk naar buiten. Het zijn Milan en Emily. Milan houdt zijn hand over de mond van Emily, terwijl ze zo stil mogelijk naar de woonkamer lopen. Ik besluit ze zachtjes te gaan volgen en zie dat Milan Emily op de bank duwt en voor haar gaat staan. Ik blijf bij de deuren naar de woonkamer staan en kijk stiekem wat er gebeurd. 'Wat bedoel je, stik er maar in', zegt Milan op dreigende toon. 'Ik bedoel, dat ik dat niet voor je ga doen, eikel!' fluistert Emily zacht, maar dodelijk. 'Je weet wat er gaat gebeuren als je niet mee werkt, hè, Em', zucht Milan weer dreigend. 'Interesseert me niet, Milan, houd gewoon je bek en laat me met rust', zegt Emily, duidelijk niet van plan van gedachte te gaan veranderen. 'Oh trouwens, echt triest dat je nu dertien jarige meisjes voor je laat werken. Wat een zielige mannetjes zijn jullie toch', sist Emily eruit, waardoor Milan kwaad wordt. Ik kan maar net weg kijken, wanneer ik een klap van Milan zie aankomen en het geluid van een bitchclap het stille huis vult. Ik wil op staan en voor Emily opkomen, maar voel opeens een hand op mijn schouder en kijk geschrokken achterom. Ik haal opgelucht adem als ik zie dat het Jeremy is. 'Kom mee', zegt hij zacht, waarna hij terug loopt naar mijn kamertje en naar binnen loopt. Ik kijk nog één keer om naar Emily, die nu op de bank ligt en haar wang vast heeft. Milan staat nog steeds voor haar en staat klaar om haar nog een klap te verkopen. Don't... Denk ik in mijn hoofd. 'Ga je mee werken, hè?' gromt Milan. 'Nooit', kreunt Emily, terwijl ze overeind krabbelt. Milan wil net uithalen, wanneer ik zijn arm beet pak en deze tegen houd. Verbaasd kijken Milan en Emily me aan. 'Monster' sis ik kwaad. 'Jij walgelijk monster!'