Aan mijn zusje -deel 1-

er voelt niks zo goed dan na een lange schooldag thuiskomen en op je bed ploffen. ik zucht en gooi mijn tas op de grond. het is al 5 uur en ik ben nu pas thuis. oneerlijk. Kash was al half 1 uit. ik sta op en loop naar beneden om wat te eten. dan opeens bedenk ik me dat ik Kash nog helemaal niet heb gezien of gehoord. ik doe zijn kamerdeur open. "Kash?" niemand. ik loop naar de badkamer die niet op slot zit. hij doet hem altijd op slot. hier is hij dus ook niet. als ik beneden kom is hij er ook niet. misschien is hij iets doen met vrienden of zo, wat wel erg ongebruikelijk is. ik pak brood uit de keuken en smeer een boterham. als ik zit de eten zwaait de voordeur open. zo plotseling dat ik een gil niet kan onderdrukken. ik ren naar de gang om te kijken. "Jezus christus Kash! was dat nodig? ik schrok me dood!" gil ik kwaad naar hem. zijn kleding zit onder de modder en gras. hij staat met zijn rug naar me toe. "zo, wat heb jij gedaan? kijk hoe je eruit ziet!"  zeg ik lachend. "hou je bek," zegt hij alleen maar heel bot. ik hoor meteen dat er iets is. "Kash?" ik loop naar hem toe en wil hem naar me toe draaien. "blijf van me af!"hij duwt me keihard van me af waardoor ik op de grond val. "Wat is er mis met jou, klootzak!" gil ik geschrokken. dan kijkt hij me aan. ik schrik en ben meteen stil. zijn oog is blauw en dik.  zijn neus bloed en zijn lip is gescheurd. "wat heb je gedaan?" vraag ik zacht. hij geeft geen antwoord maar doet zijn jas uit en hangt hem aan de kapstok. doordat hij zijn jas uitdoet schuift zijn shirt omhoog waardoor een stukje van zijn buik zichtbaar is. ook daar zit een blauwe plek. hij heeft zeker weten gevochten. "wie heeft dat gedaan?" zeg ik en sta op. als ik hem wil vastpakken houdt hij me tegen. "Het is niks, zeg gewoon niks tegen mama of papa," zegt hij en loopt de trap op. hij draait zich even naar me om. "Ik meen het als je dat wel doet vermoord ik je," hij lijkt het te menen. ik weet dat mijn broer me nooit zou slaan of iets maar nadat ik hem zo heb gezien weet ik wel dat er iets mis is en dat hoeven papa en mama niet te weten. "Oké," zeg ik. "Ik vertel ze niks, maar laat me nooit meer zo schrikken, oké?" zeg ik. Kash glimlacht even. "Dankje Gabe," hij loopt naar boven en verdwijnt zijn kamer in.

Ik heb Kash niet meer gesproken of gezien sinds hij naar boven ging.ik zit rustig voor de tv met een zak chips als mijn ouders binnen komen. "Gaby," zegt mijn moeder bijna verrast en ze kust mijn voorhoofd. het is ondertussen al 8 uur. papa en mama zouden samen uit eten gaan dus ik Kash moesten zelf koken. toen ik hem riep op te eten is hij niet gekomen dus heb ik alleen voor de tv gegeten. "Hey," zeg ik tegen mijn ouders. "Hoe was het eten?"  vraag ik. Mijn moeder glimlacht breed en mijn vader slaat zijn armen om mijn moeder heen. "het was heerlijk! het restaurant was gezellig en knus echt heel erg lief van jullie dat we mochten gaan,"  ik glimlach naar haar. "Waar is je broer trouwens?" vraagt papa. hij wacht mijn antwoord niet af en loopt naar de trap. "Kash! kom naar beneden ik en mama zijn er," zegt hij en loopt weer terug naar mij en mama. ik hoor Kash de trap af komen. "Hey," zegt hij kortaf als hij beneden komt. "Oh mijn god," is het enige wat mijn moeder uit kan brengen. Kash's bruine haar zit flink door de war. zijn oog is dik en blauw waardoor je de kleur van zijn linker oog amper kan zien. op zijn lip zit een kortje. hij heeft zich omgekleed en heeft een vest aangedaan. ik bedenk me dat onder die kleding ook nog een veel ergere blauwe plek zit maar hou het bij denken. "Wat heb jij in godsnaam gedaan?"  schreeuwt mijn vader bijna. kash haalt zijn schouders op. "Wat denk je zelf? alsof jij het vroeger nooit gedaan hebt, ik geloof echt niet dat jij een heilig boontje was," zegt hij rustig en loopt naar de keuken om een blikje cola te pakken. "dit kan echt niet, jou gedrag loopt uit de hand!"  zegt mijn vader boos en loopt op Kash af. mijn hart gaat sneller kloppen met de plotselinge ruzie waar ik bij zit. "Mijn gedrag loopt uit de hand?" gilt Kash ineens boos en loopt naar mijn vader toe. "Alleen maar omdat jullie dingen niet accepteren wilt dat niet zeggen dat ik een slecht mens ben!" schreeuwt hij tegen zowel mijn vader als moeder. mijn moeder lijkt lichtelijk geschrokken en draait zich naar me om. "gaby, ga alsjeblieft even naar je kamer," zegt mijn moeder rustig tegen me.  die zin maakt me nog banger. wat gaat er gebeuren? mag ik niet weten wat ze gaan zeggen? ik kijk Kash geschrokken aan. hij kijkt nog bozer terug. "dit meen je niet! ga je haar nou wegsturen?!" gilt hij. mijn handen beginnen te trillen en ik raak in paniek. wat is dit? mama loopt naar me toe."Gaby, ga naar boven," zegt ze dwingender en ze leid me naar de trap. ik doe wat ze zegt en ga mijn kamer in. beneden hoor ik papa mama en kash gillen. ik weet niet wat ik moet doen. ik weet niet waar het over gaat. hoe moet ik helpen. opeens hoor ik een harde klap. Papa die Kash slaat. van angst voel ik tranen opkomen. ik hoor voetstappen de trap op komen. de deur naast me gaat met een klap dicht. Kash. ik loop naar zijn kamer en doe voorzichtig de kamerdeur open. "Kash, wat is er gebeurt?" vraag ik bang maar tegerlijk verdrietig als ik hem met opgetrokken knieen op zijn bed zie liggen. "Ga weg, alsjeblieft," ik hoor hem snikken. en meer is er niet nodig om mijn hart te breken. tranen lopen ook over mijn wangen. "Kash waarom sloeg papa je?" vraag ik nu snikkend. "Gaby, ga weg alsblieft, je snapt het niet," zegt hij dwingend en hij kijkt me aan. zijn blauwe oog is nu nog dikker dan het al was door al het huilen. hoe erg ik het ook vind ik doe wat hij zegt en loop naar mijn eigen kamer. ik doe de deur opslot om zeker te weten dat papa of mama niet binnenkomen. wat er ook is gebeurt beneden het lag niet aan kash. 

de volgende ochtend dat ik wakker word is het al kwart voor 10. veel te laat voor school. waarom heeft niemand me wakker gemaakt? ik spring op en gooi mijn deur open. het is verdacht stil hier. ik zie een wit briefje voor mijn deur liggen. ik pak het op. Het lag niet aan jou, het spijt me, ik hou van je zus.  staat er in kash's handschrift. dat herrinert me er meteen aan wat er gisteren gebeurt was. ik loop naar kash kamer en doe de deur open. niks. het bed is onbeslapen. ik loop naar beneden met het gevoel dat er iets aan de hand is. papa en mama zitten beide op de bank. vreemd. als ze me naar beneden zien komen weet ik meteen dat het Kash is. "Waarom maakte jullie me niet wakker?" niemand reageert. "Waar is Kash?" Papa kijkt even naar mama die er uit ziet alsof ze net gehuild heeft. "nou?" vraag ik. "Hij is weggelopen," zegt papa. ik staar hem geschrokken aan. "de kans is heel klein dat hij nog terug komt,"