Aan mijn zusje -deel 1-

laatste deel

het is drie dagen geleden sinds mama naar bella's huis was gekomen. er is veel veranderd in een korte tijd. ten eerste is de leegte dat papa er niet is duidelijk merkbaar. het is een stuk rustiger. natuurlijk mis ik hem en mama mist hem, misschien mist Kash hem zelfs. maar ik ben blij dat hij weg is. ten tweede komt Matty regelmatig langs, hij is een soort tweede broer voor me geworden. het is fijn Kash vrolijk te zien. ik en Bella gaan door dit alles nog beter met elkaar om. en gek genoeg ik en mama ook. en ik en Kash praten echt met elkaar, in de vorm van geheimen, door de mails van hem durf ik echt eerlijk tegen hem te praten, het voelt goed je hart te luchten bij iemand. en als het familie is , is dan een bonus. ik kijk op de klok. het is kwart voor twaalf s'avonds. mama slaapt al. morgen is het zondag. ik ben eigenlijk nog helemaal niet moe genoeg om te gaan slapen. ik sta op en sluip de gang op. ik klok zacht op Kash deur en doe hem een stukje open. "kash? slaap je?" fluister ik. "Nee, ik slaap niet, kom maar binnen,"hoor ik een stem uit het donker. ik loop naar binnen en doe de deur dicht waardoor ik helemaal niks zie. "Kash? waar ben je?"  vraag ik en beweeg mijn handen in het donker. "Ik ben hier," zegt hij. "Ja, waar is hier?!" vraag ik. "Op mijn bed," zegt hij. ik loop door het donker. "Waar is je be- au!" een pijnlijke scheut gaat door mijn knie. "Hier," hoor ik kash lachen. "Niet grappig, doe het licht aan," zeg ik. er gaat een klein lichtje aan. ik zie eindelijk waar ik ben. Kash ligt op bed, zijn haar  alsof hij net wakker is. ik ga naast hem liggen. "heb ik je wakker gemaakt?"  vraag ik met een schuldgevoel. kash schudt zijn hoofd. "nee, ik kon niet echt slapen," zegt hij. ik knik. "ik snap het, het is zo vreemd allemaal ineens,"  zeg ik. "dat ook," zegt kash met een grinnik. "Ik was gewoon aan het bedenken wat ik met Bruno's gezicht ga doen," zegt hij en lacht. het is niet het moment om te lachen maar ik kan me niet inhouden. "Kash! je gaat hem toch niet slaan?" vraag ik met een grinnik. hij lijkt me aan. "oh, nee hoe kom je daar nou bij?" zegt hij sarcastisch. ik lach. "zorg nou maar niet dat je in de problemen komt," zeg ik. "Waarom zou ik? ik ben minstens een week niet op school geweest? ze missen me zo erg dat ze alles vergeten," zegt hij lachend. ik grinnik. "Jij bent zo erg, hoe heb jij ooit matty weten te krijgen?" vraag ik plagend. hij draait zich naar me toe. "ik ben super charming, duh," ik grinnik. "en jij? hoe zit het met jou liefdesleven?" vraagt hij. "Welk liefdesleven? die is meer dan dood,"  zeg ik. "Ach, je vind vast wel een keer een leuke jongen, of meisje," voegt hij eraan toe en kijkt me lachend aan. voor ik het wist van kash zou ik het waarschijnlijk nog steeds raar vinden om een jongen en een andere jongen bij elkaar te zien, maar nu is het eigenlijk gewoon normaal geworden. gelukkig maar. ik knik. "tot dan heb ik jou," zucht ik. "ik ben echt blij dat je terug bent, kash," zeg ik. hij knikt. "ik ook," "Kan ik hier slapen, vandaag?" vraag ik. Kash knikt. "Je weet dat ik er altijd voor je ben, toch?" vraag ik. ik hoor een kort lachje. "Ik ook voor jou, mijn lieve zusje," zegt hij alleen maar. tevreden ga ik slapen.