Onverklaarbaar.

Part 2

"WAT DOE JIJ NOU HIER?!" Hoorde ik Stefan iemand vragen.

"Wie is daar?" Ik werd zo nieuwsgierig dat ik ook naar zolder liep. Ik keek en ik zag niemand. Stefan stond midden op zolder en draaide zich om toen hij merkte dat ik er was. "Tegen wie had je het net?" Ik keek hem vragend aan. "Oh, uhm, uhm, me mobiel ging" Ik heb niks gehoord. Wat zou hij achter houden? "Ik heb je mobiel helemaal niet horen afgaan" "dat komt omdat die op trillen stond" oh dat verklaard alles. Wel raar dat hij zo hard gilde.

Stefans gedachte

"WAT DOE JIJ NOU HIER?!" gilde ik toen ik mijn oude vriend Liam. "Ik kom je waarschuwen. De koning wil en moet je spreken. Hij moet alles weten en het is dringend!" waarom? eerst wil hij dat ik Lotte bescherm en dan moet ik haar alleen laten? Wat moet ik tegen haar zeggen? "Wie is daar?" oh nee. Ik hoorde Lotte naar boven komen. "Liam, ik spreek je later. Lotte mag je hier niet zien" fluisterde ik. Liam bleef staan. "Het is een bevel!" Liam schrok, zwaaide voordat hij weg ging en verdween in een wolk. "Tegen wie had je het net?" waarom wil ze altijd weten? "Oh, uhm, uhm, me mobiel ging" dat was het snelste wat ik  kon verzinnen. "Ik heb je mobiel helemaal niet horen afgaan" "dat komt omdat die op trillen stond" ik vind het moeilijk te liegen tegen Lotte. Ik ken haar al heel haar leven. Ze is me enige echte menselijke vriendin. "Maar wie belde er dan?" oh, kan ze niet een keer stoppen met die vragen! "oh, me moeder. Ik moet niet te laat thuis zijn. Me vader moet met me praten" dat is leugen, alleen het is voor haar eigen best wil. Ik moet proberen thuis tekomen, alleen als ik nu naar huis ga, duurt het te lang. Niemand weet van mij. Lotte denkt dat ze me door en door kent, maar dat heeft ze goed mis. 

Lotte's gedachte

Stefan doet raar. Waarom was de deur open? Waarom hoorde we geluiden en voetstappen van zolder? En waarom deed Stefan raar? "Ik heb trek, zullen we wat gaan eten?" Stefan rekte zich uit en liep naar beneden. "Mag ik even je telefoon lenen om me broer te bellen?" vroeg ik Stefan. "Waarom? Je hebt een huistelefoon?" "maar hij neemt de huistelefoon nooit op" natuurlijk doet hij dat wel. "Oke, raar. Hier is me telefoon" hij gaf zijn telefoon en ik keek gelijk bij laatste gesprekken. AH, er stond niks. Het laatste gesprek dat er stond was van mij. Ik had hem gisteravond gebeld omdat ik me alleen voelde. Ik voel me vaak alleen omdat me ouders vaak werken en me broer is niet vaak thuis als ik thuis ben. Daarom ben ik blij dat ik Stefan heb. Alleen hoe hij in me leven is gekomen weet ik eigenlijk niet meer. Toch voelt het goed dat ik iemand alles kan vertellen en dat ik ook alles van die gene weet.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Wat eten we mam?" ik had zo veel trek. "Ik en papa moeten naar een bijeenkomst, dus je eet met Josh" waarom moeten ze zo vaak weg? "Maar wat heb je gekookt voor ons?" "Niks, jullie kunnen langs de mac of kfc als je eten wil" ze drukte een kus op me voorhoofd en riep me vader. "Doei schatjes, we zijn rond 23:30 thuis, misschien zelfs later" me vader gaf me een knuffel en hij gaf me broer een box. Dat ziet er zo stom uit als hij dat doet. Me moeder gaf ons allebei een knuffel en een kusje op onze wang. Ze zwaaide en liepen de deur uit. "We hebben de villa voor ons alleen, zusje" zei hij met een grote grijns op zijn gezicht van hier tot Tokio. "Wat ben je van plan? Ik wil sowieso eerst eten want ik sterf van de trek" hij vreef in zijn handen en ik gaf hem een stomp. "Oke, wat en waar wil je eten?" "Uhm, maccie?" ik hou zo veel van maccie. Altijd als ik daar binnen kom krijg ik een gevoel alsof ik thuis ben. Ik eet veel en best vaak een fette hap maar ik kom niet veel aan.Het is raar en fijn.

"Oke, stap in" Josh hield de auto deur open als een echte man. Als hij ooit een vriendin zou krijgen, heeft zij zo veel geluk. Josh is een lieve jongen die veel zou doen als hij een vriendin had. Als hij niet mijn broer zou zijn en hij was mijn leeftijd zou ik wel graag wat met hem willen. Toen ik lekker zat en Josh de auto wou starten zei hij: "Welkom in taxi ' Le Josh ' ik, uw chauffeur wil u graag wijzen dat u uw riem goed vast heb zitten. Het kan een ruige rit worden" Josh keek voor zich en ik zag in zijn ogen dat hij niks loog van de woorden die hij net zei. "Uhm, Josh, rij niet te hard alsjeblieft" "Ik kan niks beloven, zusje lief" hij gaf me een laatste grijns en hij reedt super snel weg. Gelukkig had hij de Porsche gepakt, want die kan tegen deze snelheid. Hij had de muziek super hard gezet en ik zat helemaal in me stoel gedrukt. Toen we stopte, zag ik dat we al bij de mac waren. Hoe kan dat? We waren er binnen 7 minuten. Normaal duurt het vele langer. "Wat reed je sloom, broertje lief" "Ik hield me een beetje in, zusje lief" haha, ik hou zo veel van hem.

Ik zag een groepje jongens staan. Ze stonden naast de ingang en keken me eng aan. "Ken je hun? Ze zijn eng" ik was een beetje bang. "Nee ik ken ze niet. Maar blijf dicht naast me lopen en sla een arm om me heen" ik knikte en luisterde naar hem. Toen we langs het groepje liepen, keken ze ons aan en Josh keek terug. De jongens knikte en wij liepen naar binnen. We liepen als een stelletje. Het voelde heel raar om dat met me eigen broer te doen. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Moet ik je nog ergens afzetten?" we reden opweg naar huis. Ik schudde me hoofd. We hebben heerlijk gegeten en ik zat bom en bom vol. Ik keek uit het raam en keek het bos in. Tussen de bomen zag ik een mooi, smal gestalte op een paard. Ik kon het niet geloven met me ogen. Hij had zwart haar en het leek alsof hij zilveren ogen had. Hij was zo knap. Maar hij was niet menselijk knap, hij keek me recht aan in de ogen, alsof hij door me heen keek. Toen ik knipperde, was hij weg. Was het een verbeelding? Misschien had ik gewoon een te rijke fantasie. 

Thuis aangekomen ging ik gelijk naar boven. Ik pakte de telefoon en belde gelijk naar Stefan. "Hallo met Stefan" hoorde ik aan de andere kant van de lijn. "OMG! IK MOET JE ZO IETS RAARS VERTELLEN!" ik gilde misschien iets te hard denk ik.

"WAT? VERTEL HET ME!!" Stefan gilde en ik liet de telefoon bijna uit me handen vallen. 

"..."