Onverklaarbaar.

Part 7

"Zo, nu zijn we eindelijk alleen. Witterd is niet zo slim als hij lijkt" "Wie ben je? Wat wil je?" ik keek om me heen en zag niemand. Opeens voelde ik een arm om me middel en ik werd naar achter getrokken. Alles werd zwart ....

Stefans gedachte

Ik ging Dumi halen. Waar was ze? Ik keek overal maar zag haar nergens. Ik vroeg aan een wachter als hij haar toevallig had gezien. Hij zei dat de naar de troonzaal ging. Ik liep daar ook heen en zag Dumi in het midden staan. Toen ze mij zag ging ze snel naar me toe. "S-Sorrrry, ik dacht dat jullie nog hierrr warrren" ze spreekt de 'r' vaak meer uit dan eigenlijk nodig is. "Geeft niet. Kom we gaan snel naar de prinses" we liepen samen de troonzaal uit. We liepen naar de gang waar ik Lotte voor het laatst had gezien. Toen we bij de deur kwamen, zag ik niemand. Waar was Lotte? "Lotte? Waar ben je?" ik keek overal om me heen. "Weet je zekerr dat Wittesneeuw hierrr was?" Dumi keek me vragend aan. "Uhm, ja ik denk dat ze verstoppertje wil spelen. Ga jij in de ander gangen oeken? Maar tegen niemand zeggen dat we haar zoeken. Oke?" als Dumi weet dat Lotte misschien weg is, word de koning super boos op mij en dat mag niet gebeuren. "Oke, ik ga in de anderrre gangen zoeken. Ik zie je zo" ze zwaaide. "Tegen niemand zeggen!" schreeuwde ik nog naar haar. Ik hoop dat ze het hoorde. Oke, waar zou ze zijn? Waarom zou ze weg zijn? En met wie zou ze zijn? Al die vragen zaten in me gedachte. 

Lotte's gedachte

Toen ik me ogen een stukje open deed, zag ik dat ik vast gebonden was. Waarom was ik vast gebonden? Toen ik nadacht kreeg ik een steek in me hoofd. Ik was waarschijnlijk door iemand met iets op me hoofd geslagen. "Zo prinses, lekker geslapen?" ik keek in het zwart en zag alleen een valse grijns van iemand. Wie het was, kon ik niet goed zien. "Wie ben je en wat moet je?" het gestalte kwam dichterbij. Was dat Jake? "Jake?" ik keek hem vragend aan. Hij leek op Jake maar toch ook weer niet. "Jake? Hoe ken jij mijn broertje?" broertje? Jake heeft een broer? "Broertje? Wie ben jij?" ik keek hem boos aan. "Kom op prinses, zo kijk en praat je niet tegen een prins" haha laat me niet lachen. "Je bindt een prinses ook niet vast aan een stoel" ik was bang, maar ik liet geen angst tonen. "Daar heb je een punt. Maar prinses, hoe ken jij mijn broertje?" heeft hij me daarom ontvoerd? "Waarom zou je dat willen weten? Heb je me daarom ontvoerd? En wie ben je eigenlijk?!" ik reageerde geirriteerd. "Oh sorry prinses, ik ben Rogier, de oudere broer van Jake" hij pkate me hand en gaf er een kus op. Hij leek best wel op Jake. Allebei zwart haar. Alleen Rogier had geen zilveren ogen maar grijze ogen. "En waarom heb je me gevangen genomen en vast gebonden?!" weer deed ik boos. Misschien zou het helpen.

Maar in tegendeel. Rogier werdt het zat en pakte een mes uit zijn zak. Hij zette het mes op mijn wang. Gelukkig wel de platte kant maar alsnog vond ik het eng. "Gaan we brutaal doen, Wittesneeuw? Ik hou niet van brutale mensen, die wil ik het liefst van de wereld af hebben" nu werd ik bang. En volgens mij was het te zien. Ik ging sneller ademhalen en keek hem met grote ogen aan. "Je bent beeldschoon. Jammer dat we geen relatie zouden kunnen hebben" gatverdamme, ik een relatie met zo'n weirdo? HAHA laat me niet lachen. Hij deed zijn voorhoofd tegen de mijne aan en keek me in de ogen. Er rolde een traan uit me rechter oog. Ik kon er niks aan doen. Ik was bang en ik vond hem gewoon te eng voor woorden.

"Laat haar gaan, ze weet nu nog niks" hoorde ik een stem zeggen. Zou dat mijn redder zijn? Er liep een ander gestalte uit het zwart. Het was Jake. "Hey broertje lief, heb ik gehoord dat je onze beeldschone prinses al eens ontmoet heb? Dan hoef ik jullie niet meer voor testellen aan elkaar" Rogier bleef dicht tegen me hoofd aan geleund. Hij zette het mes met de scherpe kant in me wang. "Wat weet je over de plannen van de koning?" hij drukte het mes een stukje in me wang. "AUW! Ik weet niks erover!" ik gilde het uit van de pijn. "Ga je liegen, prinsesje? Dat is niet slim. Ik hou niet van liegende mensen" hij drukte nog iets harder. "Stop Rogier, je doet haar pijn" Rogier zette iets minder kracht en keek naar Jake. "Je beschermt haar? Dat is verraad" er rolde veel tranen over me wangen. "Nee, het liefst wil ik haar alles aan doen tot ze iets vertelt, maar ze weet nog niks" "Hoe weet je dat zo zeker, broertje?"  ik keek naar Jake. "Ik heb haar bespioneerd. De koning had alleen een eetmaal omdat zijn dochter terug is verder niks. Hij gaat morgen de plannen bespreken. En de prinses is daar niet bij" oh ja, ik kwam Jake tegen onder het eten. "Jij bent goed broertje" Rogier trok het mes uit mijn wang en maakte me rustig los. Ik viel op de grond. Er rolde tranen en bloed van mijn gezicht. 

"Als iemand dit hoort .." verder kwam ik niet. Ik was moe, bang en had pijn. Hoe kon hij? "Wat dan? Ga je het tegen je papa vertellen?" dat was mijn plan eigenlijk. "Ik ben nog niet klaar met jou prinsesje, nog lang niet!" hij keek me aan en grijnsde eng naar me. Hij pakte me kin en gaf me een kus. Gatver! Ik probeerde hem weg te duwen maar hij was veel sterker dan mij. Toen hij me los liet, viel ik naar achter.  Ik voelde het bloed uit me gezicht weg gaan. Ik werd duizelig. Ik hoorde een deur open en dicht gaan. Niemand die me hier kon helpen. Ik stond er alleen voor. Ik hoorde voetstappen maar zag niemand. De deur ging rustig open en ik voelde dat er iemand naast me kwam zitten. "Doe maar rustig ik doe je niks" ik herkende de stem. Ik viel met mijn hoofd op zijn borst. Wat een gespierd lichaam. 

Daar lag ik dan, huilend en moe tegen iemand aan. Wie het was, wist ik niet. Hij was gespierd en warm, dat was het enigste dat ik wist van hem. "Wie ben je?" zei ik snikend. Ik wou omhoog kijken, maar hij hield me tegen. "Dat hoef je niet te weten. Het is een schande" een schande? Wie was hij? Waarom mocht ik niet weten wie hij was? Hoe wist hij dat ik hier gewond lag? Met die vragen viel ik in slaap. 

"Stil nou, ze slaapt dat zie je toch!" ik hoorde iemand vel tegen iemand gillen. Ik opende rustig me ogen. Ik lag in een groot koningsbed. In een fleurige en kleurige kamer. Ik zag Stefan staan met zijn handen in zijn haar. Dat doet hij altijd als hij nerveus is of bang is. "Stefan?" ik had bijna geen stem. Toen hij mijn gekreun hoorde rende hij naar me toe. "Prinses, is alles goed? Wat wouden ze van je? Wat hebben ze gedaan? Wat heb je gezegt?" dat waren te veel vragen voor de vroege ochtend. "Stef, even rustig. Ik ben net wakker. Wat is er gebeurd?" ik keek hem vragend aan. "Nou," begon hij "gister wou ik je naar bed brengen, ik zei dat je moest blijven wachten omdat ik Dumi moest zoeken. Toen ik terug kwam met Dumi, was je weg. Ik was zo ongerust en ik was zo boos op mezelf. Ik dacht dat er iets heel erg met je was gebeurd. Eerst dacht ik dat je misschien gewoon wou lopen, maar we konden je nergens vinden" hij keek me aan en had tranen in zijn ogen. "Hoe heb je me uiteindelijk gevonden?" hij keek naar beneden. "We kregen een tip van iemand" hij keek me recht in mijn ogen aan. "Vertel me alles wat je nog weet" ik ging goed nadenken en dacht aan gisteravond. "Het was Rogier" zei ik opeens. Stefan keek me raar aan. "Ik werd vast gerepen bij me middel. Toen ik bij kwam, zat ik vast gebonden aan een stoel. Toen was Rogier daar. Hij stelde me allerlei vragen waar ik geen antwoord op wist. Toen sneed hij in mijn wang" ik legde me hand op mijn wang. "Hoe ben je vrij gekomen?" moest ik het vertellen? "Uhm, Jake was er ook. Hij zei dat ik nog niks kon weten omdat ik er net was. Toen liet Rogier me vrij. Ik viel en ze gingen weg ..." ik nam een lange pauze. "En toen?" Stefan keek me veel vraagend aan. "Toen was ik dus alleen. Later kwam er iemand en ik was tegen hem in slaap gevallen. Wie het was weet ik niet" opeens dacht ik eraan. Ik wist het! Ik dacht aan de stem en aan de gespierde borst. Het was Jake! Hij wist waar ik was, het was een schaamte voor zijn familie om hij te helpen en hij is gespierd. "Wat is er? Je kijkt alof je nog iets weet?" Stefan zijn hoofd was voor mijn hoofd. "Rogier..." begon ik. "Hij.." bij de gedachte ging ik al bijna over me nek. "Hij wat?" "Hij heeft me gezoend en op de grond gegooid als oud vuil" Stefan zijn gezicht betrok bij het woord gezoend. "HOE DURFT HIJ?! DIE KLOOTZAK!" hij reageerde wel een beetje overdreven vind ik. Als ik vertel dat Jake me later kwam helpen, wordt hij helemaal gek denk ik. Ik hield me stil.

"Als hij nog een keer aan je komt, druk hier op" hij gaf me een armbandje met een sneeuwvlok. "Als je erop drukt, kwijg ik een melding dat ik moet komen. Zo kan ik je altijd komen redden" ik keek hem dankbaar aan en gaf hem een knuffel.  "De koning komt dit niet te weten, oke?" waarom niet? Hij moet hem toch aan pakken? "Oke, is goed" zei ik en stapte uit bed. "De koning verwacht je over 10 minuten in de troonzaal. Ik zoek Dumi om je te helpen" hij liep de deur uit en keek nog even om. Ik glimlachte naar hem. Wat een lieve goede vriend is het toch. 

Ik liep door de kamer heen. Toen ik in de spiegel keek zag ik in het donker een gestalte staan. "Wie is daar?" ik keek om en zag niks. Toen ik weer in de spiegel keek, zag ik weer iemand. Ik liep richting het gestalte.

"OMG!" ik stond stil van de schrik.

"..."