Onverklaarbaar.

Part 3

"WAT? VERTEL HET ME!!" Stefan gilde en ik liet de telefoon bijna uit me handen vallen. 

"Toen ik uit de mac naar huis reed, zag ik in het bos iemand. Een smal gestalte met zwart haar. Ik wist niet als-" ik werd onder broken. "Jake" hoorde ik Stefan zeggen aan de andere kant van de lijn. Wie is Jake nou weer? "Wie is Jake?" ik snap hem echt niet. "Oh, uhm sorry, me neefje kwam binnen" heeft Stefan een neefje die Jake heet? En waarom is die bij hem? En waarom heeft hij nooit over hem vertelt?

Stefans gedachte

"Toen ik uit de mac naar huis reed, zag ik in het bos iemand. Een smal gestalte met zwart haar. Ik wist niet als-" ik hoorde de uitleg van hoe het gestalte eruit zag en ik kon maar 1 naam bedenken. "Jake" wat doet Jake hier nou weer? "Wie is Jake?" shit, ze hoorde het natuurlijk. "Oh, uhm sorry, me neefje kwam binnen" ik hoop dat ze niet verder gaat vragen. "Raar, ik wist niet dat je een neefje heb die Jake heet" uhm wat moet ik zeggen. "Ja, uhm, ik praat niet echt vaak over hem omdat, omdat hij is nog best jong en uhm, ik zie hem niet zo vaak" nu hoop ik dat ze het snapt en niks meer vraagt. "Oke, vaag. Maar is het niet raar dat ik iemand in het bos zag staan? Ben ik misschien paranormaal?" gelukkig stopte ze over Jake. "Natuurlijk ben je dat niet. Misschien was er gewoon iemand daar aan het lopen en viel hij op" ik moet snel naar mijn eigen wereld en het aan de koning vertellen. En ik moet weten wat Jake daar deed. "Maar ik moet naar Jake. Hij heeft me nodig" ik hoopte dat ze zou stoppen. "Me ouders zijn niet thuis, wil je hier heen komen?" "Oke, ik ben al onderweg" dit wou ik juist niet...

Lotte's gedachte

Ik zit nu al 15 minuten op Stefan te wachten. Waar blijft hij nou?! *tringtring* "Josh, doe ff open!" ik gilde naar beneden en hoopte dat Josh het zou horen. "Heey, hoe is het?" "Goed hoor en met jou?" "Ja gaat ook goed. Ik ben hier voor Lotte. Is ze er?" nee natuurlijk ben ik er niet, ookal belde ik je net.  Hij is zo slim he. *klopklop* "Wie is daar?" "Sinterklaas" "Kom maar binnen" Stefan opende de deur en kwam binnen. "Jij bent een leugenaar! Jij bent sinterklaas niet!" "Hahahahaha jij bent zo grappig" hij lachte me gewoon uit. Toen hij dichter bij kwam, kietelde hij me in me zij en ik moest lachen. Ik kon me lach echt niet inhouden. "STOP, HAHAHAH, ALSJEBLIEFT!" "Zeg de magische woorden" "WAT, HAHAH, ZIJN DIE WOORDEN?" "Allerliefste Stefan, kan je alsjeblieft stoppen met mij kietelen?" "HAHHAHAHA, ALLERLIEFSTE STEFAN, KAN JE HAHAHAHAH ALSJEBLIEFT STOPPEN HAHAHA" "Natuurlijk prinses" hij stopte en ik was dood moe. Ik moest een beetje hijgen en ik keek hem aan. Hij heeft echt mooie blauwe ogen, dat valt me eigenlijk nu pas op. "Waarom moest ik komen?" hij stond op en liep door de kamer heen en weer. Zat hem iets dwars? "Ik, uhm, wou gewoon gezellig bij je zijn en ik wou eigenlijk," ik wou het niet vragen. "Wat wou je eigenlijk?" "Morgen met je naar het bos om het gestalte te zoeken" de woorden schoten uit me mond. Hij dacht nu zeker dat ik gek was. "Waarom houd dat gestalte je zo bezig?" hij snapte me vast niet. "Hij keek me in de ogen. Alsof hij me kende en iets van me wilde. En ik weet zeker dat ik het me niet verbeelde" hij dacht zeker dat ik gek was. "Uhm, hoelaat morgen?" Wat?! Hij zei geen nee! "Weet niet na school?" "Morgen is het vrijdag, dat weet je, toch?" wat bedoelde hij? "Ja, weet ik. Dan zijn we vroeg uit"  "Je hebt toch een afspraak met Matt?" oh je, helemaal vergeten! "Oh ja, maar dat is pas om 7 uur. Dus we hebben van 1 uur tot 7 uur om het gestalte te vinden en te vragen waar hij vandaan komt en wat hij wil"

Stefans gedachte

"Oh ja, maar dat is pas om 7 uur. Dus we hebben van 1 uur tot 7 uur om het gestalte te vinden en te vragen waar hij vandaan komt en wat hij wil" Waarom wil ze het zo graag? Als ze weet waar hij vandaan komt, dan word ze helemaal gek en wil ze alles weten. Ook haar afkomst en dat is niet handig. Ik moet Jake proberen te vinden voordat zij dat doet. "Is goed. Na school gaan we SAMEN naar het bos. Je wacht op mij en gaat niet alleen. Het is daar veel te gevaarlijk voor je als je alleen daar heen gaat" ik moet er onder uit zien te komen. In dat bos is de doorgang tussen de normale mensen wereld en Boema. Ik kom uit Boema en Lotte komt daar eigenlijk ook vandaan. Boema is een wereld vol fantasie. Toen Lotte klein was moest ik met haar mee naar de normale mensen wereld omdat er oorlog was. De oorlog was tussen het Witte volk en het Rode volk. Het Witte land ligt in het  Noord-Zuiden aan de rechter kant op de kaart en het Rode land ligt in het Noord-Zuiden aan de linker kant op de kaart. Tussen de landen ligt een hele strook niemands land. De koning van het Witte volk, mijn koning en Lotte haar echte vader, wou dat ik Lotte in veiligheid bracht en gaf me een bevel om in de normale mensen wereld op haar te letten en haar te beschermen. Haar moeder in de echte wereld is haar echte moeder. Toen haar moeder in het Witte land woonde, werd ze verliefd op de koning en kregen ze Lotte. De koning was toen nog niet de koning. Later toen Lotte 3 jaar was, werd haar vader koning. Haar moeder kon geen koningin worden en moest naar de normale wereld. En toen brak de oorlog uit. Gelukkig kon Lotte naar haar moeder in de normale wereld. En ik ging met haar mee. Haar moeder is betoverd dat ze bijna niks meer weet. En Lotte droomt vaak van Boema, maar ze denkt gelukkig dat het alleen maar dromen zijn, maar eigenlijk is het echt. Als ze het weet wil ze naar Boema, maar daar is het gevaarlijk want de koning van het Rode volk jaagt al heel Lotte haar leven op haar. Misschien heeft Roodhard, de koning van het rode volk, zijn zoon Jake gestuurd om Lotte te zoeken en mee tenemen. Nu moet ik nog meer beschermen. 

"Uhm, Stefan, luister je wel?"

"Oh sorry, zei je wat?" ik was er niet bij met mijn gedachte.

"Laat ook maar haha. Je liep heel de tijd te ijsberen. Ik denk dat je beter naar huis kan gaan. Het is laat en we moeten morgen vroeg op. Slaap lekker alvast" ze drukte een kusje op me wang en ik werd gelijk wakker. Als ik echt naar huis zou gaan, dan ben ik wel een tijdje weg dacht ik. "Slaap lekker en tot morgen, prinses" ik deed haar deur open en keek haar nog even aan en liep weg.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

Lotte's gedachte

"Lotte, schatje wakker worden" mama schudde me wakker en ik keek haar recht in haar ogen. "Ik ben wakker mam, je mag weer gaan" ik gaf haar een kusje en ging recht in me bed zitten. "Heb je nog gedroomd?" hoe weet zij van me dromen? "Hoe bedoel je?" ik ga niks zeggen. "Ik had je perongeluk horen praten met volgens mij Stefan over een droom dat je een prinses bent" het was even stil. "Ja, is dat dan zo raar? Je vindt het zeker kinderachtig ofzo?" ik was niet boos maar ik kwam wel zo over. "Nee, schat maar, ik ken die dromen. Ik heb ze ook nog soms. Ik ben dan in een land vol fantasie en jij bent er ook" dit was raar, heel raar. "Dat is best raar. Maar ik moet me klaar maken voor school" me moeder knikte en liep weg. 

_____________________________________________________________________________

"STEFAN!" ik gilde door de gangen van de school. Ik moest en zal met hem praten. "Wat is er?" hij keek geschokken. "Er is iets raars gebeurd. Me moeder vertelde dat ze ons 'perongeluk' over mijn dromen heeft horen praten en dat zij ze ook soms heeft. Is dat niet raar?" Stefan zijn gezicht werd wit en hij keek me met open ogen aan. "Dat is heel erg raar" *tringtring* de schoolbel ging. We gingen naar onze les en Stefan was heel stil. "Ben je ziek, jongen?" had de wiskundedocent aan Stefan gevraagd omdat hij zo stil was. Zou hij geschrokken zijn door wat ik had gezegt? Dit allemaal zetten me aan het denken. Zou Stefan wel zijn wie ik denk dat hij is?

Hi, vinden jullie het leuk? Ik hoop het wel want ik doe me best, haha. Stem en laat een reactie achter. Ik probeer snel verder te gaan. xxx Juliette