Ματωμένα φτερά

Μην Με Αφηνεις

Την είδα.... Αχ τη ματιά είχε...

Περπαταγα στον τεράστιο κήπο... Και την είδα... Έκανε προπόνηση.. Κράταγε ένα μεγάλο λευκό σπάθη που ακτινοβολουσε...

"κοιτάς κάτι"
" εγώ.. Δεν συγνώμη"
"ηρεμισε" " Αφροδίτη χάρηκα"
"α.. Αλεξ"

" θες να πάμε μια βόλτα" της είπα ανησυχως

Αλέξανδρε άκουσα μια φωνή από μακριά

Με αγγαλιασε...

" γιε μου"
" παρακαλώ???"
" Αλέξανδρε εγώ... Εγώ είμαι ο πατέρας σου ξέρω ότι σου είναι δύσκολο αλλά.. "

Τον έσφιξα ποιο βαθιά και ένιωσα το κενω μέσα μου να γεμίζει

Ένιωθα την ανάσα του να βαρενει..

Αλεξ ακούστηκε η φωνή της μάνας μου..

Εκείνη μας κοίταξε και άρχισε να βουρκωνει...

Ο πατέρας μου πείρε την μάνα μου αγκαλιά και την φίλησε

Οκ ιουυυυυυυυ..

"Κύριε Άρη δεν καταλαβενω τι γίνεται έδω"
"Αφροδίτη παιδί μου από εδώ η γυναίκα μου και από εδώ ο γιος μου Αλέξανδρος"
" ο αλεξ είναι γιος σας"
" ναι βρε Αφροδίτη μου τι λέμε τόση ώρα" "εγώ.. Εγώ πρέπει να φύγω συγνώμη"

Έφυγε τρέχοντας και εγώ την κοίταζα με απορία...

" τι έπαθε η κοπελιά" ρώτησε η μάνα μου

" η Αφροδίτη είναι η θετή κορη μου "

" τι πράγμα " είπε η μάνα μου έξαλλη" άσε με να σου εξηγήσω βρε μωρό μου " μην με ακουμπάς.. Ξεφτίλα, γουρούνι εγώ εγώ που νόμιζα ότι με αγαπούσες " άκουσε με" "όχι εγώ φεύγω"

Η μάνα μου έφυγε και το ίδιο πήγα να κάνω και γω

" Αλέξανδρε άσε με να σου εξηγήσω "
" τι να μου εξηγήσεις... Άφησες την μάνα μου μόνη της.. Με μεγάλωσε για 18 χρόνια μόνη της.. Ξέρεις πόσες φορές έκλεγε... Πόσες φορές ήταν άρρωστη και εσύ πηδιοσουν... Αυτό είναι να είσαι άντρας... Μην ξανά πλησιάσει εμένα η την μητέρα μου.. Πότε ξανα"

Αφήστε σχολεία και αστεράκι 😘