Game Over

7ο Κεφάλαιο

Ο Άγγελος ξάπλωσε δίπλα της προσπαθώντας να πάρει ανάσα. Τα μάγουλα του είχαν ένα ροδαλό χρώμα από την ένταση της στιγμής και τα σκούρα του μαλλιά ήταν πια ανακατεμένα.

Μια μικρή τουφίτσα άγγιζε προσεχτικά το μέτωπο του και απευθείας η όψη του φαινόταν πιο γλυκιά και ζωηρή απ'ότι συνήθως.

Η Ίρις είχε ξαπλώσει δίπλα του γυρισμένη προς το μέρος του. Τα μάτια του ήταν κλειστά θεωρώντας πως ήταν η τέλεια ευκαιρία να τον χαζέψει λίγο παραπάνω.

Κοίταξε τα χείλη του και άρχισε να παρατηρεί το σημάδι που υπήρχε στο κάτω χείλος. Έμοιαζε με σχισμή κάθετη στα χείλη του. Σκέφτηκε πως θα υπήρχε μεγάλη ιστορία πίσω από αυτό το σημάδι. Το μυαλό της έκανε διάφορα σενάρια και η περιέργεια της μεγάλωνε όλο και περισσότερο .

Είχε πάντοτε μια ακαταμάχητη επιθυμία να γνωρίζει τα πάντα, για τα πάντα. Τα μυστικά την εξόργιζαν και το μυστήριο την παρότρυνε ν'ανακαλύψει κάθε σπιθαμή του άγνωστου.

Οι σκέψεις έρρεαν στο μυαλό της σα ποτάμι με την ορμή τους να κατασπαράζουν κάθε ίχνος αυτοσυγκράτησης.

Την σκέψη της διέκοψε ο Άγγελος.

<<Είναι τρομακτικό αυτό που κάνεις! >>

Της είπε και χαμογέλασε πλάγια χωρίς να ανοίξει τα μάτια του ή να κουνήσει τα βλέφαρα του .

<<Τι κάνω ;>>

Τον ρώτησε γεμάτη απορία στη χροιά της παρόλο που γνώριζε επακριβώς τι εννοούσε με τα λόγια του.

<< Το ξέρω πως ήταν η καλύτερη σου φορά, όλες έτσι με κοιτάνε στο τέλος. >>

Δεν υπήρχε περίπτωση να τον επιβεβαιώσει. Ο εγωισμός φούντωσε μέσα της με έναν κάπως παιχνιδιάρικο τρόπο ιδιαίτερα μετά το πλάγιο χαμόγελο του που της χάρισε. Της χαμογελούσε για πρώτη φορά.

Σκέφτηκε πως τώρα ήταν η στιγμή. Τώρα που ένιωθε τις άμυνες του να χάνονται σε μεγάλο βαθμό. Τώρα θα του έλεγε για το σχέδιο της.

<< Άγγελε θα ήθελα να μιλήσουμε για κάτι .>>

Του είπε γεμάτη σιγουριά και έκανε μια μικρή παύση. Ήξερε πως θα ήταν δύσκολο αλλά θα τα κατάφερνε. Πάντα τα κατάφερνε.

<< Ξέρω για την Λυδία. Ξέρω τα πάντα. Ξέρω πως ο Αγγελίδης τη σκότωσε και ξέρω πως την σκέφτεσαι ακόμη. Δεν σκέφτηκες ποτέ σου να πάρεις εκδίκηση;>>